zondag 31 januari 2016

Het oog en de zoeker

Je hebt fotocamera's die niet alleen een achterschermpje hebben maar ook nog een oogkijker bezitten. En daar wil ik het over hebben, de oogzoeker van de digitale fotocamera's. Alle zogezegd "betere" toestellen hebben zo een beeldzoeker, hetzij een optische, hetzij een electronische kijker. De optische zoeker is standaard op elke reflex camera terwijl de electronische zoeker te vinden is op compacte, bridge en mirrorless toestellen. Mijn klassieke spiegelreflex met een optische kijker en mijn spiegelloos toestel met een electronische zoeker zijn allebei fantastische toestellen met elk hun voordelen en nadelen in functie van de gebruiksomstandigheden. Daar wil ik nu niet over hebben maar over het verschil en de voor- en nadelen van de twee oogzoekers. Want in feite is dat het belangrijkste onderscheid tussen een spiegelreflex en een mirrorless. 

De optische beeldzoeker gebruikt een spiegel en een prisma om het licht naar je oog terug te kaatsen. Je ziet de werkelijkheid door de lens, zonder vertraging, het beeld zoals het is. Het voordeel is dat je alle nuances ziet, zelfs als er een intens contrast is met een heel groot dynamisch bereik. Je ziet de schakeringen in de donkere delen en de heldere delen. Je kunt je volledig concentreren op je onderwerp. Elk voordeel heeft ook een nadeel. Met een optische oogzoeker ben je nooit zeker hoe het beeld er zal uitzien, weet je niet of de sensor in staat is geweest om dat beeld op te nemen dat je wilde. Eigenlijk zie je pas het produkt van je sensor als je het bekijkt op de display achteraan, en als dat tegenvalt kun je proberen het nog eens te herdoen met andere instellingen op je camera. Ons oog heeft nu eenmaal een veel breder dynamisch bereik dan de beste camerasensor. Helaas kan photoshop dat ook niet volledig veranderen.

De electronische beeldzoeker is in feite een klein LCD of OLED schermpje met een oculaire kijker. Het voordeel is dat je ziet wat de sensor ziet, en hoe de instellingen van je camera zijn. Als je gekozen hebt voor zwart/wit zie je een zwart/wit beeld in je zoeker, of levendige kleuren, of de gekozen belichting. You see what you get. Je kunt ook veel extra informatie in je oogzoeker bijplaatsen, zoals bijvoorbeeld een histogram, wat ik persoonlijk heel praktisch vind in speciale (donkere) omstandigheden. Het nadeel is dat een electronische viewfinder toch een iets andere kleurtint heeft dan een optische kijker via een spiegel. In donkere avondomstandigheden is het electronisch beeld iets helderder omdat het geboost wordt om nog duidelijk te kunnen kijken. Een klein nadeel is dat een electronische zoeker wel iets afpeuzelt van de de autonomie van je accu. Met een mirrorless heb je meer electriciteitsverbruik dan met een reflex. Je kunt minder foto's nemen, je batterij is iets sneller leeg. Maar in de praktijk heb ik daar weinig last van.

  

woensdag 27 januari 2016

Niet de visser, maar de vis moet het aas lekker vinden.

Laura Vinck, een Nederlandse fotografe, heeft een toffe website. Zo heeft ze mij bewust gemaakt van het feit dat mijn eigen gevoel tijdens het fotograferen of filmen bepalend is voor de voldaanheid over mijn eigen resultaat. Als je bij het indrukken van de opnameknop een goed wow-gevoel hebt omtrent die opname, dan is de kans groot dat je tevreden bent over je foto of je film. Maar andere kijkers kijken onbevangener naar het visueel beeld dan de maker er van. Nu hengelt niet elke fotograaf en videograaf naar de continu waardering van anderen over zijn beelden, maar geeft toe die appreciatie wel voldoening geeft en vooral positief is voor je zelfvertrouwen in de kunst van het afbeelden.

Zo herinner ik mij een zonnige zomervakantie waar we reisgenoten leerden kennen. Hun roodharige tienerdochter had een mooi gezicht met sproeten, en mijn voorstel om portretfoto's te nemen werd onmiddelijk aanvaard. Ik heb veel dia's genomen aan de haven, onder de bomen enz. De foto's van dat meisje tegen een blauwe muur met een zacht tegenlicht van de lage avondzon dat haar lang ros haar een gouden glans gaf, was mijn fotografisch wow-moment. Het was mijn favoriete dia waar ik heel trots of was. Maar iedereen vond de andere portretfoto's veel mooier en vond dat tegenlicht portret niets speciaals. En juist daarom is het artikel van Laura Vinck zo herkenbaar. Klik maar hier.

maandag 18 januari 2016

Sacha, een Nederlandse fotografe filmt in de kou

Altijd is er wel iets boeiends te vinden bij de Fotoblogger, een blog dat nooit genoeg kan aangeraden worden aan alle mensen die visueel kunnen genieten van iets moois. Zo ben ik op deze Nikon fotosite terechtgekomen, met schitterende films van Sacha, een filmende fotografe die blijkbaar niet bang is van de vrieskou aan de Noordpool.

Schitterende beelden van deze desolate Inouit gemeenschap. Dat is toch andere koek dan een toeristische film, bekijk het zelf eens op haar website: klik hier, zet je op je gemak en geniet van het verslag van deze innemende fotografe. She is Sacha.


woensdag 13 januari 2016

Een straatfotograaf in Nederland

Ruud Albers fotografeert mensen op straat. Nu ja, er zijn wel meer fotografen die voor straatfotografie een zwak hebben. Ik vind het altijd nogal genant om zomaar wildvreemde mensen op straat te fotograferen, ik voel me dan wat voyeurist. Maar blijkbaar is dat in Nederland geen probleem als ik zie wat Ruud Albers allemaal fotografeert en op photo.net publiceert. Feit is dat die man heel boeiende foto's maakt van zijn "dutch people".

Als ge ideeƫn wilt opdoen om "het leven zoals het is" op foto vast te leggen moet ge zeker eens kijken naar zijn portfolio op photo.net. Deze webstek, waar tal van goede fotografen hun werk etaleren, geeft altijd inspiratie. Klik maar op Ruud Albers en start maar de slideshow.


zondag 10 januari 2016

allemaal politiek correct: 2015/2016 Keulen

Als de maatschappelijk druk zo groot wordt dat je braafjes de vluchtelingen politiek aanvaardt en zedig zwijgt over het gevaar van onaangepaste asielzoekers, dan kan die boemerang wel frontaal in je eigen gezicht terugkeren. Als de politiechef in Keulen zelfs niet meer durfde om luidop zeggen dat het allochtonen waren die honderden vrouwen en meisjes hebben aangerand op eindejaarsavond, dan wordt "politieke correctheid" een woord met een slechte wrange smaak. Wie durft nog zijn mening verkondigen dat de islam niet compatibel is met onze Westerse vrijheid? Als ge vreest dat die invasie van meer dan een miljoen moslims alleen maar meer aanslagen, criminaliteit en  miserie gaat meebrengen, dan wordt ge verweten dat ge een racist, een islamofoob, een VB-er of gewoon een oude rechtse zak bent. En neen, ik heb het boek van Wim Van Rooy "Waarover men niet spreekt" niet gelezen, maar ik twijfel wel of dat een gematigde euro-islam er ooit zal komen. Gelukkig zijn er nog schrijvers die durven in gaan tegen dwangmatig politiek denken. Klik maar eens op deze website. Ook de spoorwegen hebben dwarsliggers nodig om de treinen te laten rijden.

zaterdag 2 januari 2016

Vivian Maier

Volslagen onbekend, een nanny die tot aan haar dood een anoniem leven leidde en in haar vrije tijd fotografeerde. Niemand kende haar fotografisch werk tot er na haar dood meer dan 100.000 negatieven ontdekt werden in een kist die geveild werd op een openbare verkoping. Wie was deze onbekende Vivian Maier? En daar gaat deze documentaire over: Finding Vivian Maier, de zoektocht naar de fotografe die de straatfotografie weer op de kaart gezet heeft. Mijn decoder staat al geprogrammeerd om zondag 3 januari op 22.40 deze film op te nemen van Canvas. Een voorsmaakje kun je hier al bekijken.
Vivian Maier, een icoon van de fotografie is uit het niets opgedoken. Aanbevolen voor alle fotografie liefhebbers.

russian lyric poetry

 zo z stive morgan