vernieuwende filmstijl

Ik ben fan van Vimeo, de webstek waar de filmende medemens zijn artistieke kunnen mag etaleren voor iedereen die het kan waarderen. Het is een platform voor zowel film-professionelen als ciné-amateurs. Veel meer doelgericht dan het populaire YT.

Naast de gangbare 16:9 verhouding zijn er op Vimeo een groot aantal breedbeeld films op 21:9 schaal. Blijkbaar oogt het cinema formaat van de bioscoop professioneler dan het klassieke HD formaat 16:9 van de TV. Of zou het toch te maken hebben met de 4K scherpte van de ultra HD televisies die een smaller beeld toelaten zonder inboeting van details. Want inderdaad een echte 4K demofilm op een UHD is toch iets waar ik met open mond naar kijk.

Ik ben wel onder de indruk van zo een split-screen met 2 bijna vierkante clips naast elkaar. Op Vimeo is het blijkbaar een hype om zoiets te monteren. En ik geef toe: dat vernieuwende is impressionant. Schitterend. https://vimeo.com/108552265

Hoe je zo iets moet klaarspelen als amateur weet ik niet. Kan Edius zo een montage aan? De filmcamera zal wellicht best in 4:3 stand staat want het gecropte resultaat op een split-screen zal 10:9 zijn. Ik denk eerder dat de meeste van die Vimeo super breedbeeld films waarschijnlijk gefilmd zijn met de videofunctie van de nieuwe fototoestellen, die wellicht toelaten om een vierkant formaat te kiezen.

Vivian Maier

Ik hou van straatfotografie, het fotograferen van het leven zoals het is op publieke plaatsen. Humans in New York, Henri Cartier-Bresson, Fokko Muller en al die gepassioneerden die het straatleven vastleggen met hun fototoestel. Een fotograaf is per definitie een voyeur, een kijker. Iemand die door zijn fototoestel de wereld rond hem observeert. Het spreekt me meer aan dan portret-, landschap- of macrofotografie.
Op internet staan miljarden foto's, dankzij de digitale camera's is er nog nooit zoveel gefotografeerd. Flick-R, 500 px, facebook, Instagram en al die andere fotowebsites puilen uit van de publicaties. En toch zijn er straatfotografen die nu pas ontdekt worden zoals Vivian Maier, een onbekende Amerikaanse die indertijd honderdduizenden foto's gemaakt heeft die nu pas gepubliceerd worden, lang na haar dood. Voor al de mensen die houden van fotografie, google maar eens naar Vivian Maier, en kijk eens naar deze YT https://www.youtube.com/watch?v=zya5kG_9cFw Hopelijk komt er ooit eens een expositie van haar in ons land. Ik kijk er naar uit.
http://www.vivianmaier.com/film-finding-vivian-maier/

schilderkunst

Ik hou van schilderijen en van de aanverwante kunst. Op de Zavel in Brussel hebt ge, naast de toffe cafeetjes en restaurantjes, veel kunstgalerijen. De Zavel is een plezant pleintje en ik heb er veel mooie schilderijen gezien in de diverse galerijen. Helaas meestal veel te duur voor mijn portemonnee. Maar na een tijdje heb ik wel gehad met al die abstracten en gooi- en geklieder schilderijen. Langzamerhand krijgt ik steeds meer respect voor schilders die nog kunnen realistisch schilderen, die het ambacht van om te gaan met verf nog kennen. De paus Jan Hoet zaliger kon het heel fotogeniek verkondigen en zijn favoriete artiesten ophemelen, maar zo een Marcel Broodthaers en Luc Tuymans vind ik allesbehalve genieën. De ware artiesten vind ik tegenwoordig de graffiti spuiters. Street art is volgens mij grote kunst. Ik maak graag een wandeling in Brussel langs de graffiti gevels. Google maar eens zelf naar street art Brussels en Natalia Rak en Banksy. Dat zijn ware artiesten, niet al die opgeblazen Tuymansen en co.

Ik bewonder ook vooral de hyperrealistische schilders die met olie en acryl de fotografische werkelijkheid complementeren met hun eigen inbreng. Deviant art, google het zelf eens. Een schilder die me blijft fascineren vind ik Patrick Kramer, de amerikaan met duitse roots. Kijk zelf eens naar zijn website, en klik dan eens op "process". http://www.patrickkramerart.com/recent.html Ik hou van deze hyperrealistische schilders die je vindt op Devian Art.

Ik wil de wereld zien.

Johan Verminnen zong "ik wil de wereld zien". Is er eigenlijk een woord voor dit onbevredigd verlangen, voor deze drang naar datgene dat achter de horizon ligt, voor de verlokking van het reizen naar een land ver weg? Ik weet niet of er daar een juist woord voor bestaat. Omgekeerd bestaat wel het woord "heimwee", het verlangen naar de streek van herkomst, naar waar je thuis is. Vakantiefoto's en vakantievideo's zijn er genoeg. Blijkbaar Is de vakantie een vruchtbaar seizoen om de wereld vast te leggen voor het nageslacht. In ontelbare kasten en laden liggen er stapels fotoalbums met vakantiekiekjes, dozen vol dia's van allerlei reizen, en VHS videocassettes met vakantiefilms uit de goede oude tijd, pure nostalgie.

Maar als ik nu op internet zo een goed gemaakte promotiefilm zie voor een verre bestemming zoals Canada dan bekruipt me inderdaad de goesting om de wereld te zien. Bekijk zelf de schitterende beelden, de slow motions, de closeups, de pano's, de montage van de clips en vooral de muziek. Een mens zou van minder goesting krijgen om te reizen naar Canada. https://www.youtube.com/watch?v=PUFDcnE6Gjk


 

Bewondering

Ik sta vol bewondering voor de korte speelfilms op Vimeo. Dank zij dit platform voor cineasten kunnen de filmamateurs volop genieten van de juweeltjes die op Vimeo getoond worden. De editors pick is mijn vaste keuze om kennis te maken met al wat de filmers willen delen met de ciné-liefhebbers. Ik heb wel een boontje voor speelfilms met een scenario en acteurs: talent genoeg op Vimeo. Maar de oogst voor vandaag is zeer mooi met deze kortfilm van een weekje vakantie. Kijk en geniet mee: https://vimeo.com/groups/filmhd/videos/118403246

Muziek

Men zegt dat een afbeelding meer zegt dan 1000 woorden. Maar muziek schetst beter een sfeer in 3 minuten dan een boek in 300 bladzijden. Neem nu de balad songs die niet alleen zomaar een verhaaltje vertellen maar door de melodie en de klankkleur een perfecte match tussen tekst en stemming te weeg brengen. Als Marianne Faithfull met haar rauwe hese stem zingt over Lucy Jordan at the age of 37 die zich realiseert that she'll never drive through Paris in a sportscar with the warm wind in her hair, dan ademt die zong de verloren droom uit. Jef Vanuytsel zijn Zotte Morgen schildert perfect de sfeer van de ochtend in een stad. Nothing compares to you van Sinead O'Connor is ook zo krachtig in haar verdriet. De Roos van Ann Christy, Twee Meisjes op het strand van Raymond VHGW, Voici les Clés van Gerard Lenorman en al die andere balades toveren een sfeer in drie vier minuten. Muziek is een uitstap naar een wereld vol emoties. Zeker als Adele het heeft over someone like you.
Als Adele ooit eens zou optreden in de grote omtrek, dan ga ik zeker naar het concert. Kwestie van emotie. https://www.youtube.com/watch?v=Mi2cURoOAYY

Tekst kaartjes

Hier en daar duiken ze op bij Facebook: de tekst kaartjes. De mensen posten ze op hun smoelboek pagina: de slogans die moeten etaleren hoe de internauten zich op dat moment voelen, wat hen bezig houdt, en welk ei ze kwijt moeten. Ik sta wel verstomd hoe mooi die kaarten soms gemaakt zijn. Hoeveel fantasie en spitsvondigheid hebben de makers in die huisvlijt niet gestopt. Wie maakt dat en vooral waarom willen ze het internet vullen met hun creatieve kunstwerkjes? Hierbij een ode aan al die kaartjes makers.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De hokjes

 

 

•         Ik ben blank geboren, dat maakt van mij een racist.

•         Ik stem niet links, dat maakt van mij een fascist.

•         Ik ben niet gesyndiceerd, dat maakt van mij een verrader van de arbeidsklasse.

•         Ik ben ongelovig, dat maakt van mij een ongelovige hond.

•         Ik hou van mijn land en van mijn cultuur, dat maakt van mij een xenofoob.

•         Ik ben 70+ en gepensioneerd, dat maakt van mij een oude zak.

•         Ik ben hetero, dat maakt van mij een homofoob.

•         Ik vind dat iedereen moet beloond worden in functie van zijn verdiensten, dat maakt van mij een antisociale kapitalist.

•         Ik vind dat radicale IS strijders hier niet thuishoren, dat maakt van mij een moslimhater.

•         Ik ben tegen fiscale fraude, dat maakt van mij een linkse militant.

•         Ik vind dat de veiligheid prioritair is op de privacy, dat maakt van mij een verrader van de vrijheid.

•         Ik geloof dat politie en leger zaak zijn van de gehele maatschappij, dat maakt van mij een militarist.

•         Ik ben een boekenliefhebber en hou van film, dat maakt mij een dromer.

•         Ik ben een man en kijk graag naar een mooie vrouw, dat maakt van mij een geile macho.

•         Ik hou van computers en internet, dat maakt van mij een nerd.

 

Kortom, ik bedank hierbij al mijn vrienden die mijn mails nog steeds ontvangen en die mij niet geblokkeerd hebben, ondanks al mijn fouten en gebreken,

En nu? Hoe moet het verder met de terreur dreiging?

In één week tijd is er veel gebeurt. De terreur in Frankrijk heeft heel wat in beweging gebracht. De bewustwording van het gevaar dat uitgaat van het radicaal jihadisme is algemeen. De schietpartijen in Parijs heeft Europa wakker gemaakt.

Iedereen beseft dat het aantal fanatieke islamisten dat onze samenleving bedreigen en aanvallen heel klein is. Je moet als moslim met de naam Mohammed of Brahim maar leven in Vlaanderen en geconfronteerd worden met het wantrouwen en afwijzing van een groot gedeelte van de bevolking. We leven nu eenmaal in een multiculturele samenleving, ook al vindt niet iedereen dat plezant. Maar we zijn verplicht om een manier te vinden om samen te leven met wederzijds respect en aanvaarding van een andere levenswijze.

Respect en aanvaarding moet vaneigens van twee kanten komen. Anders wordt de polarisatie "wij" tegen "zij" alleen maar erger. Ik denk wel dat het kan lukken. Het wordt wel een evolutie van lange adem. Er is nog niet veel in huis gekomen van de inburgering van de moslims. Alle andere vreemdelingen zijn op een of andere manier geïntegreerd geraakt. Ik herinner me een familie van Vietnamese bootvluchtelingen die indertijd berooid in Brugge zijn gestrand, hard gewerkt hebben en het goed stellen. Inwijkelingen vanuit de Maghreb kunnen zich veel minder aanpassen aan de westerse levenswijze.

Ik weet niet hoe het zal aflopen met de terreurdreiging. Er is geen plaats meer voor terugkerende IS strijders, voor jihadisten en radicale islamisten in onze Europese maatschappij. Ik kan alleen maar hopen dat ze zo snel mogelijk sneuvelen in IS en naar hun paradijs kunnen opstijgen dicht bij hun Allah. Dan zijn zij gelukkig en wij ook.

 

Je suis Charlie

otmogoedis

tied vo de wensen van tjaer aan de West-Vlamingen

ojmoleutet
ojmotiedet
ojmoginambrazet
ojmogezoentziet
ojmosjanset
ojmogindustet
ojmogoestet

otmovandjaeregoedis

en voor de niet-West-Vlamingen van het zelfde


 

abecedarium

De lukrake opening van mijn oud Prisma Vreemde Woorden boek levert altijd onverwachte vondsten op: abecedarium is een vreemd woord voor een abc-boekje, een abc lijst. Doet me meteen denken aan mijn eerste klasje, toen we het abc leerden kennen en van buiten moesten leren. Ik ben nooit een alfabet primus geweest, het haperde soms. Zelfs nu nog heb ik moeite om er onmiddellijk op te komen welke letter er volgt op bv. G of P. Dan haal ik snel weer een alfabet reeksje uit mijn geheugen zoals "opqr" en herinner ik me dat na de p er een q komt.

Bizar hoe zo een vreemd woord je doet terugdenken aan de tijd toen we nog een abc boekje kregen van papa en mama. En toch zijn die 24 letters van ons alfabet bepalend geweest in de geschiedenis en de evolutie van onze samenleving. Amper 15 tot 20 generaties geleden was een groot deel van de bevolking ongeletterd, konden ze niet lezen laat staan schrijven. Naarmate er steeds meer mensen konden lezen en schrijven veranderde de samenleving gestadig. De katholieke kerk vond het zelfs opportuun om het lezen van de bijbel te ontraden aan het gewone volk. Onderlinge afspraken op papier zetten mocht niet meer maar moesten door een notabele notaris geschreven worden. Boeken werden gecensureerd en op de kerkelijke index geplaatst. Lezen zou kunnen inspireren, gevaarlijk. De graaf zei tegen de kardinaal: Hou jij ze dom, dan hou ik ze arm. De ene hand wast de andere. In hoeveel landen zou het nog altijd zo zijn?