Mijn blog: de kroniek van ingevulde verloren tijd. Het bewijs dat bezig zijn niet noodzakelijk nuttig moet zijn. Als het maar plezant blijft. Af en toe eens wat fotootjes showen, wat onzin uitkramen, en ook wat provoceren, allemaal de expressie van mijn chaotische fantasie. Of zou het toch een therapie zijn tegen dementie?
zondag 30 augustus 2009
dinsdag 11 augustus 2009
crisis in de economie
de tabakshandelaar is de sigaar
de bakker verdient zijn brood niet meer
en de herenmode is de das omgedaan
de lampenwinkeliers zien de toekomst duister in
de lampenwinkeliers zien de toekomst duister in
en de scheepvaart is de wind uit de zeilen genomen
de timmerman weet niet meer van welk hout pijlen maken
menig houthakker heeft er net het bijltje bij neergelegd terwijl de kousenfabrikant er geen gat meer in ziet
de horlogemakers zouden de tijd willen terugzetten
de horlogemakers zouden de tijd willen terugzetten
en de confectie-industrie moet er een mouw aan passen
de tuinders heeft men knollen voor citroenen verkocht en de binnenschippers zijn aan lager wal geraakt
de chauffeurs zijn de macht over het stuur kwijt omdat de wegen aan belasting bezweken zijn
de chauffeurs zijn de macht over het stuur kwijt omdat de wegen aan belasting bezweken zijn
de wielrenners weten niet meer rond te komen en de badmeesters kunnen het hoofd niet meer boven water houden
de bierbrouwers moeten uit een ander vaatje tappen
de bierbrouwers moeten uit een ander vaatje tappen
en voor vele bioscopen valt het doek
de kwekers zitten op zwart zaad
de schoorsteenvegers komen op straat te staan
en de stratenmakers kunnen wel op het dak gaan zitten
de mijnbouw graaft zijn eigen graf
de mijnbouw graaft zijn eigen graf
en de N.M.B.S. is het spoor bijster
bij de luchtvaartmaatschappijen hangt er nog heel wat in de lucht
en dat terwijl de metselaars in de put zitten en de caféhouder het zat is
de kapper zit met zijn handen in het haar
en dat terwijl de metselaars in de put zitten en de caféhouder het zat is
de kapper zit met zijn handen in het haar
de boeren zijn uit het veld geslagen en winnen zeker geen veld meer
de helderziende schemert het voor de ogen..............
zou het helpen als de wapenindustrie inzag dat er geen schot meer in de zaak zit ???
vrijdag 7 augustus 2009
vrijdag 31 juli 2009
vrijdag 24 juli 2009
nog een pano
woensdag 22 juli 2009
een panorama van Brugge
dinsdag 21 juli 2009
wat is het?
Het hangt aan de deur en schiet : Klink Eastwood
Het zit in een stuk hout en zingt : Rob de Vijs
Het hangt aan de muur en zingt : Kader Abraham
Het is geel en hangt achter je wagen : Banaanhangwagen
Het hangt achter je wagen en zingt : Remork Vant Groenewoud
Het is groen en je kan er mee rijden : Slada
Het is groen en je MAG er mee rijden : Preibewijs
Het staat in de tuin en is ontplofbaar : Boemkool
Het staat er naast... : Witplof
Het zit in een stuk hout en zingt : Rob de Vijs
Het hangt aan de muur en zingt : Kader Abraham
Het is geel en hangt achter je wagen : Banaanhangwagen
Het hangt achter je wagen en zingt : Remork Vant Groenewoud
Het is groen en je kan er mee rijden : Slada
Het is groen en je MAG er mee rijden : Preibewijs
Het staat in de tuin en is ontplofbaar : Boemkool
Het staat er naast... : Witplof
woensdag 8 juli 2009
The bridge on the river Kwai
Gisterenavond was het een dvd-TVavond, in plaats van de eindeloze herhalingen op televisie.
Deze film uit 1957 staat nog altijd even sterk na meer dan 50 jaar.
In 1957 behaalde the "Bridge on the river Kwai" maar liefst 7 Academy Awards en Alec Guinness heeft toen zijn award voor Beste Acteur terecht ontvangen.
Het blijft een tijdloos verhaal over de zinloosheid van de oorlog en de psychologische oorlogsvoering tussen de 2 hoofdfiguren: de onverzettelijke engelse majoor en de getormenteerde japanse kampoverste.
Nog altijd even spectaculair en onvergetelijk als toen ik vijftig jaar geleden deze cinemascope film in de bioscoopzaal zag. Wat een acteurs en wat een verhaal.
Er zit nog geen sleet op deze film.
Deze film uit 1957 staat nog altijd even sterk na meer dan 50 jaar.
In 1957 behaalde the "Bridge on the river Kwai" maar liefst 7 Academy Awards en Alec Guinness heeft toen zijn award voor Beste Acteur terecht ontvangen.
Het blijft een tijdloos verhaal over de zinloosheid van de oorlog en de psychologische oorlogsvoering tussen de 2 hoofdfiguren: de onverzettelijke engelse majoor en de getormenteerde japanse kampoverste.
Nog altijd even spectaculair en onvergetelijk als toen ik vijftig jaar geleden deze cinemascope film in de bioscoopzaal zag. Wat een acteurs en wat een verhaal.
Er zit nog geen sleet op deze film.
zaterdag 27 juni 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)
candy DULFER saxofoon
zeker al 20 jaar geleden, maar nog altijd een magistraal duo.
-
De lente nadert, het is tijd om de donkere bladzijden om te draaien en te denken aan lichtere zaken. Zoals de bronzen naakten van Irenee Du...
-
Ik hou wel af en toe van een stukje Oud Gregoriaanse muziek. Ooit ben ik tijdens een vakantie toevallig binnengestapt in een abdijkerk van ...