Een aap is geen ezel.
Mijn blog: de kroniek van ingevulde verloren tijd. Het bewijs dat bezig zijn niet noodzakelijk nuttig moet zijn. Als het maar plezant blijft. Af en toe eens wat fotootjes showen, wat onzin uitkramen, en ook wat provoceren, allemaal de expressie van mijn chaotische fantasie. Of zou het toch een therapie zijn tegen dementie?
vrijdag 31 juli 2009
vrijdag 24 juli 2009
nog een pano
woensdag 22 juli 2009
een panorama van Brugge
dinsdag 21 juli 2009
wat is het?
Het hangt aan de deur en schiet : Klink Eastwood
Het zit in een stuk hout en zingt : Rob de Vijs
Het hangt aan de muur en zingt : Kader Abraham
Het is geel en hangt achter je wagen : Banaanhangwagen
Het hangt achter je wagen en zingt : Remork Vant Groenewoud
Het is groen en je kan er mee rijden : Slada
Het is groen en je MAG er mee rijden : Preibewijs
Het staat in de tuin en is ontplofbaar : Boemkool
Het staat er naast... : Witplof
Het zit in een stuk hout en zingt : Rob de Vijs
Het hangt aan de muur en zingt : Kader Abraham
Het is geel en hangt achter je wagen : Banaanhangwagen
Het hangt achter je wagen en zingt : Remork Vant Groenewoud
Het is groen en je kan er mee rijden : Slada
Het is groen en je MAG er mee rijden : Preibewijs
Het staat in de tuin en is ontplofbaar : Boemkool
Het staat er naast... : Witplof
woensdag 8 juli 2009
The bridge on the river Kwai
Gisterenavond was het een dvd-TVavond, in plaats van de eindeloze herhalingen op televisie.
Deze film uit 1957 staat nog altijd even sterk na meer dan 50 jaar.
In 1957 behaalde the "Bridge on the river Kwai" maar liefst 7 Academy Awards en Alec Guinness heeft toen zijn award voor Beste Acteur terecht ontvangen.
Het blijft een tijdloos verhaal over de zinloosheid van de oorlog en de psychologische oorlogsvoering tussen de 2 hoofdfiguren: de onverzettelijke engelse majoor en de getormenteerde japanse kampoverste.
Nog altijd even spectaculair en onvergetelijk als toen ik vijftig jaar geleden deze cinemascope film in de bioscoopzaal zag. Wat een acteurs en wat een verhaal.
Er zit nog geen sleet op deze film.
Deze film uit 1957 staat nog altijd even sterk na meer dan 50 jaar.
In 1957 behaalde the "Bridge on the river Kwai" maar liefst 7 Academy Awards en Alec Guinness heeft toen zijn award voor Beste Acteur terecht ontvangen.
Het blijft een tijdloos verhaal over de zinloosheid van de oorlog en de psychologische oorlogsvoering tussen de 2 hoofdfiguren: de onverzettelijke engelse majoor en de getormenteerde japanse kampoverste.
Nog altijd even spectaculair en onvergetelijk als toen ik vijftig jaar geleden deze cinemascope film in de bioscoopzaal zag. Wat een acteurs en wat een verhaal.
Er zit nog geen sleet op deze film.
Abonneren op:
Posts (Atom)
candy DULFER saxofoon
zeker al 20 jaar geleden, maar nog altijd een magistraal duo.
-
De lente nadert, het is tijd om de donkere bladzijden om te draaien en te denken aan lichtere zaken. Zoals de bronzen naakten van Irenee Du...
-
Ik hou wel af en toe van een stukje Oud Gregoriaanse muziek. Ooit ben ik tijdens een vakantie toevallig binnengestapt in een abdijkerk van ...