russian lyric poetry

 zo

zstive morgan

Blue Sky

 De laatste keer dat we een week zonder regen gehad hebben was in Oktober vorig jaar. Sindsdien hebben nog geen enkele week zonder neerslag gekregen. Mister Blue Sky; where have you been? 

Het Electric Light Orchestre (ELO) vroeg het zich ook al af. De legendarische begin  drumsolo van Mister Blue Sky opent het vat van het gitaargeweld. Heerlijk nostalgische balsem voor mijn wegdeemsterende muzikale herinneringen: ELO geeft een boost aan mijn lentekriebels en verlangen naar zonnige dagen.

as time goes by

 time flies and leaves only a shadow over us.

dat is "retro" , het verleden is een vreemd land met andere  gewoontes en normen.

https://www.boredpanda.com/vintage-history-retro-photos/?cb_rec=djRfMl8xXzRfOTBfMF8wXzBf

een klein bloempje : music from the past

 Music from the past. 

Inderdaad, het klinkt wat melig en nostalgisch maar onlangs hoorde ik op de radio "petite fleur" van Sydney Bechet, en die oorworm bracht de klanken uit een lang vervlogen jeugd weer tot leven. Er bestaan tientallen versies van dit klarinet en sopraansax meesterwerk van de "american in Paris" maar de mooiste opname is die van 1952 in Parijs met Sydney Bechet en Claude Luter met die heerlijke jazz inprovidaties en die trombone frasering op de achtergrond. Nog altijd subliem na meer dan 70 jaar. Inderdaad: music from the past en nog steeds een streling voor mijn oude trommelvliezen.

brothers in arms

 deze Dire Straith song blijft nog altijd dezelfde impact hebben op mijn gemoed. En mijn respect voor de hardnekkige verdediging van Ukraine tegen de invasie van Ruslan blijft zelfs groeien. Zoveel ellende en leed en toch blijven doorgaan.

 

RIP Maestro VANGELIS

 Kijken plus horen, de combinatie van die twee  zintuigen zijn complementair. Beeld en geluid  versterken elkaar, door mijn visuele ingesteldheid heeft filmmuziek bij mij een grotere impact. Enio Morricone, Hans Zimmer, Vangelis, Jamis Horner, John Williams, allemaal maestro componisten die tal van films hebben voorzien van een schitterende soundtrack.

De muziek van Maesto Vangelis geeft het epische Conquest of paradise door Columbus  een extra impact.   

https://www.youtube.com/watch?v=p96pdqxxu_4

Gezifte foto's

Ik geef toe dat rondkijken en verdwalen op het internet onzinnig tijdverlies is en dat die verloren tijd veel nuttiger kan besteed worden. De website "Twisted Sifter" speurt voor ons het wereldwijde web af en zeeft er websites uit waarvan ze eigenzinnig denken dat hun gezifte ontdekkingen het publiceren waard is.

De foto's die ze ziften op het internet zijn inderdaad het bekijken woord. Ik zou ze inderdaad nooit zelf kunnen vinden in de oneindige kronkels van het internet.

https://twistedsifter.com/category/picture-of-the-day/

met een vriendelijke groet

Roland

't is toch wreed hoe rap daw oeder komen - poëzie van het zesde metaal

Verse 1]
'T gaat zo trage dajet vergeet
Daje doet ofdajt nie weet
Jist oljinne moar oaje lachte
Of a je dacht, an wat er u speet
Moar u vel wordt deur de doagen
Overrompeld met lastige vroagen
De plooien vant bestoan
Ook vergoan moetn we verdragen

[Refrein]
'T is toch wreed
Hoe rap daw oeder komen
'T is toch wreed
Hoe rap daw oeder komen

[Verse 2]
Ge ziet et jist bie 't ander
Den tid, u tеgenstander
Bluuf je achtеr, of zije mee
't is oke, 't is geen schande
Moar zelf ol oedje u sterk
Vervolge sluut u werk
Ook groei kwam liefst bie nachte
Of at ert niemand merkt

 

iconische uitvaart muziek

Andrea Bocelli, de Italiaanse tenor, heb ik de eerste leer gezien in het Antwerpse sportpaleis op een Night of the Proms. Aan de arm van een mooie begeleidster stapte de blinde zanger het podium op tot bij de microfoon en begon te zingen. Het hele sportpaleis publiek verstilde en luisterde met verwonderde verbazing naar de prachtige stem van die onbekende blinde zanger. Ik herinner mij nog de impact dat die eerste kennismaking gehad heeft op mij: wat een talent en uitstraling had die man. 

Het legendarische  televisie optreden van het duo Andrea Bocelli en de sopraan Sarah Brightman die samen Con te Partiro zongen, die beelden van de televisie staan ook nog altijd in mijn geheugen gebrand. Deze  "Time to say Goodbye" is sinds 0907 uitgegroeid tot een standaard tijdens allerlei uitvaart diensten, en heb ik de afgelopen jaren helaas al te dikwijls ontroerd aangehoord bij het afscheid van vrienden en naasten. Het blijft een iconisch uitvaartnummer. Boxjes open, en leun achterover.

Secret Garden

Ik hou van de muziek van deze Iers-Noorse groep die al bijna 20 jaar mijn simpele  ziel blij maakt met hun melodische composities. Secret Garden bestaat uit de Ierse violiste     Fionniula Sherry en  de Noorse pianist/componist Rolf Lovland.

                                                                                                                                                 

oud zijn

 Ik heb de kaap van de Zegening gerond: vanaf nu kan er op bepaalde berichten  de zin verschijnen: "op de gezegende leeftijd van 81 jaar is.....................". Inderdaad, ik rij op tramlijn 8, maar geniet nog altijd van het uitzicht op deze wondermooie wereld, zoals zo mooi bezongen door Louis Armstrong in "What a wonderful world".

Oud worden is niet zo erg als je even denkt aan wat het alternatief is. Ik leef graag en gulzig. Rond draaiend op deze blauwe planeet blijf ik graag toertjes maken rondom onze eigen ster, de zon. En iedere keer dat ik in het heelal de zelfde plaats passeer waar ooit mijn longen zich de eerste gevuld hebben met lucht en de navelstring verbinding met mijn moeder definitief werd doorgeknipt, is dat terecht een reden om blij te zijn met elke nieuwe verjaardag. Het voortschrijdend besef dat leven per definitie eindig is maakt het juist daarom nog veel waardevoller. J'aime la vie, viva la vida. Jonge mensen weten niet wat het is om oud te zijn, maar wij weten wat het was om jong te zijn. Hoe ouder ik word, hoe beter ik vroeger was.

tijd voor wat poëtische reflectie: een golden oldie van een begenadigde zanger.

Oradour-sur-Glane en Gaza: misdaad massakers

Wat de Israëlisch aanrichten in Gaza is ven misdadig als wat de Duitsers uitspookten in Oradour. Joelbloedig onschuldige mensen vermoorden uit wraak blijft gruwelijk.

Toen het Franse verzet op 10 juni 1944 een spoorwegbrug opblies in de regio van Montalban om treinen met Duitse troepen op weg naar Normandië tegen te houden, (waar de Amerikanen en Britten net op de stranden waren geland) en daarbij Sturmbannfuhrer Helmut Kample m het leven kwam, was de wraak van de Duitse bevelvoerder verschrikkelijk. Heel het dorp Oradour werd uitgemoord, 642 mannen, vrouwen en kinderen werden koelbloedig gedood. 

Wat de Israëli's nu aanrichten in Gaza is net het zelfde, alleen op nog een nog veel grotere schaal. Een doelbewuste genocide, waar tientallen jaren later no veel dergelijke documentaires zullen getuigen over net  de zelfde gruwelen. Wraak roept nog meer wraak op. Elke bom en drome op Gaza maakt dagelijks tientallen terroristen er bij. En wij, met ons papieren Europatje, zijn te laf om ook maar één economische sanctie te durven nemen tegen Israël. En de VS steunen toch Israël blindelings en onvoorwaardelijk: doe maar voort, beste vriend Netanyahu, een goede Palestijn is een dode Palestijn. Dit loopt zeker faliekant af. Israël zal een heel zware tol betalen voor hun buitensporige wraak. Hoog tijd dat wij in Europa sancties opleggen, in plaats van blabla diplomatieke resoluties. Rusland<>Ukraine en Israel<>Gaza, twee maten, twee gewichten.  En wat heeft dat te maken met racisme? Misdaad blijft misdaad, punt uit.