Lente

 

Alles gaat voorbij..........

In aansluiting op mijn laatse posts over het voorbij gaan van het leven, past dit bijvoegsel naadloos aan. Je kunt vaneigens het bestaan kapot filosoferen en eindeloos lullen over ons tijdelijk verblijf op deze aardkloot, maar er een mooi lied over maken zoals Willem Vermandere, dat is er knal op.

De Westvlaamse troubadour en zijn klarinet raken mij tot in het diepste van mijn ziel. Zet je boxjes open, leun achterover, start Willem, sluit je ogen, en luistert.

Momenten verzamelen

Het gevoel dat de tijd je ontglipt, zoals los zand door je vingers glijdt, Wie kent dat niet. Net zoals je op een sneltrein zit en door het raam ziet hoe de dorpen, de stationnetjes en de akkers voorbij flitsen, hoe het leven buiten je rijdende cocon uit het gezichtsveld verdwijnt. Hoe omschrijf je dat gevoel? Wat is de naam voor die bewustwording dat je eigen participatie aan het leven essentieel is. Het besef dat het verzamelen van momenten waardevoller is dan het vergaren van materiële spullen, zou dat alleen maar het gevolg zijn van het ouder worden? Als ik terug kijk naar vroeger ervaar ik veel meer vreugdevolle herinneringen aan de momenten dat we iets beleefd hebben dan aan de verwerving van dure dingen. Die goedkope zwerfreis van drie weken met een rugzak, ferry hoppend van de griekse Sporaden eilanden Skiatos, Skiathos en Lefkas. De b&b overnachtingen bij de griekse particulieren, zon, zee en verlaten stranden, zijn momenten die op de hd van ons geheugen gebrand blijven.  Hadden we toendertijd dat nieuw modern salon gekocht of ander spul gekocht, dan weet ik zeker dat we ons dat zeker niet meer zouden herinneren. Maar dat we moe en voldaan in dat dorpshuisje in Skopelos op het dak onder de blote nachthemel hebben gelegen en onder een dekentje naar de melkweg keken, ja, dat zijn memorabele momenten die ze ons nooit meer kunnen afpakken.

  

Originele gedachten

Quote van de dag, met dank aan Banksy

 

Over mensenkijkers, beeldbouwers en lichtjagers

Fotografie is schrijven met licht. Het ogenblikkelijk vastleggen van een visueel beeld dekt veel verschillende behoeften. Er zijn verschillende soorten fotografend, die allemaal één ding gemeen hebben: ze leggen één moment stil. Het gaat over kijken en het bevriezen van het moment van het geziene.

Je hebt de fotografen die proberen het menselijk gebeuren in de stad vast te leggen in hun straatfoto's. Straatfotografen zijn vooral kijkers. Zeker ook een kunst zoals de straatfotografie van Alan Schaller: mensen in de stad. 

Dan heb je de fotografen die het licht proberen naar hun hand te zetten in een bepaalde situatie, portretfoto's en zo bewerken met Lightroom en Photoshop. Zij creeën het beeld. Zij zijn de beeldbouwers die hun verbeelding omzetten in een afbeelding. Zoals Bella Kotak, een echte foto artieste. 

Daarnaast heb je de lichtjagers, die zoeken naar het juiste beeld in het juiste licht, zonder enige manipulatie van het onderwerp. Zoals Karen Hutton, de landschapsfotografe 

Er zijn nog veel meer soorten fotografie. En eigenlijk is het enige dat telt dat we er plezier in hebben, ook al is het zinloos om ook maar te denken dat de tijd kan opgeslagen worden in stilstaande of bewegende beelden. De tijd vliegt voorbij en laat slechts zijn schaduw achter. Het verlangen om een vluchtig moment te herbeleven. Maar het blijft voor fotografen een behoefte die om bevrediging roept.

De koningin van de tegenlicht fotografie: Elena Shumilova

 Elena Shumilova, de Russische fotografe, is internationaal bekend geraakt door de schitterende foto's die ze maakte van haar jonge kinderen en op het internet plaatste. Haar website kreeg steeds meer volgers en toen een duits bedrijf postkaarten drukte met foto's van haar steeg de belangstelling van fotoliefhebbers pijlsnel. 

Zij is architecte, werkte in Moskou, en verhuisde met haar gezin naar de buiten rond Andreapol, in de Tver natuurregio.Elena gaf wat fotografie seminaries en dank zij haar bekendheid werd ze ook gevraagd voor workshops in het buitenland. Sindsdien geeft ze wereldwijd in veel landen workshops, o.a in België, Duitsland, Engeland en Ierland is ze geweest. Ik ben een van de duizenden volgers op FlickR en op 500px en kijk altijd uit naar nieuw werk dat ze publiceert op deze platformen. Elena Shumilova werkt graag met tegenlicht en subtiele bijverlichting. Wat mij zo aanspreekt is de poëtische sfeer die van haar foto's uitgaan. Zij beheerst de universele taal van pure simpele schoonheid. Kijk eens naar haar SmugMug van 2015 om een idee te krijgen van deze Foto artiste.

Ondertussen komen er steeds meer fotostijlen bij, en zie je haar kinderen opgroeien. Neem eens de tijd om te scrollen door de honderden foto's op haar Flickr account en kijk eens naar haar video's. Geniet van de schoonheid van mooie afbeeldingen.

Elena Shumilova Flickr

Sticker van de dag

Het leven is als ...............

Pasen

Het is Pasen 2021. Een beetje in mineur, net zoals die van vorig jaar. Ik heb het niet zo met die paashaas die eieren legt. Toen, in mijn jonge jaren, waren de klokken in de kerk in de heilige week stil en waren ze weggevlogen naar Rome. Op Pasen kwamen de klokken terug en dropten ze overal eieren, de meeste waren gekookte en geverfde eieren en soms vonden we ook enkele bruine chocolade eitjes. Van paashazen was er geen sprake. En op Pasen had de bakker speciaal brood in de vorm van een klok, bestemd voor de ontbijttafel op deze feestdag. En we wensten iedereen een Zalige Pasen. Een katholieke traditie die praktisch uitgestorven is. De tijd vliegt voorbij, zoals ze zeggen. Maar toch blijft die christelijke sfeer toch ergens sluimeren en heeft ze nog altijd impact op mij. Vandaar dat de "Hallelujah" van deze 2 zusje mij ontroert. 

 

Uit mijn muziek memorie box: de navel van Shakira

Zeker in deze tijd van Corona beperkingen duiken de herinneringen op naar de festivals en de concerten waar we onbezorgd met duizenden anderen konden genieten van muziekoptredens. Nostalgie naar vervlogen tijden waarvan ik hoop dat ze ooit wel weer mogelijk zullen zijn.

Wij hebben indertijd volop genoten van veel groepen en artiesten. Ik herinner mij de show van Shakira in het Antwerps Sportpaleis, van jaren geleden. We hadden een dure plaats met vol uitzicht op het podium en op de grote led-schermen die Shakira in licht van de supertrouper-spots toonden in volle glorie. Ik vind nog altijd dat haar Hips Don't Lie het meest sensuele zinnestrelende nummer was dat ik ooit gezien heb in het sportpaleis. Shakira is onbetwist de zangeres met de mooiste navel. Als ik Waka-Waka of Whenever-Whereever hoor op de radio dan denkt ik spontaan aan haar buikdansje in het Sportpaleis.

             

Pier van Blankenberge

 Binnenkort wordt de wandelpier afgebroken en heropgebouwd. Inderdaad de gangway was volledig afgeleefd, de betonrot had alles aangetast. De bouw van de nieuwe pier zal 4 jaar duren. Op de valreep heb ik in maart '21 nog deze snapshots gemaakt. Ik kijk wel uit naar de bouw, dat beloofd best indrukwekkend te worden.

40 jaar in 3 minuten

Nu dat het 1 jaar geleden is dat we geconfronteerd werden met de Covid 19 pandemie en de bijhorende Corona maatregelen, wordt het besef "tijd" toch iets anders ervaren. Is het nu door mijn leeftijd dat ik mij steeds meer bewust wordt hoe snel en onherroepelijk het leven voorbij vliegt en dat het geen zin heeft er mij daar zorgen over te maken. En dan denk ik aan de boutade van Robert Frost: "In three words I can sum up everything I've learned about life: it goes on".

De 4 zusters Brown zijn de perfecte illustratie van Robert Frost zijn quote.

Het is goed om te leven en oud te worden.

Tijd is een subjectieve gewaarwording

 We zitten met zijn allen op een ronddraaiende kermismolen, elk in zijn eigen rondtollend bakje. Die bak draait rond zijn as in 24 uur, dat noemen we één dag. Terwijl we zo rondtollen draait de molen cilindrisch verder. Als de kermismolen weer passeert op de zelfde plaats waar we in ons bakje gestapt zijn, dat noemen ze dat één jaar. Dan zijn we circa 365 dagen rondgetold. 

Iedere as-rondtolling duurt exact één dag en iedere toer rond onze zon duurt exact één jaar. Tijd is een meetbaar gegeven, verdeeld in uren, minuten, seconden, nanoseconden enz. Maar voor ieder levend wezen is tijd een relatieve ervaring. Als je naar iets verlangt kan de tijd vervelend traag gaan, maar wanneer je druk bezig bent dan vliegt de tijd voorbij. Een uur kan heel lang duren maar soms is een uur in een zucht voorbij.

Hoe ouder ik word hoe sneller dat de dagen en de weken gaan. Dat gevoel zal wellicht wel iedereen hebben. Het cliché dat gepensioneerden weinig tijd hebben is wel waar. Deze gewaarwording heeft geen naam. John Koenig heeft nieuwe woorden gecreëerd om al die menselijke gevoelens, zorgen en angsten te benoemen. Zijn Dictionary of Obscure Sorrows is schitterend gemaakt. Zijn Tubes vol videoclips onderstrepen zijn visie. Elk van zijn Tubes met een zelf uitgevonden woord heeft een zinnige impact. John Koenig zijn Dictionary is een van mijn favoriete vlogs.