Louis Peters in het ziekenhuis

Een inkomend telefoontje in het ziekenhuis, ring, ring, ring... kerkmuziekje……, enfin je kent het wel!
Hallo met Gasthuisberg, Leuven...:
- Ik zou graag iemand spreken die me kan inlichten over de toestand van een patiënt die bij u verpleegd wordt.
Hoe is de naam van de patiënt?
- Louis Peters, kamer 302.
Een ogenblik a.u.b., ik verbind u door met de verpleging. Muziekje... onbekende vervelende operette………,
Hallo met de wachtdienst, wat kan ik voor u doen?
- Ik zou graag weten hoe het gesteld is met de gezondheidstoestand van Louis Peters in kamer 302.
Een ogenblikje, ik verbind u door met de dokter van wacht.
Muziekje….Hallo met de dokter van wacht.
- Dag dokter, ik had graag geweten hoe het gaat met mijnheer Louis Peters die al drie weken bij u verpleegd wordt in kamer 302.
Een ogenblikje, ik zal zijn dossier raadplegen. Muziekje… Chopin, Paganini, en Rossini recitals,…..oervervelend, aha, hallo hier heb ik het. Hij heeft vandaag goed gegeten, bloeddruk en hartslag zijn normaal, hij reageert goed op de voorgeschreven medicatie en morgen nemen we de hartmonitor weg. Als alles nog 48 uur gunstig verder evolueert zal zijn behandelende arts hem waarschijnlijk uit hetziekenhuis ontslaan voor het volgende weekend.
- Dat is fantastisch nieuws, ik ben ongelooflijk opgelucht. Bedankt dokter, van harte bedankt.
Zo te horen bent u wel erg begaan met de patiënt. Bent U dichte familie?
- Nee dokter, ik ben Louis Peters zelf, ik bel uit kamer 302.Iedereen loopt hier mijn kamer in en uit maar niemand zegt verdomme iets. Ik wou zelf eens weten hoe het met mij gesteld is.....
Phuuuuuutttttttttttuuuutttttuuuuttt……………….