Allemaal lachen naar het vogeltje.
Mijn blog: de kroniek van ingevulde verloren tijd. Het bewijs dat bezig zijn niet noodzakelijk nuttig moet zijn. Als het maar plezant blijft. Af en toe eens wat fotootjes showen, wat onzin uitkramen, en ook wat provoceren, allemaal de expressie van mijn chaotische fantasie. Of zou het toch een therapie zijn tegen dementie?
zondag 30 november 2008
Terug van weggeweest
Van de warme zon en de blauwe hemel naar kille regen en grijze lucht: onze Egypte reis was veel te kort. Die twee weken zijn voorbij gevlogen: één week Nijl cruise om het oude faraoh rijk te verkennen en één week Rode Zee, het Blue Sky paradijs voor de duikers en de strandliefhebbers.
Zeker om veel over bloggen: dus er volgt beslist nog talrijke Egypte verslaggevingen.
donderdag 13 november 2008
in een winkelcentrum
Een idee voor onze grote winkelcentra: een waterfontein in een japanse mall.
Niet direct geschikt voor een lange reclameboodschap, maar zeker een blikvanger.
mislukte foto's
woensdag 5 november 2008
De Loft film
Zaterdag jl. waren we bij de tienduizenden die naar de kaskraker De Loft geweest zijn. Deze "wie heeft het gedaan?" thriller over de 5 schuinmarcherende vrienden heeft al volop reclame gehad en toch vervoeg ik hierbij ook de meute loftoezwaaiers (toepasselijke woordspeling).
De plot is ondertussen door iedereen gekend, de ontknoping blijft verrassend en het is en blijft een waardige opvolger van "de zaak Alzheimer". Het label Vlaamse Film moet hier niet aan getagd worden: het is van een internationaal kaliber. Loft gaat alle belgische records breken, denk ik.
De relevatie is het acteertalent van de spelers: echt top klasse! Mocht er ooit een soort vlaamse filmoscar trofee komen dan zouden alle acteurs en actrices van De Loft er een moeten krijgen. Filip Peeters als de overspel-organisator en Koen De Grave als de vette moppentapper Marnix zijn uitstekend gecast en Matthias Schoenaert (zoon van dè Julien) zet een rol neer die blijft nazinderen. En Veerle Baetens is echt sexy.
Helaas ben ik de film gaan zien in Kinepolis. De brutale onderbreking van de film halfweg is een gruwel voor mijn cinefiele ziel: het is een regelrechte verkrachting van de opgebouwde spanning.
Ga de film zien, maar liefst niet in een Kinepolis. Ga naar een zaal die de film in één keer projecteert, zonder een break om popcorn te kunnen verkopen,.
De plot is ondertussen door iedereen gekend, de ontknoping blijft verrassend en het is en blijft een waardige opvolger van "de zaak Alzheimer". Het label Vlaamse Film moet hier niet aan getagd worden: het is van een internationaal kaliber. Loft gaat alle belgische records breken, denk ik.
De relevatie is het acteertalent van de spelers: echt top klasse! Mocht er ooit een soort vlaamse filmoscar trofee komen dan zouden alle acteurs en actrices van De Loft er een moeten krijgen. Filip Peeters als de overspel-organisator en Koen De Grave als de vette moppentapper Marnix zijn uitstekend gecast en Matthias Schoenaert (zoon van dè Julien) zet een rol neer die blijft nazinderen. En Veerle Baetens is echt sexy.
Helaas ben ik de film gaan zien in Kinepolis. De brutale onderbreking van de film halfweg is een gruwel voor mijn cinefiele ziel: het is een regelrechte verkrachting van de opgebouwde spanning.
Ga de film zien, maar liefst niet in een Kinepolis. Ga naar een zaal die de film in één keer projecteert, zonder een break om popcorn te kunnen verkopen,.
zondag 2 november 2008
foto opdracht: nat
Ik ben een fotoamateur, met de nadruk op amateur. Nu ik gepensioneerd ben, en dus per definitie minder tijd zou hebben, heb ik de oude hobby wat nieuw leven ingeblazen. Zo ben ik, na twintig jaar afwezigheid, opnieuw lid geworden van Blandia in Blankenberge. Blandia is ooit begonnen als dia club maar is uiteraard geëvolueerd tot een digitale foto club. Een keer per maand komen we samen rond een beamer om onze jpegs te bespreken bij een glas bier.
Een van de onderwerpen voor een fotowedstrijdje was "nat". Hierbij de foto die ik heb aangeboden.
zomaar een foto
Zoals ik indertijd zei tegen mijn eerste liefjes: het moet toch een keer de eerste keer zijn.
Dus ga ik het nu ook voor de eerste keer doen, zonder ervaring: het plaatsen van een foto op mijn maagdelijk nieuwe blog.
Mijn kleindochter Hannah, met haar 9 jaar al duidelijk een meisje met model allures. Flirten met de camera kan ze al.
De sprong in het onbekende
Ik beweerde dat bloggen niets voor mij was: ijdele kroniek van verloren tijd, een zinloos narcistisch gedoe en pure tijdsverpilling. Zeg nooit nooit. Want zie: dat is blijkbaar toch een poging tot het plegen van een aanslag op mijn onschuld. Ja, jeugdige onschuld, altijd een plezante herinnering.
Wat deze blog zal worden weet ik nog niet: wat oeverloos gezwets of diepzinnig geleuter, een collectie foto snapshots of een aanzet tot fotografische hobby; ik zie wel welke richting dit bloggen zal uitgaan. Alles mag, niets moet. Always look at the bright side of life.
Wat deze blog zal worden weet ik nog niet: wat oeverloos gezwets of diepzinnig geleuter, een collectie foto snapshots of een aanzet tot fotografische hobby; ik zie wel welke richting dit bloggen zal uitgaan. Alles mag, niets moet. Always look at the bright side of life.
Abonneren op:
Posts (Atom)
candy DULFER saxofoon
zeker al 20 jaar geleden, maar nog altijd een magistraal duo.
-
De lente nadert, het is tijd om de donkere bladzijden om te draaien en te denken aan lichtere zaken. Zoals de bronzen naakten van Irenee Du...
-
Ik hou wel af en toe van een stukje Oud Gregoriaanse muziek. Ooit ben ik tijdens een vakantie toevallig binnengestapt in een abdijkerk van ...