vrijdag 24 januari 2020

Achter de schermen van een cruiseschip


In 2018 zijn we met de MSC Fantasia één week op cruise geweest naar de Noorse Fjorden. Zo een cruiseschip is eigenlijk een drijvende stad. De bevolking van ons schip Fantasia was die week 4.800 opvarenden: namelijk 3.643 passagiers en 1.257 bemanning personeel. Ik weet niet meer hoeveel dozijnen dekken, bars en restaurants er waren, echt groot. Zo een week vliegt voorbij.

De laatste dag waren we een hele dag op zee en hebben we ons ingeschreven voor een begeleid scheepsbezoek achter de schermen. De logistiek achter zo een cruiseschip wilde ik toch wel eens zien. Zo een rondleiding door de beneden dekken is betalend en gebeurt in groepen van 30 tot 40 passagiers met een gids. Het logistiek management bevat veel meer dan alleen maar de bevoorrading van het eten en het drinken maar ook de keukens, de schotelafwas, de wasserijen, de afval machinerie, watervoorziening, onderhoud en herstellingen kortom al de voorzieningen van een kleine stad.

Het management berekent hoeveel voedsel en drank er nodig zal zijn voor een week en stuurt dan 2 of 3 weken vooraf een lijst door aan meer dan 100 leveranciers. Bij de terugkeer in de haven staat er al een eindeloze rij camions klaar om de bestelde goederen te lossen die door vorkliften naar de diverse magazijnen worden gereden. Die stock voor één week cruise is gigantisch.
30,000 eieren
3 ton kaas
6,800 flessen wijn
1,500 fessen champagne en schuimwijn
15,000 kg vlees
8,000 kg kip
5,000 kg vis
De vaten bier en frisdranken vullen een heel magazijn.
Niet te geloven wat er allemaal in die magazijnen ligt
De bakkerij verbruikt 12,000 kg bloem per week om dagelijks 1000 broden en 8,000 croissants te bakken. De keukens draaien continu zowel voor de passagiers als voor de crew. De diepvriesruimten en de koele ruimten zijn we vlug doorlopen want daar waar we niet echt op gekleed. De schotelafwas verwerkt 10,000 schotels per dag. De wasserij draait tot 20,000 stuks beddegoed en handdoeken per week. 1,500 uniformen per week worden geperst.

Er is vaneigens een berg afval: 1/3 van het voedsel en drank gaat naar de bio-afval container. Dat wordt vermalen tot een natte brei en ‘s nachts geloost in zee, als voedsel voor de vissen. Papier en plastic worden gescheiden en belanden bij het brandbaar afval dat naar de branders gaat. Niet brandbaar afval wordt gesorteerd in containers. Alle vloeibaar afval van de toiletten, douches, wasserijen, schotelafwas, allerlei machines en reiniging wordt in een process machine ontwaterd en gescheiden in vaste materie dat verbrand wordt en vuil water dat geloosd wordt in zee. De afval behandeling van zo een cruiseschip is een heel complex proces, gebonden aan een hele reeks procedures en wettelijke verplichtingen. Er is ongeveer 100,000 liter drinkbaar water nodig per dag. Dat wordt door een enorme machine gedistilleerd uit zeewater en opgeslagen in grote reservoirs. Daarnaast zijn er nog aparte tanks die in de havens gevuld worden met drinkbaar water met grote pijpleidingen aan de kaai.

Het begeleid bezoek aan de beneden dekken was zijn geld waard. We hebben niet alles kunnen bezoeken in twee uur tijd. Het ziekenhuis en de operatiezaal mochten we alleen zien door een open deur. Het mortuarium bleef gesloten. Op alle vragen die we stelden hebben we een antwoord gekregen. Het personeel op zo een cruiseboot moet veel werken. Veel van de Filipijnse meisjes blijven twee jaar aan boord en gaan dan naar huis. Ik sprak met een Indiër die al drie jaar aan boord was en nu definitief terug ging gaan naar Indië. Na zo een rondgang achter de schermen heb ik heel veel respect gekregen voor het personeel.

donderdag 16 januari 2020

Dwazerik, het gaat over de euro's over niets anders

Politiek is de edele kunst om dankzij de perceptie de bevolking te laten geloven dat de politiek hun dient. En daarom worden we wettelijk verplicht om ons om de zoveel tijd naar het stemlokaal te begeven om onze kiesplicht te vervullen. Toen er indertijd eindelijk een algemeen stemrecht kwam waar elke man één stem mocht uitbrengen, (vrouwen mochten niet stemmen) was dat een doorn in het oog van de begoede klasse die voldoende inkomsten/belastingen had en daardoor mocht stemmen. Bij de eerste keer dat ook de armere mannen mochten stemmen werden werklieden bedreigt met ontslag door de fabrieksbazen als ze durfden naar het verkiezingslokaal te gaan. Er stonden piketten van de patroons aan de ingang te controleren welke arbeider binnenstapte om te kiezen. Velen durfden niet gaan stemmen omdat ze anders buiten vlogen. De enige oplossing om de almacht van de kapitalisten te breken en de democratie te waarborgen was om het stemrecht uit te breiden met een opkomstplicht. Indertijd volledig terecht.

Anno 2020 is er nog altijd opkomstplicht. Ge zijt verplicht om in het kieshoekje te kruipen, maar vaneigens moogt ge blanco of ongeldig stemmen door bvb een grote rode streep op het formulier te trekken. De opkomstplicht afschaffen en vervangen door een kiesrecht is een illusie want dat willen de partijen absoluut niet. De politieke partijen hebben een systeem bedacht om zichzelf royale dotaties te schenken, betaald door de belastingbetaler. Partijen zijn bedrijfjes geworden door aan het infuus van de regionale en federale dotaties te hangen. Die kiezer is een moneymaker, iedere binnengehaalde stem is geld. Elk jaar krijgen ze miljoenen euro's binnen dat ze elk naar eigen partij-dna spenderen, verdelen of investeren. Je kunt gebuisde ex-parlementairen een betaald jobke geven zoals Paul met-de-losse handjes Vandendriesche, je kunt er sociaal toerisme hotels mee financieren, je kunt er een vloot auto's mee leasen, studiebureaus en reclamemensen inhuren, of lucratief investeren in iets dat geld opbrengt zoals immobiliën. 

De partijfinanciering bij het Vlaamse parlement dat jaarlijks uitgedeeld wordt aan de 7 Vlaamse partijen is 12,7 miljoen euro. Er is de geïndexeerde fractietoelage per Vlaams parlementslid van € 19.088 bestemd voor de partij. Plus een vaste partijdotatie van € 61.973,38 + €1,49 per geldig stembiljet.

De regionale partijdotaties in Brussel en Wallonië liggen in dezelfde lijn. Alle partijen vangen zo ongeveer 30% van hun dotaties via de regionale parlementen, 60% komt van de federale dotaties en 10% van giften van bedrijven die schatplichtig zijn aan partijen en van trouwe partijsoldaten.

Federaal is de partijtoelage € 64.194,47 per fractielid in de kamer plus € 3,30 per geldig uitgebracht stem. In de Senaat vangen de partijen toch nog € 24.000 per senatorkop plus € 1,32 per stem. Zolang dat die praatbarak geld opbrengt zie ik de partijen de Senaat nog niet afschaffen, wat ze zogezegd ook mogen beweren. Er moet overal bespaard worden, de pensioenen worden niet verhoogd, de woonbonus voor het verwerven van een eigen woning is verdwenen, minder kindergeld, minder geld voor de zieken en de gehandicapten, materniteiten moeten dicht, en noem maar op. De dotaties blijven jaar na jaar stijgen en de partijen hebben allemaal een enorme oorlogskas binnengerijfd. Ik heb niet alle cijfers kunnen vinden op het internet en het niet exact kunnen becijferen, maar ik schat dat bij elke geldig uitgebrachte stem in het kieshokje de plichtsgetrouwe belastingbetaler daardoor jaarlijks bijna twintig euro aan de partijen geeft. Partijen zijn tollenaars geworden die dure studiebureaus en spindokters betalen om de perceptie te creëren van hardwerkende dienaars die het beste voorhebben met de bevolking. Nu ja, eigenlijk mag ik daar geen kritiek op hebben want zo voed ik alleen maar de anti-politiek. Als iedereen zich gedegouteerd zou afkeren van de politiek zouden er alleen maar gedegouteerden over verblijven en wedden dat die dan een partij zouden oprichten. 

maandag 13 januari 2020

Balthazar Boma orakelt Mijn Gedacht

Ieder met zijn vlag, ieder met zijn gedacht. Maar is dat wel zo? Lopen we niet allemaal achter een vlag van een of andere groep, en nemen we de ideeën van iemand anders over en zeggen dan met overtuiging dat dit ons eigen gedacht is. Mijn Bompa, dat is mijn grootvader van aan moederskant, was een liberale anti-klerikaal die dweepte met "vrijdenken". Hij prentte mij in dat je nooit alles klakkeloos mag geloven.  Hij zei: zorgt dat je steeds een vrijdenker bent, pas met rede ben je een vrij mens. De kerk en de politiek gaan je proberen te hersenspoelen zodat je niet meer in staat bent om zelf na te denken. Blijf kritisch denken en volg niet hersenloos de meute. 

Zeker nu in tijden van fake news, correct politiek denken, en politieke profilering besef ik waarom mijn grootvader zo veel belang hechte aan de eretitel: "ik ben een vrijdenker". Wat is dat eigenlijk "links" en "rechts"? Wat is de verborgen agenda van Vlaams Belang en NV-A? Waarom willen die Antwerpenaars zo graag de sociale zekerheid splitsen? Politieke dotatie per binnengehaalde verkiezings stem is dat goed? Als een partij met het gekregen geld van de brave belastingbetaler investeert in een groot kantoorgebouw dat ze verhuurt aan de privé en op die inkomsten zelfs geen belasting moet betalen, moet ik dat dan zo maar accepteren? En als ik dat onethisch vind, ben ik dan "rechts" of "links"? 
Wellicht gaan die politieke pippo's mij waarschijnlijk gewoon averechts vinden? Mijn Bompa had gelijk: ik probeer een vrijdenker te zijn die meer belang hecht aan de rede dan aan het gevoel. Wat nog altijd iets anders is dan een rebelse dwarsligger.

donderdag 9 januari 2020

russian lyric poetry

 zo z stive morgan