4D

4D

(De Draaimolen Draait Door)

Niet dat ik aan het aftellen ben, maar soms denk ik er toch al aan. De draaimolen blijft draaien, onze blauwe planeet “aarde” beschrijft steeds het zelfde toertje rond een hete ster die wij “zon” noemen. En elk jaar passeer ik weer de zelfde plek in die omwenteling waar ik de eerste keer lucht in mijn longen kreeg, de plaats rond de zon in de onmetelijke ruimte van het heelal waar ik de veilige baarmoeder van mijn mama verliet om ter wereld te komen. Dit jaar zal het de 75ste keer zijn dat ik beleef dat die draaimolen op dezelfde plek passeert. Althans, ik hoop dat te mogen beleven. Want ik zit graag op die carrousel, hoewel ik af en toe eens zou willen dat die een tikje trager draait. De wereld draait door, hyperkinetisch uitgesproken op de Nederlandse televisie, maar helaas maar al te waar. De evolutie maakt het boeiend,

Op die reis van de draaiende planeet door het heelal komen er voortdurend nieuwe opstappers bij maar er zijn vaneigens veel afstappers, anders zou het wel heel krap worden. De meesten die de draaimolen verlaten doen dat tegen hun goesting, er zijn weinigen die het beu zijn en er zelf afstappen. De nieuwe opstappers hebben niets te kiezen, ze worden er op gezet, dat is nu eenmaal het leven. Robert Frost formuleerde het zo: “In three words I can sum up everything I’ve learned about life: it goes on”. Op ons jaarlijks toertje rond de zon evolueren wij lichamelijk en mentaal en dat op een wereld die ook continu verandert. We verzamelen niet alleen dingen, maar ook emoties en herinneringen. Hoe meer toertjes ik rond de zon maak hoe meer ik besef dat je beter belevenissen dan spullen verzamelt.