Ik weet dat Premiere Pro en After Effects de mogelijkheid bieden om ongelooflijke staaltjes video te monteren. "DaVinci Resolve" heeft tools om de high speed Da Vinci camera's te editen. Maar ik sta nog altijd met open mond te kijken naar de clips van Macro Room. Echt verbluffende slow time shots. Ik heb al ziften op het internet om te weten te komen hoe dat die"playing with time" van Macro Room gemaakt worden, maar de truc begrijp ik nog altijd niet. Het blijft me verbazen.
Mijn blog: de kroniek van ingevulde verloren tijd. Het bewijs dat bezig zijn niet noodzakelijk nuttig moet zijn. Als het maar plezant blijft. Af en toe eens wat fotootjes showen, wat onzin uitkramen, en ook wat provoceren, allemaal de expressie van mijn chaotische fantasie. Of zou het toch een therapie zijn tegen dementie?
vrijdag 18 juni 2021
vrijdag 11 juni 2021
Onze Juul
Eigenlijk hebben wij geen groene vingers, maar we houden wel van onze tuin. Lekker op het terras zitten of liggen, al of niet onder een parasol, eten en drinken. Daarom zijn we heel kontent van ons Juultje, het koosnaampje voor de Stihl robotgrasmaaier. 25 uur per week rijdt onze Juul rond in ons gazon, onvermoeibaar doet hij zijn werk en houdt hij alles op 4 cm. Ons grasperk is nog nooit zo mooi en fris groen geweest. Stihl robotmaaiers zijn een zegen voor mensen gelijk ons, die liever lui en loom in de tuin zitten dan achter een grasmachine te moeten lopen.
Sinds dat de Corona gekte hier in Zedelgem is toegeslagen mogen we alleen nog op afspraak naar het containerpark om ons grassnoeisel kwijt te raken. Plezant is anders. Telefoneren naar het gemeentehuis gaat alleen van dan tot dan, en dan moet je het hele kiesmenu nog aanhoren, voor je eindelijk een vriendelijke stem van een echte mens hoort die absoluut wil weten wat mijn rijksregistratie nummer is. Dan krijgt je eindelijk een afspraak: binnen 2 of 3 dagen op een ambetant uur. Dus wat ben ik gelukkig met ons Juultje die het gras als snippermuhl terug geeft aan het gras. Wat een luxe. Laat ze maar zeggen dat robotmaaiers iets is voor luiaards. Ik ben gelukkig.
zondag 16 mei 2021
In mijn muziekdoos opgeslagen en bewaard: Adele
Oud maar nog steeds gekoesterd zit het nog steeds in mijn innerlijke muziekdoos. De televisie opname van Adele haar concert in de Royal Albert Hall in 2011 heb ik indertijd twee keer gezien op televisie. Adele heeft op mij een grote indruk gemaakt en haar CD "21" is nog altijd fantastisch. Wat een stem, wat een performance, en zoveel prachtige nummers met tijdloze klasse. Ja, Adele blijft mij aanspreken.
Haar "someone like you" is een van mijn favoriete songs. Kijk eens naar het publiek in de Londense Royal Albert Hall en geniet van dit onvergetelijk optreden van Adele.
donderdag 13 mei 2021
De wereld op zijn kop
In Anderlecht is zopas een basketplein hernoemd naar Mehdi Bouda, een 17-jarige allochtoon die in 2019 om het leven kwam toen hij als verdachte op de loop was voor de politie bij een drugdeal en per ongeluk door een politievoertuig werd aangereden. Het voorstel ging uit van een gemeenteraadslid van Vooruit (ex-SP.a), Safouane Akremi.
In normale landen worden straten en pleinen vernoemd naar personen die iets positiefs gedaan hebben voor de gemeenschap. Hier worden ze nu dus op voorstel van Vooruit vernoemd naar allochtonen die op de vlucht slaan voor de politie als er controles worden uitgevoerd op drugbezit en drugdealen.
De Vlaamse agente Kitty Van Nieuwenhuysen, destijds 23, werd intussen al meer dan 10 jaar geleden doodgeschoten door drie allochtone gangsters vlakbij Brussel. Twee van de drie moordenaars zijn intussen alweer vrijgelaten. Er is in Brussel nergens een plein genoemd naar Kitty, laat staan dat er een muurschildering werd aangebracht om haar te gedenken.
De limieten van de leeftijd
We zijn bezig onze keuken aan het renoveren. De kasten blijven behouden met enkele aanpassingen maar met nieuwe deuren en laden, een nieuwe lichtere kleur, nieuw werkblad enz. Kortom het zal er allemaal strakker en lichter uitzien. Een nieuw uitzicht vraagt uiteraard ook om een nieuw behang. We gingen met volle moed aan de slag. Eerst het plafond afwassen, eerst laag verf, tweede laag verf. Het oud behang afweken en een nieuw vliesbehang aanbrengen. Elke dag ontdekten we alle twee nieuwe spieren en gewrichten in onze nek, schouders, armen en rug. Zo bots je onherroepelijk op je limieten. Steeds meer voelde ik dat een oud lijf geen geschenk is. Jacqueline en ik zijn preus dat we het toch gefikst hebben maar beseffen nu dat dergelijke afbeulingen niet meer voor ons is. Het is goed voor deze keer, maar daarmee stopt het.
Gelukkig hebben we in het weekend de bevrijding van de terrassen gevierd. Zaterdag zijn we naar Nieuwpoort geweest: overal volle terrassen. Zondag zijn we hier in Loppem samen met Ivan en Peggy iets gaan drinken in de tuin van het nieuwe café van Kevin. Een mooie vernieuwde zaak dat een succes zal worden. Zeker een aanrader.
Ik heb zopas op mijn PC de gratis LibreOffice Writer geïnstalleerd als alternatief voor de betalende Microsoft Office, want mijn 365 office licentie is verstreken en ik vertik het om elk jaar Microschoft Bill Gates rijker en rijker te maken. Deze writer werkt het zelfde als Word. Powerpoints kan ik maken met Pro Show, en voor alle andere toepassingen heb ik de LibreOffice. Nu de SNT cursussen nog altijd online met Zoom en Teams doorgaan volg ik vooral Webinars, leer van tutorials op YouTube en op seniorennet volg ik les voor de nieuwe Photoshop Elements 2021. Corona heeft als gevolg dat het aantal webinars spectaculair gegroeid is. Ook de tutorials met informatie zijn niet meer te tellen. Ik probeer toch elke dag iets bij te leren of te herleren. Maar ik geef toe dat online leren op een scherm thuis toch minder plezant is dan met medecursisten en een leuke docente in een klasje samen te zijn. Zoom, Teams, Whatsapp, Facebook Messenger en Facetime zijn nog nooit zo veel gebruikt. Mensen hebben nu eenmaal behoefte aan communicatie met anderen. Al is er ook niets mis met het oude e-mail verkeer dat weliswaar niet meer zo populair is bij de min55ers maar dat nog niet dood en begraven is.
vrijdag 23 april 2021
donderdag 22 april 2021
Alles gaat voorbij..........
In aansluiting op mijn laatse posts over het voorbij gaan van het leven, past dit bijvoegsel naadloos aan. Je kunt vaneigens het bestaan kapot filosoferen en eindeloos lullen over ons tijdelijk verblijf op deze aardkloot, maar er een mooi lied over maken zoals Willem Vermandere, dat is er knal op.
De Westvlaamse troubadour en zijn klarinet raken mij tot in het diepste van mijn ziel. Zet je boxjes open, leun achterover, start Willem, sluit je ogen, en luistert.
zondag 18 april 2021
Momenten verzamelen
Het gevoel dat de tijd je ontglipt, zoals los zand door je vingers glijdt, Wie kent dat niet. Net zoals je op een sneltrein zit en door het raam ziet hoe de dorpen, de stationnetjes en de akkers voorbij flitsen, hoe het leven buiten je rijdende cocon uit het gezichtsveld verdwijnt. Hoe omschrijf je dat gevoel? Wat is de naam voor die bewustwording dat je eigen participatie aan het leven essentieel is. Het besef dat het verzamelen van momenten waardevoller is dan het vergaren van materiële spullen, zou dat alleen maar het gevolg zijn van het ouder worden? Als ik terug kijk naar vroeger ervaar ik veel meer vreugdevolle herinneringen aan de momenten dat we iets beleefd hebben dan aan de verwerving van dure dingen. Die goedkope zwerfreis van drie weken met een rugzak, ferry hoppend van de griekse Sporaden eilanden Skiatos, Skiathos en Lefkas. De b&b overnachtingen bij de griekse particulieren, zon, zee en verlaten stranden, zijn momenten die op de hd van ons geheugen gebrand blijven. Hadden we toendertijd dat nieuw modern salon gekocht of ander spul gekocht, dan weet ik zeker dat we ons dat zeker niet meer zouden herinneren. Maar dat we moe en voldaan in dat dorpshuisje in Skopelos op het dak onder de blote nachthemel hebben gelegen en onder een dekentje naar de melkweg keken, ja, dat zijn memorabele momenten die ze ons nooit meer kunnen afpakken.
zaterdag 17 april 2021
maandag 12 april 2021
Over mensenkijkers, beeldbouwers en lichtjagers
Fotografie is schrijven met licht. Het ogenblikkelijk vastleggen van een visueel beeld dekt veel verschillende behoeften. Er zijn verschillende soorten fotografend, die allemaal één ding gemeen hebben: ze leggen één moment stil. Het gaat over kijken en het bevriezen van het moment van het geziene.
Je hebt de fotografen die proberen het menselijk gebeuren in de stad vast te leggen in hun straatfoto's. Straatfotografen zijn vooral kijkers. Zeker ook een kunst zoals de straatfotografie van Alan Schaller: mensen in de stad.
Dan heb je de fotografen die het licht proberen naar hun hand te zetten in een bepaalde situatie, portretfoto's en zo bewerken met Lightroom en Photoshop. Zij creeën het beeld. Zij zijn de beeldbouwers die hun verbeelding omzetten in een afbeelding. Zoals Bella Kotak, een echte foto artieste.
Daarnaast heb je de lichtjagers, die zoeken naar het juiste beeld in het juiste licht, zonder enige manipulatie van het onderwerp. Zoals Karen Hutton, de landschapsfotografe
Er zijn nog veel meer soorten fotografie. En eigenlijk is het enige dat telt dat we er plezier in hebben, ook al is het zinloos om ook maar te denken dat de tijd kan opgeslagen worden in stilstaande of bewegende beelden. De tijd vliegt voorbij en laat slechts zijn schaduw achter. Het verlangen om een vluchtig moment te herbeleven. Maar het blijft voor fotografen een behoefte die om bevrediging roept.
woensdag 7 april 2021
De koningin van de tegenlicht fotografie: Elena Shumilova
Elena Shumilova, de Russische fotografe, is internationaal bekend geraakt door de schitterende foto's die ze maakte van haar jonge kinderen en op het internet plaatste. Haar website kreeg steeds meer volgers en toen een duits bedrijf postkaarten drukte met foto's van haar steeg de belangstelling van fotoliefhebbers pijlsnel.
Zij is architecte, werkte in Moskou, en verhuisde met haar gezin naar de buiten rond Andreapol, in de Tver natuurregio.Elena gaf wat fotografie seminaries en dank zij haar bekendheid werd ze ook gevraagd voor workshops in het buitenland. Sindsdien geeft ze wereldwijd in veel landen workshops, o.a in België, Duitsland, Engeland en Ierland is ze geweest. Ik ben een van de duizenden volgers op FlickR en op 500px en kijk altijd uit naar nieuw werk dat ze publiceert op deze platformen. Elena Shumilova werkt graag met tegenlicht en subtiele bijverlichting. Wat mij zo aanspreekt is de poëtische sfeer die van haar foto's uitgaan. Zij beheerst de universele taal van pure simpele schoonheid. Kijk eens naar haar SmugMug van 2015 om een idee te krijgen van deze Foto artiste.
Ondertussen komen er steeds meer fotostijlen bij, en zie je haar kinderen opgroeien. Neem eens de tijd om te scrollen door de honderden foto's op haar Flickr account en kijk eens naar haar video's. Geniet van de schoonheid van mooie afbeeldingen.
candy DULFER saxofoon
zeker al 20 jaar geleden, maar nog altijd een magistraal duo.
-
De lente nadert, het is tijd om de donkere bladzijden om te draaien en te denken aan lichtere zaken. Zoals de bronzen naakten van Irenee Du...
-
Ik hou wel af en toe van een stukje Oud Gregoriaanse muziek. Ooit ben ik tijdens een vakantie toevallig binnengestapt in een abdijkerk van ...