Niet de visser, maar de vis moet het aas lekker vinden.

Laura Vinck, een Nederlandse fotografe, heeft een toffe website. Zo heeft ze mij bewust gemaakt van het feit dat mijn eigen gevoel tijdens het fotograferen of filmen bepalend is voor de voldaanheid over mijn eigen resultaat. Als je bij het indrukken van de opnameknop een goed wow-gevoel hebt omtrent die opname, dan is de kans groot dat je tevreden bent over je foto of je film. Maar andere kijkers kijken onbevangener naar het visueel beeld dan de maker er van. Nu hengelt niet elke fotograaf en videograaf naar de continu waardering van anderen over zijn beelden, maar geeft toe die appreciatie wel voldoening geeft en vooral positief is voor je zelfvertrouwen in de kunst van het afbeelden.

Zo herinner ik mij een zonnige zomervakantie waar we reisgenoten leerden kennen. Hun roodharige tienerdochter had een mooi gezicht met sproeten, en mijn voorstel om portretfoto's te nemen werd onmiddelijk aanvaard. Ik heb veel dia's genomen aan de haven, onder de bomen enz. De foto's van dat meisje tegen een blauwe muur met een zacht tegenlicht van de lage avondzon dat haar lang ros haar een gouden glans gaf, was mijn fotografisch wow-moment. Het was mijn favoriete dia waar ik heel trots of was. Maar iedereen vond de andere portretfoto's veel mooier en vond dat tegenlicht portret niets speciaals. En juist daarom is het artikel van Laura Vinck zo herkenbaar. Klik maar hier.