In een winkel vol decoratie artikelen viel mijn oog op leuke
bordjes met citaten en spreuken. Een van die wijsheden vond ik heel
toepasselijk: “Collect Moments not Things”. Fotografie en videografie gaan
beiden over het vastleggen van momenten en daarvoor heb je inderdaad een ding
voor nodig: een camera. En bij uitbreiding ook een computer en de bijhorende
software, maar dat zijn allemaal slechts gereedschappen. Eigenlijk gaat het om
het vastleggen en opslaan van momenten door te schrijven met licht, en dat is het doel. Zo mooi en zo
boeiend mogelijk, en liefst gemakkelijk. Alle uitvindingen en verbetering van ons leven zijn er gekomen omdat mensen niet graag zwoegen en liever lekker comfortabel zijn, kortom liever lui dan moe. Dat is de drijfveer voor de uitvinding van het vuur, het wiel, de ploeg, de fiets, de wasmachine, de auto en het vliegtuig enz.
Om terug te keren tot de fotografie, het schrijven met licht. Ik beken dat het verleidelijk is om gefascineerd te raken
door de technische mogelijkheden van die vernuftige camera's en het
manipuleren van de geschoten beelden. Maar daar kun je gelukkig van afkicken.
De mantra van “alleen RAW”, “alleen DSLR”, “alleen 4K”, “alleen HDR” en noem
maar op wordt in alle foto- en filmtijdschriften voortdurend herhaald. Dan is
er de macht van de reclame. Koop een nieuw toestel, schaf je een nieuw programma aan, hoog tijd voor
een nieuwe betalende update, het stopt nooit. Ja, de publiciteit. Geef je geld
aan ons en dan wordt je de gelukkige bezitter van weer een nieuw hebbeding.
Verleidelijk.
Fotograferen en filmen doe ik liever dan al die beelden te
manipuleren op mijn computer met allerlei schuivertjes en knopjes. Liever
achter een camera dan achter een computer. Niet dat het gemakkelijk is om
meteen goede beelden te schieten met je camera. Vroeger met Ektachrome dia's en
Super 8 film kon je niet lukraak opnames maken, toen moest het meteen juist
zijn. Tegenwoordig heeft het comfort van de digitale toestellen er toe geleid
dat we niet meer zo zorgvuldig zijn. Met beeldbewerkingsprogramma's kleuren,
belichting en composities manipuleren vind ik saai. Zo ben ik teruggekeerd naar
JPG en fotografeer uiterst zeldzaam nog eens in RAW. Het ontwikkelen van RAW
doet me denken aan de enorme rekken vol kruiden en sausen in de supermarkt en
dan maar roeren en bakken in de keuken om de juiste smaak te zoeken voor je
gerecht. Misschien ben ik te lui of gewoon een slechte kok, maar ik geraak
gefrustreerd van al die mogelijkheden van Lightroom en Photoshop en ben
tevreden met een JPG. Als je zorgt dat je foto's goed zijn dan volstaat het om
slechts af en toe minimale aanpassingen te doen. Een goede JPG spaart veel tijd
uit, vind ik. “Right out off the Box” is vaneigens geen dogma. Met RAW zijn de
ontwikkelingsmogelijkheden onbetwist veel en veel groter. Ik kan me gerust
inbeelden dat er fotografen zijn die er echt van genieten om met Photoshop en
Lightroom hun foto's te optimaliseren vanachter hun computer.
De Japanse techneuten die de sensors en de microprocessors van de camera's hebben ontwikkeld en de jpeg algoritmes hebben
samengesteld kennen wel hun stiel. De jpegs die zij bakken lust ik wel. Zij
maken het mij wel comfortabel en geven me meer tijd om te fotograferen. Want
daar gaat fotograferen eigenlijk over: een visueel beeld van een moment.
Collect moments, not things, maar ik geef toe dat er in mijn kast nog behoorlijk wat oude fototoestellen en camcorders liggen stof te vergaren.
