Ik heb nog altijd een boekje uit mijn scholierentijd, "Prisma Vreemde Woorden Boek" uitgegeven door Spectrum in 1956. Het goedkope papier van de pocket is helemaal vergeeld, de kaft verkreukeld, de lijmbinding houdt de bladen amper samen, maar het is van mij en ik koester dit stukje nostalgie. Zo lees ik in mijn oude Prisma dat fascinatie (L fascinatio) omschrijft als betovering, verblinding.
Ik beken dat een goede film op een wit doek in een donkere cinemazaal op mij een fascinerende impact heeft. Dezelfde film thuis in mijn zetel op mijn nochtans prima HD televisie maakt altijd minder indruk. En zeker als het uitgezonden wordt door een commerciële zender als VTM of Vier die de film verminken door het om de 18 minuten te onderbreken door exact 6 minuten reclame, dan is er van boeiende fascinatie helemaal geen sprake meer. Niet te verwonderen dat Netflix de VTM killer wordt genoemd.
En dan is er de filmmuziek. De soundtrack verheft de film tot een hoger niveau. Apocalypse Now van Francis Ford Copola's epos over de gruwel van de oorlog in Vietnam met die helikopter aanval op het dorp met de overdonderde muziek van Wagner, wat een soundtrack! Scherm maximum, boxjes wijd open en laat de haartjes op de arm maar rechtkomen. Klik hier voor de ride of the valkyries met de aanval van de helicopters. De spaghetti westerns van Sergio Leone met de extreme smoelen close-ups worden magistraal opgetild door de schitterende muziek van Enio Moricone, de maestro van de italiaanse filmmuziek. https://www.youtube.com/watch?v=ninZw8LDudk Een cinefiel genoegen om dat terug te zien.
Ook die andere Italiaanse maestro Nino Rota is een meesterlijke filmmuziek componist. De film The Godfather is onlosmakelijk verbonden met zijn muziek. Zonder die soundtrack zou dit meesterstuk niet het zelfde zijn. Ik heb indertijd de film gezien in de cinema en de beelden staan nog altijd vers in mijn geheugen. Als je van een boeiend verhaal houdt over macht, wraak, verraad, trouw, liefde en verdriet, blijft de reeks The Godfather een absolute aanrader. Klik hier voor Marlon Brando als the Godfather.
Ik hou van muziek en heb een brede waaier van interesses, maar ben niet echt een kenner van oude en klassiek muziek. Echte grote symphonische muziek met een episch kantje kan ik echt wel waarderen en dan denk ik aan de grote componist Hans Zimmer. Wat een prachtige composities heeft die man niet gemaakt voor films. Een naam om zeker te onthouden. Klik hier voor een staaltje van zijn filmmuziek: Ja, de magie van een groot doek, vol formaat muziek, een donkere cinemazaal, inderdaad de magie van de betovering, dat noemen ze fascinatie.
Ik beken dat een goede film op een wit doek in een donkere cinemazaal op mij een fascinerende impact heeft. Dezelfde film thuis in mijn zetel op mijn nochtans prima HD televisie maakt altijd minder indruk. En zeker als het uitgezonden wordt door een commerciële zender als VTM of Vier die de film verminken door het om de 18 minuten te onderbreken door exact 6 minuten reclame, dan is er van boeiende fascinatie helemaal geen sprake meer. Niet te verwonderen dat Netflix de VTM killer wordt genoemd.
En dan is er de filmmuziek. De soundtrack verheft de film tot een hoger niveau. Apocalypse Now van Francis Ford Copola's epos over de gruwel van de oorlog in Vietnam met die helikopter aanval op het dorp met de overdonderde muziek van Wagner, wat een soundtrack! Scherm maximum, boxjes wijd open en laat de haartjes op de arm maar rechtkomen. Klik hier voor de ride of the valkyries met de aanval van de helicopters. De spaghetti westerns van Sergio Leone met de extreme smoelen close-ups worden magistraal opgetild door de schitterende muziek van Enio Moricone, de maestro van de italiaanse filmmuziek. https://www.youtube.com/watch?v=ninZw8LDudk Een cinefiel genoegen om dat terug te zien.
Ook die andere Italiaanse maestro Nino Rota is een meesterlijke filmmuziek componist. De film The Godfather is onlosmakelijk verbonden met zijn muziek. Zonder die soundtrack zou dit meesterstuk niet het zelfde zijn. Ik heb indertijd de film gezien in de cinema en de beelden staan nog altijd vers in mijn geheugen. Als je van een boeiend verhaal houdt over macht, wraak, verraad, trouw, liefde en verdriet, blijft de reeks The Godfather een absolute aanrader. Klik hier voor Marlon Brando als the Godfather.
Ik hou van muziek en heb een brede waaier van interesses, maar ben niet echt een kenner van oude en klassiek muziek. Echte grote symphonische muziek met een episch kantje kan ik echt wel waarderen en dan denk ik aan de grote componist Hans Zimmer. Wat een prachtige composities heeft die man niet gemaakt voor films. Een naam om zeker te onthouden. Klik hier voor een staaltje van zijn filmmuziek: Ja, de magie van een groot doek, vol formaat muziek, een donkere cinemazaal, inderdaad de magie van de betovering, dat noemen ze fascinatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten