Mijn blog: de kroniek van ingevulde verloren tijd. Het bewijs dat bezig zijn niet noodzakelijk nuttig moet zijn. Als het maar plezant blijft. Af en toe eens wat fotootjes showen, wat onzin uitkramen, en ook wat provoceren, allemaal de expressie van mijn chaotische fantasie. Of zou het toch een therapie zijn tegen dementie?
Queen maakte de ultieme rock opera composities. Freddy Mercury was een opera zanger, vermomd als rock zanger.
De vraag who wants to live forever? blijft een existentieel dilemma voor mij.
Ik word dit jaar 81 en vaneigens weet ik wel dat het leven eindig is. Dat besef maakt het leven juist waardevoller. De grote filosoof Arthur Blankaert uit Veurne heeft ooit verklaard: "het leven is mooi". Ik volg ook de richtlijnen op van die andere filosoof Mario Somers : "laat de zon in je hart en geniet van het leven want het duurt toch maar even." Maar op de vraag van Freddy Mercury antwoord ik met de woorden: "neen, ik niet".
Ik fotografeer en film voornamelijk met mijn bridge Panasonic Lumix FZ1000 camera. Handig, degelijk en met veel mogelijkheden; althans volgens mij als amateur. Een van de enorme voordelen van de Lumix is de mogelijkheid om in 4K photo mode te filmen en uit de burst reeks foto's te exporteren die genomen zijn met de camera instellingen die je zelf gekozen hebt.
Ik maak graag actie foto's en met de Lumix mis je nooit "le moment décisif" van Cartier Bresson, je kunt het nadien rustig thuis kiezen uit 50 beelden per seconde. Ik geef toe dat het soms moeilijk is om te kiezen is wat het beslissend moment is.
De Kroatische cellist Stjepan Hauser samen met de studenten van het conservatorium van Pula spelen de aria Nessum Dorma van Giacomo Puccini. Ik hou van cello, en deze mooie compositie uitgevoerd door Hauser en het conservatorium ontroert mij.
De muziek werd geschreven door Antônio ("Tom") Carlos Jobim en de tekst door Vinicius de Moraes in 1962. Zij zaten vaak op het terras van de bar Veloso in de wijk Ipanema van Rio de Janeiro en werden geïnspireerd door een meisje dat vrijwel dagelijks voorbijkwam.
Dat meisje was Heloísa ("Helô") Eneida Menezes Pais Pinto, geboren op 7 juli 1945. Ze woonde aan de Rua Montenegro nummer 22 en kwam er pas twee jaar later achter dat zij de inspiratiebron was geweest voor het lied. Later waren Tom Jobim en zijn vrouw Teresa getuigen bij het huwelijk van Heloísa. De bar heet thans Garota de Ipanema.
De eerste commerciële opname van dit nummer was in 1962, door Pery Ribeiro. De bekendste versie, die door Astrud Gilberto is uitgevoerd samen met João Gilberto en jazzsaxofonist Stan Getz, van de elpee Getz/Gilberto uit 1962, werd een wereldwijde hit. ).
Ooit heb ik de beide oude heren op tv horen vertellen hoe ze elke ochtend op het terrasje van de bar hun koffietje dronken en Heloisa zagen voorbijkomen als zij naar het strand ging.
Tall and tan and young and lovely
the girl from Ipanema goes walking by
And when she passes, each one she passes goes "Aah"
Zo simpel kan het leven zijn. De bossa nova versie met de prachtige stem van Astrud Gilberto end de saxofoon van Stan Getz zijn perfect harmonisch. Een muzikaal meesterwerk in al zijn eenvoud dat mij na 60 jaar nog steeds ontroerd.
