De muziek werd geschreven door Antônio ("Tom") Carlos Jobim en de tekst door Vinicius de Moraes in 1962. Zij zaten vaak op het terras van de bar Veloso in de wijk Ipanema van Rio de Janeiro en werden geïnspireerd door een meisje dat vrijwel dagelijks voorbijkwam.
Dat meisje was Heloísa ("Helô") Eneida Menezes Pais Pinto, geboren op 7 juli 1945. Ze woonde aan de Rua Montenegro nummer 22 en kwam er pas twee jaar later achter dat zij de inspiratiebron was geweest voor het lied. Later waren Tom Jobim en zijn vrouw Teresa getuigen bij het huwelijk van Heloísa. De bar heet thans Garota de Ipanema.
De eerste commerciële opname van dit nummer was in 1962, door Pery Ribeiro. De bekendste versie, die door Astrud Gilberto is uitgevoerd samen met João Gilberto en jazzsaxofonist Stan Getz, van de elpee Getz/Gilberto uit 1962, werd een wereldwijde hit. ).
Ooit heb ik de beide oude heren op tv horen vertellen hoe ze elke ochtend op het terrasje van de bar hun koffietje dronken en Heloisa zagen voorbijkomen als zij naar het strand ging.
Tall and tan and young and lovely
the girl from Ipanema goes walking by
And when she passes, each one she passes goes "Aah"
Zo simpel kan het leven zijn. De bossa nova versie met de prachtige stem van Astrud Gilberto end de saxofoon van Stan Getz zijn perfect harmonisch. Een muzikaal meesterwerk in al zijn eenvoud dat mij na 60 jaar nog steeds ontroerd.
Een prachtig liedje. Die klarinet en accordeon plus de stem van Vermandere maken het hartverwarmende poëzie, een balsem voor mijn ziel.
https://www.youtube.com/watch?v=L2WNMV_QGSY&list=PLam3DOAu7zb3hexwZCd31m20PAccfNvSz&index=7
Dit jaar word ik 80 jaar. En ik luister steeds liever naar Adele, een van de meest indringendste stemmen van de laatste jaren.
