22 Maart 2016

De lente start zwart in België. Vier maand na Parijs is het prijs in Brussel. De barbarij van het kalifaat slaat ook hier toe. De wereldpers zet ons land in de volgspot. De Boston Globe, een van de beste kwaliteitskranten van de US, heeft een prestigieuze foto webstek met beklijvende aktuele fotoreportages. De foto's van deze memorabele tweede lentedag kun je hier zien. Het land is in shock, en woedend.

Gisteren schakelde mijn woede nog een vitesse hoger toen er iemand van de moslim executieve op de radio klaagde dat de Magrebijnse moslimgemeenschap ook een van de grote slachtoffers van dit terrorisme is.Maar het zijn wel  Marokkaanse, Algerijnse en Tunesische moslims die ons aanvallen. De terreurdaden van moslims in heel de wereld zijn niet meer te tellen. Vaneigens is dat heel vervelend en vernederend voor de volgelingen van Mohammed, ik versta dat heel goed. Maar dat ze zich zo wentelen in hun slachtofferrol, in plaats van zelf grote kuis te houden in hun eigen gemeenschap, dat is er over. Hoog tijd dat ze beginnen met de rotte appels uit hun eigen mand te gooien.  

Met open ogen en open geest

Salah is gevat. Michel, Geens, Jambon en co stralen, de politie- en veiligheiddiensten krijgen lof, de burgers van het koninkrijk slaken gezamelijk een diepe"oef", en de televisiemensen zien de kijkcijfers pieken. Een collectieve opluchting. Op dit "moment de gloire" is er geen plaats voor de vluchtelingencrisis, het gat in de begroting of andere frustraties. Nu moet er gefeliciteerd worden. Tijd voor het applaus.

Dat er tijdens de inval en de arrestatie in Molenbeek een grimmige en vijandelijke sfeer heerste bij de plaatselijke moslim jongeren, daarover wordt zedig gezwegen. 

De sympathisanten van de terroristen die lustig met hun smartphones stonden te filmen jouwden de politiemensen uit voor "fils de pute", vielen de journalisten aan, gooiden met stenen en verbrijzelden de voorruiten van een satellietwagen en van de auto van een journaliste. Maar daarover niets in de journaals. 

Dat de terroristen zolang onder de radar konden blijven was alleen mogelijk door de steun van de Molenbeekse moslim sympathisanten. De mislukte integratie, daarover gaat het boek van Wim Van Rooy "Waarover Men Niet Spreekt". Een kanjer van meer dan 600 bladzijden dat pijnlijk de balans opmaakt van het failliet van de tolerantie tegenover de kanker van radicale islam. Ik heb het boek gelezen. Akkoord het is een politiek pamflet tegen de naïviteit van een onmachtige overheid, tegen de blindheid en de collaboratie van zowel de rechtse en de linkse politiekers. Wim Van Rooy trekt fel van leer tegen de islam, dat volgens hem veel meer een fascistische ideologie is dan een religie. Hij beschuldigd vooral links van medeplichtigheid. Ondanks dat fanatiek politieke standpunt toont dit boek wel de pijnpunten tussen onze seculiere samenleving en de groeiende moslim gemeenschap. Ik ga zeker niet akkoord met alles wat Wim Van Rooy beweert. Mijn overtuiging dat het allemaal nog goed gaat aflopen met de integratie van de tweede en derde generatie volgelingen van de profeet Mohammed heeft wel een flinke opdoffer gekregen. Ik begin te beseffen dat de kloof steeds groter wordt en vrees dat de wederzijdse intolerantie alleen maar zal toenemen. Maar ik weiger te aanvaarden dat dit onze eigen fout is. Net zoals ik weiger om een kamp te kiezen tussen links en rechts; Misschien dat ik daarvoor teveel "averrechts" ben. Wim Van Rooy is een dwarsligger, maar zonder dwarsliggers zouden er geen treinen rijden. En de waarheid is soms "unconveniant". Aan u om hier zelf een oordeel te vormen. Open je ogen en open je geest.

Stapelzot en onbegrijpelijk

Dat de kust de weinige natuur die er nog overschiet beschermt is vaneigens een noodzaak. Het Zwin had behoefte aan een vernieuwing van het Natuurcentrum om de talrijke bezoekers goed te ontvangen. Die veel te kleine vogelkooien en de vervallen gebouwen waren inderdaad ver over de houdbaarheidsdatum. De verloedering moest dringend aangepakt worden en niets dan lof voor de het nieuwe Zwin Natuur Park, een realisatie van de Provincie en het Agentschap voor Natuur en Bos.

Wat me mateloos stoort is de uitbreiding van het Zwin door goede polders in te palmen en te vernietigen. Achter de internationale dijk die het Zwin omringt liggen er vruchtbare landbouwgronden. De groene maffia heeft blijkbaar zoveel macht dat ze politieke pippo's zover kan brengen dat die bonobo's akkoord zijn om goede vette poldergrond te onteigenen om er schorren, slikken en duin van te maken. Binnenkort starten ze met het ontgraven van die goede poldergrond tot de onvruchtbare zandlaag. Gedaan met de mooie patatten, de boeren mogen hun traktoren verkopen, en zijn vergoed met de nodige kapitalen. Straks wordt het Zwin veel groter nadat de internationale dijk wordt afgebroken en de verdwenen polders met zout zeewater zullen overstroomd worden. Dat er tienduizenden camions met goede poldergrond afgevoerd moeten worden om een stuk namaak natuur te maken, noemen de groene maffiosi dan natuurbehoud. Compleet absurd om ettelijke miljoenen belastinggeld te vergooien aan deze ontpoldering om de grond te verzuren en te verzouten tot schorren en slikken. Allemaal in de hoop dat er daar ooit een paar vogels een ei gaan leggen. Elk ei dat daar binnen een paar jaar misschien zal gelegd worden zal betaald worden door mijn en uw belasting. Ik hoop alleen maar dat er op het internet een lijst zal circuleren met de namen, de bijnamen, de funkties en de politieke partij van de schuldigen van dit absurd ontpolderingsbesluit. Ik ben er niet goed van.