zondag 12 november 2017

Schandaal, schandaal, schandaal

Ik zou moeten verontwaardigd zijn, misschien zelfs gekrenkt en mogelijks heel kwaad. Maar het lukt maar halvelings meer om mij echt op te winden.  De gazetten staan er vol van, de radio bazuint het uit en het televisienieuws loopt uit tot na de aangekondigde zendtijd. 

Het stopt niet: de Panama papers, de Catalaanse kwestie, Ministers in Spaanse gevangenissen, Rijkswacht munitie in een kanaal, De Reus en de bende van Nijvel, Theo-asiel voor Puidgemont, Marokkaans crapuul dat ongehinderd Brussel vandaliseert en berooft en nu Bart De Pauw die buiten vliegt door zijn vuile manieren bij vrouwen. De schandalen zijn een hoogmis, een festival en een superparty voor de journalisten, de opiniemakers, de politiekers en de schrijvers van brievenrubrieken in de dag- en weekbladen. 

Wat moet ik daarvan denken? Ik zou moet zeggen dat het inderdaad schandalig is, dat het hoog tijd wordt dat er grote kuis gehouden wordt, dat er schoon schip moet gemaakt worden, kortom dat er reden genoeg is om onze kolere en verontwaardiging ten toon te prijzen. Ik ben niet onverschillig, maar eigenlijk lukt het maar half en half om daarvoor mijn adrenaline gehalte de hoogte in te jagen. Ge weet wel: "de toestand is ernstig maar niet verontrustend". Het leven is te mooi om daarvan wakker te liggen. En volgende week zijn er weer nieuwe schandalen, altijd leuk voor de mensen. Dat is meer ironie dan sarcasme.

Geen opmerkingen:

candy DULFER saxofoon

 zeker al 20 jaar geleden, maar nog altijd een magistraal duo.