Vivian Maier is pas na haar dood in 2009 ontdekt als een grote fotografe. Ik heb de film "Finding Vivian Maier" over haar leven en de ontdekking van haar foto's gezien en ben nog steeds geïntrigeerd over het leven van deze bizarre vrouw met autistische trekjes. Maar wat een fotografische nalatenschap, ik kijk nog steeds met grote ogen naar haar straatfotografie. Als ge door de website grasduint neem even de tijd om de schitterende youtubes aan te klikken.
Mijn blog: de kroniek van ingevulde verloren tijd. Het bewijs dat bezig zijn niet noodzakelijk nuttig moet zijn. Als het maar plezant blijft. Af en toe eens wat fotootjes showen, wat onzin uitkramen, en ook wat provoceren, allemaal de expressie van mijn chaotische fantasie. Of zou het toch een therapie zijn tegen dementie?
zondag 4 maart 2018
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
PETULA CLARK -
Waar is de tijd toen wij dansten op één tegel in de Old Corner.. Aan allen die nog romantische herinneringen aan 1963 hebben: wie heeft er...

-
De lente nadert, het is tijd om de donkere bladzijden om te draaien en te denken aan lichtere zaken. Zoals de bronzen naakten van Irenee Du...
-
D e tijd vliegt over ons heen en laat slechts een vluchtige schaduw achter. Het besef dat alles wat wij beleven evalueert tot een herinner...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten