omtrent slapen

 Oorzaak en gevolg, niet te verwarren. Onlangs hoorde ik een  podcast over een experiment in een geriatrisch woon-zorg instelling waar ze de uren slaap van de bejaarden verminderden en later in bed staken en vroeger lieten ontwaken. De resultaten waren verrassend, de levendigheid verbeterde. Teveel slapen en te lang in bed liggen is niet alleen het gevolg van seniliteit maar veeleer een oorzaak of minstens een trigger van dementie bij bejaarden. Veel slapen is nefast, hou ze wakker en beweeglijk fit om alzheimer en dito te voorkomen. Een nieuwe aanpak en visie van de neurologen.

Eugenia uit Rusland

 Muziek ziften uit het internet is één ding. De vangst triëren is wat moeilijker:  pulp  weg gooien, en kiezen welke muziek ik mooi vind, en het waard is om op te slaan en te converteren van mp4 tot mp3 en uiteindelijk te belanden op een usb stick, afspeelbaar op mijn Sony DAB+ player.

Ik hou van die Russische muziek. Altijd heel sfeervolle beelden en "mijmer" muziek die een rechtstreekse toegang heeft naar mijn hart en ziel. Relaxe introspectie zonder stress ondergedompeld in Slavische romantiek met dat vleugje nostalgie en een snuifje melancholie.

Ja, ik hou van die Russische new age mziek:

GAZA and ISRAEL

 

herfst

We waren verwend met de warmste septembermaand sinds de oprichting van het KMI in Ukkel. Goed voor de kost van onze verwarming, maar we leefden wel boven onze klimaatstand, dit kon niet blijven duren. Nu pas beginnen de bomen hun bladeren in traag tempo te verliezen, de herfst begint. Les heuilles mortes, the falling leaves, Jacques Prevert en Yves Montand's stem: dat is pas echte frans chanson.

Tijdreiziger

 

De tijd vliegt over ons heen en laat slechts een vluchtige schaduw achter. We beseffen dat alles wat wij beleven vervluchtigt tot een herinnering van dat moment. We proberen om die momenten te verzamelen en op te slaan om die tijd terug te beleven. 

Eigenlijk zijn we diep van binnen tijdreizigers. Fotograferen en filmen zijn pogingen om de tijd vast te houden met stilstaande of bewegende afbeeldingen van momenten die voltooid verleden tijd zijn. Tijd is niet terug te spoelen om terug te reizen naar het verleden.

John Koenig heeft in zijn woordenboek van obscure zorgen een woord toegevoegd voor dit besef dat momenten vervluchtigen tot herinneringen.

het donker tijdperk van de fotografie

 

HET DONKER TIJDPERK VAN DE DIGITALE FOTOGRAFIE

Ik heb een boek gekocht: “Foto beheer zonder stress” , hoe foto's te bewaren, ordenen en delen. Het is een handige handleiding om eindelijk orde te scheppen in onze steeds uitbreidende fotochaos. Met het systeem van de auteur Adam Pratt Leert ge praktisch hoe je de controle terugkrijgt op al je foto's, die verspreid staan op tal van plaatsen: op PC, laptop, tablet, en mobiele telefoons, analoge foto's in fotoalbums en kartonnen schoendozen, in een doos op zolder, volle laders met diapositieven, zelf gemaakte CDR schijfjes, USB sticks enz. Spijtig dat ik dat niet allemaal vroeger wist. Het hebben van foto's wordt zo een lust in plaats van een last om al die herinneringen terug te vinden in de fotochaos, laat staan om ze te delen met anderen, ge weet wel: het bos en de bomen.

Sinds de omschakeling van analoge filmrolletjes naar digitale fotografie wordt er steeds meer en meer gefotografeerd. Er zijn nog nooit in de geschiedenis zoveel afbeeldingen vastgelegd als nu. Maar van al die miljoenen digitale foto's zal er bijna niets meer over blijven en zullen de toekomstige generaties niets kunnen terugvinden. Er komt een donker tijdperk van de fotografie aan, Denk je echt dat binnen 50 jaar het nog zal mogelijk zijn om een CDR met jpeg's te bekijken of een externe harde schijf te openen? Ik heb nog een floppy liggen waar ik ooit, in de jaren zeventig of tachtig, mijn eerste digitale foto's heb opgeslagen en die floppy is niet meer te bekijken. Maar de zwart-wit kiekjes in een oude doos van mijn bompa met zijn nog altijd perfect zichtbaar.

Een ferrotype van 1890, een glasplaat van 1900, een zwart/wit Kodak-box kiekje van 1920, een kleurfoto van 1950 en een een diaposief van 1965, ze zijn nog allemaal te bekijken, je hebt maar één apparaat nodig om ze te zien: het menselijk oog. Bij digitale fotografie zijn er honderden bestandsindelingen die in de afgelopen jaren ontwikkeld. Een deel van die bestandsindelingen zijn verouderd en bijna niet meer te bekijken. Indertijd toen je in de fotowinkel het volgeschoten Kodak of Fuji Fotorolletje binnenbracht om te laten ontwikkelen tot (hopelijk gelukte) 24 of 36 foto's, toen kon je kiezen om naast de fysieke foto's ook een Kodak CD met digitale foto's extra bij te bestellen. Ik heb zo nog een paar van die CD's met digitale foto's liggen. De bestandsindelingen Photo CD (pcd) werd door Kodak geïntroduceerd en was 10 jaar in omloop om de foto labo's en de verkoop van fotofilms te wapenen tegen de vloedgolf van digitale fotografie die er aan kwam. PCD bestanden bestaan nu niet meer en zijn niet te openen op de huidige computers, maar gelukkig heb ik nog de foto's, netjes ingeplakt in fotoalbums.

Het voordeel van snel te kunnen beschikken van de jpegs in je geordende mappen maakt het gemakkelijk om fotoboeken te laten afprinten bij Pixum, Albelli, enz., CEWE colors levert heel mooie fotoboeken, en grote afdrukken. Als je houdt van fotografie: laat dan je mooiste en memorabele foto's uitprinten door een goed labo: losse foto's om uit te delen aan de gefotografeerd vrienden en naasten, of maak een mooi foboek of een ingelijste vergroting in een kader. Een aanrader is de specialist in vergrotingen: whitewall, prachtige foto's, https://www.whitewall.com/nl/. En whitewall print in een lijst is gewoon subliem, tenminste als je een goede foto aanlevert. Mijn favoriete labo's zijn Cewe en Whitewall. Laat je digitale foto's niet verdampen in het niets, je hebt ze per slot van rekening toch opgenomen om gezien te worden, Dus laat ze uitprinten op echt fotopapier, acrylglas, alu-dibond, canvas of in een fraai album.