Muziek

Men zegt dat een afbeelding meer zegt dan 1000 woorden. Maar muziek schetst beter een sfeer in 3 minuten dan een boek in 300 bladzijden. Neem nu de balad songs die niet alleen zomaar een verhaaltje vertellen maar door de melodie en de klankkleur een perfecte match tussen tekst en stemming te weeg brengen. Als Marianne Faithfull met haar rauwe hese stem zingt over Lucy Jordan at the age of 37 die zich realiseert that she'll never drive through Paris in a sportscar with the warm wind in her hair, dan ademt die zong de verloren droom uit. Jef Vanuytsel zijn Zotte Morgen schildert perfect de sfeer van de ochtend in een stad. Nothing compares to you van Sinead O'Connor is ook zo krachtig in haar verdriet. De Roos van Ann Christy, Twee Meisjes op het strand van Raymond VHGW, Voici les Clés van Gerard Lenorman en al die andere balades toveren een sfeer in drie vier minuten. Muziek is een uitstap naar een wereld vol emoties. Zeker als Adele het heeft over someone like you.
Als Adele ooit eens zou optreden in de grote omtrek, dan ga ik zeker naar het concert. Kwestie van emotie. https://www.youtube.com/watch?v=Mi2cURoOAYY

Tekst kaartjes

Hier en daar duiken ze op bij Facebook: de tekst kaartjes. De mensen posten ze op hun smoelboek pagina: de slogans die moeten etaleren hoe de internauten zich op dat moment voelen, wat hen bezig houdt, en welk ei ze kwijt moeten. Ik sta wel verstomd hoe mooi die kaarten soms gemaakt zijn. Hoeveel fantasie en spitsvondigheid hebben de makers in die huisvlijt niet gestopt. Wie maakt dat en vooral waarom willen ze het internet vullen met hun creatieve kunstwerkjes? Hierbij een ode aan al die kaartjes makers.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De hokjes

 

 

•         Ik ben blank geboren, dat maakt van mij een racist.

•         Ik stem niet links, dat maakt van mij een fascist.

•         Ik ben niet gesyndiceerd, dat maakt van mij een verrader van de arbeidsklasse.

•         Ik ben ongelovig, dat maakt van mij een ongelovige hond.

•         Ik hou van mijn land en van mijn cultuur, dat maakt van mij een xenofoob.

•         Ik ben 70+ en gepensioneerd, dat maakt van mij een oude zak.

•         Ik ben hetero, dat maakt van mij een homofoob.

•         Ik vind dat iedereen moet beloond worden in functie van zijn verdiensten, dat maakt van mij een antisociale kapitalist.

•         Ik vind dat radicale IS strijders hier niet thuishoren, dat maakt van mij een moslimhater.

•         Ik ben tegen fiscale fraude, dat maakt van mij een linkse militant.

•         Ik vind dat de veiligheid prioritair is op de privacy, dat maakt van mij een verrader van de vrijheid.

•         Ik geloof dat politie en leger zaak zijn van de gehele maatschappij, dat maakt van mij een militarist.

•         Ik ben een boekenliefhebber en hou van film, dat maakt mij een dromer.

•         Ik ben een man en kijk graag naar een mooie vrouw, dat maakt van mij een geile macho.

•         Ik hou van computers en internet, dat maakt van mij een nerd.

 

Kortom, ik bedank hierbij al mijn vrienden die mijn mails nog steeds ontvangen en die mij niet geblokkeerd hebben, ondanks al mijn fouten en gebreken,

En nu? Hoe moet het verder met de terreur dreiging?

In één week tijd is er veel gebeurt. De terreur in Frankrijk heeft heel wat in beweging gebracht. De bewustwording van het gevaar dat uitgaat van het radicaal jihadisme is algemeen. De schietpartijen in Parijs heeft Europa wakker gemaakt.

Iedereen beseft dat het aantal fanatieke islamisten dat onze samenleving bedreigen en aanvallen heel klein is. Je moet als moslim met de naam Mohammed of Brahim maar leven in Vlaanderen en geconfronteerd worden met het wantrouwen en afwijzing van een groot gedeelte van de bevolking. We leven nu eenmaal in een multiculturele samenleving, ook al vindt niet iedereen dat plezant. Maar we zijn verplicht om een manier te vinden om samen te leven met wederzijds respect en aanvaarding van een andere levenswijze.

Respect en aanvaarding moet vaneigens van twee kanten komen. Anders wordt de polarisatie "wij" tegen "zij" alleen maar erger. Ik denk wel dat het kan lukken. Het wordt wel een evolutie van lange adem. Er is nog niet veel in huis gekomen van de inburgering van de moslims. Alle andere vreemdelingen zijn op een of andere manier geïntegreerd geraakt. Ik herinner me een familie van Vietnamese bootvluchtelingen die indertijd berooid in Brugge zijn gestrand, hard gewerkt hebben en het goed stellen. Inwijkelingen vanuit de Maghreb kunnen zich veel minder aanpassen aan de westerse levenswijze.

Ik weet niet hoe het zal aflopen met de terreurdreiging. Er is geen plaats meer voor terugkerende IS strijders, voor jihadisten en radicale islamisten in onze Europese maatschappij. Ik kan alleen maar hopen dat ze zo snel mogelijk sneuvelen in IS en naar hun paradijs kunnen opstijgen dicht bij hun Allah. Dan zijn zij gelukkig en wij ook.

 

Je suis Charlie

otmogoedis

tied vo de wensen van tjaer aan de West-Vlamingen

ojmoleutet
ojmotiedet
ojmoginambrazet
ojmogezoentziet
ojmosjanset
ojmogindustet
ojmogoestet

otmovandjaeregoedis

en voor de niet-West-Vlamingen van het zelfde


 

abecedarium

De lukrake opening van mijn oud Prisma Vreemde Woorden boek levert altijd onverwachte vondsten op: abecedarium is een vreemd woord voor een abc-boekje, een abc lijst. Doet me meteen denken aan mijn eerste klasje, toen we het abc leerden kennen en van buiten moesten leren. Ik ben nooit een alfabet primus geweest, het haperde soms. Zelfs nu nog heb ik moeite om er onmiddellijk op te komen welke letter er volgt op bv. G of P. Dan haal ik snel weer een alfabet reeksje uit mijn geheugen zoals "opqr" en herinner ik me dat na de p er een q komt.

Bizar hoe zo een vreemd woord je doet terugdenken aan de tijd toen we nog een abc boekje kregen van papa en mama. En toch zijn die 24 letters van ons alfabet bepalend geweest in de geschiedenis en de evolutie van onze samenleving. Amper 15 tot 20 generaties geleden was een groot deel van de bevolking ongeletterd, konden ze niet lezen laat staan schrijven. Naarmate er steeds meer mensen konden lezen en schrijven veranderde de samenleving gestadig. De katholieke kerk vond het zelfs opportuun om het lezen van de bijbel te ontraden aan het gewone volk. Onderlinge afspraken op papier zetten mocht niet meer maar moesten door een notabele notaris geschreven worden. Boeken werden gecensureerd en op de kerkelijke index geplaatst. Lezen zou kunnen inspireren, gevaarlijk. De graaf zei tegen de kardinaal: Hou jij ze dom, dan hou ik ze arm. De ene hand wast de andere. In hoeveel landen zou het nog altijd zo zijn?