Dankbaarheid

Ik zit te kijken naar de ondergaande zon, of ik staar naar de golven van de zee, of ik luister met gesloten ogen naar mooie muziek, en dan kan het gebeuren dat het mij overvalt, het besef hoe blij ik ben met mijn leven. Het gevoel ik dankbaar mag zijn.

Vroeger was ik eerder kritisch en ergerde me aan heel wat zaken. Zou het de leeftijd zijn die gemaakt heeft dat ik nu veel milder ben of zou het door lichamelijke kwalen zijn dat ik nu dankbaar ben voor mijn gezondheid, voor de warmte van de zon, voor vriendelijkheid en genegenheid, kortom voor alles. Eigenlijk zijn het mijn hartproblemen en mijn prostaatkanker die de trekker hebben overgehaald van het besef dat het leven niet zo vanzelfsprekend is en dat ik best dankbaar mag zijn. De Amerikaanse psycholoog Robert A. Emmons heeft er boek over geschreven: "How practicing gratitude can make you happier". Wetenschappelijk onderzoek toonde aan dat we gelukkiger worden als we dankbaarheid tonen. Het leven is niet alleen rozengeur en maneschijn, er zijn redenen genoeg om je slecht te voelen en ongelukkig te zijn, om stress te hebben en negatief te zijn. Maar onthou Monty Phyton: "always look on the bright side of life." Robert Emmons zegt dat je gelukkiger wordt door dankbaarder in het leven te staan. Hij stelt simpele dingen voor.
1. Hou een dankbaarheidsboekje bij. Sta elke avond stil bij de afgelopen dag en noteer 3 dingen waarvoor je dankbaar bent. Kleine of grote dingen die je positief hebt ervaren.
2. Voorzie een dankbaarheidsbokaal. Schrijf dingen waar je dankbaar voor bent in de loop van het jaar op kleurrijke papiertjes en stop die in het bokaal. Op het einde van het jaar lees je alle papiertjes en ervaar je dat het leven mooi kan zijn.
3. Ga om met mensen die positief in het leven staan. Vermijd negatieve mensen die altijd klagen. Leeg je emotionele rugzak en straal dankbaarheid uit, gevoel van verbazing, waardering voor de samenleving. Versterk bestaande relaties en stimuleer je nieuwe relaties. Stop met klagen en vergelijk jezelf niet met andere mensen. 

Voor wat ben ik deze week dankbaar? Ik heb gisteren genoten van een mooi tochtje met onze  goede electrische Kettler fietsen naar het boothuis in Beernem. Blij om Lieve Blancquaert haar compilatie Circle of Life arm en rijk gezien te hebben op televisie en om te beseffen hoe goed we het hebben in ons complex Belgistan landje. Ook dankbaar dat ik kan genieten van het aanvullen van mijn fotomappen op mijn Flikr account dat nu vlot beschikbaar is met een nieuw emailadres en een nieuw paswoord, dank zij een mailtje van de helpdesk van Flickr. Eergisteren heb ik genoten van het middagmaal: macaroni met hesp in kaassaus, het was al lang geleden dat we dat nog geëten hebben.

Dat danken is eigenlijk gewoon bidden. Vroeger deden de mensen dat elke dag bij het eten: Lieve Heer, wij danken U voor deze spijs en drank vandaag. Eigenlijk is dat geloofsritueel wel goed. Kwestie van dankbaar zijn en zo gelukkig te worden.

Wit doek en fascinatie

Ik heb nog altijd een boekje uit mijn scholierentijd, "Prisma Vreemde Woorden Boek" uitgegeven door Spectrum in 1956. Het goedkope papier van de pocket is helemaal vergeeld, de kaft verkreukeld, de lijmbinding houdt de bladen amper samen, maar het is van mij en ik koester dit stukje nostalgie. Zo lees ik in mijn oude Prisma dat fascinatie (L fascinatio) omschrijft als betovering, verblinding.

Ik beken dat een goede film op een wit doek in een donkere cinemazaal op mij een fascinerende impact heeft. Dezelfde film thuis in mijn zetel op mijn nochtans prima HD televisie maakt altijd minder indruk. En zeker als het uitgezonden wordt door een commerciële zender als VTM of Vier die de film verminken door het om de 18 minuten te onderbreken door exact 6 minuten reclame, dan is er van boeiende fascinatie helemaal geen sprake meer. Niet te verwonderen dat Netflix de VTM killer wordt genoemd. 

En dan is er de filmmuziek. De soundtrack verheft de film tot een hoger niveau. Apocalypse Now van Francis Ford Copola's epos over de gruwel van de oorlog in Vietnam met die helikopter aanval op het dorp met de overdonderde muziek van Wagner, wat een soundtrack! Scherm maximum, boxjes wijd open en laat de haartjes op de arm maar rechtkomen. Klik hier voor de ride of the valkyries met de aanval van de helicopters. De spaghetti westerns van Sergio Leone met de extreme smoelen close-ups worden magistraal opgetild door de schitterende muziek van Enio Moricone, de maestro van de italiaanse filmmuziek. https://www.youtube.com/watch?v=ninZw8LDudk Een cinefiel genoegen om dat terug te zien.

Ook die andere Italiaanse maestro Nino Rota is een meesterlijke filmmuziek componist. De film The Godfather is onlosmakelijk verbonden met zijn muziek. Zonder die soundtrack zou dit meesterstuk niet het zelfde zijn. Ik heb indertijd de film gezien in de cinema en de beelden staan nog altijd vers in mijn geheugen. Als je van een boeiend verhaal houdt over macht, wraak, verraad, trouw, liefde en verdriet, blijft de reeks The Godfather een absolute aanrader. Klik hier voor Marlon Brando als the Godfather. 

Ik hou van muziek en heb een brede waaier van interesses, maar ben niet echt een kenner van oude en klassiek muziek. Echte grote symphonische muziek met een episch kantje kan ik echt wel waarderen en dan denk ik aan de grote componist Hans Zimmer. Wat een prachtige composities heeft die man niet gemaakt voor films. Een naam om zeker te onthouden. Klik hier voor een staaltje van zijn filmmuziek: Ja, de magie van een groot doek, vol formaat muziek, een donkere cinemazaal, inderdaad de magie van de betovering, dat noemen ze fascinatie.