Impact. Een film met zo een inslag dat het een krater achterliet op mijn gevoel. Het moet in 2004 geweest zijn dat ik "la meglio juvento" gaan zien ben in de cinema. Een film die een heel grote indruk heeft nagelaten, grote klasse. Dit Italiaans opus magnum, dat zich afspeelt in 40 jaar tijd, liet de toeschouwer intens meeleven met het verhaal van de hoofdfiguren tegen de achtergrond van de veranderingen in de Italiaanse samenleving.
Deze Italiaanse film van 2003 was aanvankelijk een televisie serie, maar had zoveel kwaliteit dat het opnieuw gemonteerd werd tot 360 minuten en werd uitgebracht in 2 filmdelen van elk 3 uur bestemd voor de bioscoop. Ik herinner me dat op het einde van deel 2 de toeschouwers spontaan applaudisseerden in de cinema. Iedereen was serieus onder de indruk.
De 2 broers Matteo en Nicola, hun familie, gezinnen, en vrienden worden mensen die je in die zes uur zo intens leert kennen, dat je probleemloos hun gevoelens deelt. De beeldtaal was overweldigend. Geen cinematografische hoogstandjes, geen grote dialogen, maar kleine subtiele details. Als Guilia, de vrouw van Nicola, opgepakt wordt voor terrorisme en communistische aanslagen en in de gevangenis beland, en Nicola het moet vertellen aan zijn dochtertje en aan zijn moeder, zijn er vooral beelden van handen en ogen die veel meer impact hebben dan een Italiaans melodramatisch theatraal gesprek. Lumière gaat nu na 12 jaar de film terug vertonen in de cinema. Ik weet nu al dat de cinefielen er weer intens gaan van genieten. Benieuwd of het weer de zelfde toeschouwers van weleer zullen zijn.
http://www.demorgen.be/film/waarom-u-na-12-jaar-opnieuw-naar-la-meglio-gioventu-moet-gaan-kijken-a2386737/
www.youtube.com/watch?v=M0jUuXZGdWs
Deze Italiaanse film van 2003 was aanvankelijk een televisie serie, maar had zoveel kwaliteit dat het opnieuw gemonteerd werd tot 360 minuten en werd uitgebracht in 2 filmdelen van elk 3 uur bestemd voor de bioscoop. Ik herinner me dat op het einde van deel 2 de toeschouwers spontaan applaudisseerden in de cinema. Iedereen was serieus onder de indruk.
De 2 broers Matteo en Nicola, hun familie, gezinnen, en vrienden worden mensen die je in die zes uur zo intens leert kennen, dat je probleemloos hun gevoelens deelt. De beeldtaal was overweldigend. Geen cinematografische hoogstandjes, geen grote dialogen, maar kleine subtiele details. Als Guilia, de vrouw van Nicola, opgepakt wordt voor terrorisme en communistische aanslagen en in de gevangenis beland, en Nicola het moet vertellen aan zijn dochtertje en aan zijn moeder, zijn er vooral beelden van handen en ogen die veel meer impact hebben dan een Italiaans melodramatisch theatraal gesprek. Lumière gaat nu na 12 jaar de film terug vertonen in de cinema. Ik weet nu al dat de cinefielen er weer intens gaan van genieten. Benieuwd of het weer de zelfde toeschouwers van weleer zullen zijn.
http://www.demorgen.be/film/waarom-u-na-12-jaar-opnieuw-naar-la-meglio-gioventu-moet-gaan-kijken-a2386737/
www.youtube.com/watch?v=M0jUuXZGdWs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten