Sjtepan Hauser en J.Bach

 Ik ben nog altijd dankbaar voor de lessen muziek die we kregen in de humaniora door Kamiel 'hooghe, de organist van Sint Baafs kathedraal in Brugge. Hij bracht een bandopnemer, versterker en boxen mee naar de klas en leerde ons de muziekinstrumenten herkennen aan de hand van een breed gamma van muziekstijlen: dit is een piano, klavecimbel, klarinet, fagot, hobo, cello, viool, harp, trompet, saxofoon. Ook de stemmen en de zangstijlen kwamen aan bod: dat is een tenor, kopstem en bas, sopraan, mezzosopraan, en al de melodie vormen en ritmes. ik ben blij dat ik de liefde voor muziek daar heb meegekregen en een stukje muziekkultuur.

Air op de G-string van Bach is zo geniaal simpel en toch blijft het na al die eeuwen fascinerend. En zeker als het gespeeld wordt op cello, het snaarinstrument bij uitstek om vrije nuance klanken er in te leggen en gespeeld door een begenadigde cello virtuoos; de Kroatische Sjepan Hauser. 

Brothers in Arms & Ukraine

 De song "brothers in Arms" van Dire Straits heeft me steeds getroffen. Het is een atypisch nummer in het pop repertorium van Dire Straits dat mij altijd intrigeerde door de speciale sfeer die deze muziek oproept, heel ver weg van alle commercie. De beelden van deze clip met deze beklijvende song versterken de impact op mijn emoties. In een vorig leven, ben ik, na de val van de muur en de implosie van de USSR,  ooit enkele weken rondgetrokken in Ukraine,  Kiev ,Charkov platgelopen, op de Krim geweest en de Russische vloot gaan zien, en in het leuke Odessa met zijn blitse stranden vol Siberische meisjesstudenten lekker op terrasjes blijven hangen. Odessa was tof.En met veel mensen gesproken over hun land na het uiteenvallen van de sovjet unie. Het waren mooie memorabele dagen daar in Ukraine. De Oekraïners hadden toen al een getroebleerde relatie met de Russen door de Holodomor  genocide van 1930 waarbij Stalin miljoenen Oekraïners de hongerdood heeft ingejaagd. Opstandelingen werden geëxecuteerd of xrggevoerd nzaar de goelags. https://historianet.nl/maatschappij/geschiedenis-van-rusland/hoeveel-mensenlevens-eiste-holodomor. De verlaten dorpen en boerderijen van de uitgemoorde boeren werden door Stalin bevolkt met aangevoerde Russische landarbeiders, sinds de jaren 1930/1940 is het nooit meer goed gekomen tussen die 2 etnische groepen. Maar dit ooit zou leiden tot een invasie, hadden wij nooit gedacht. De Holodomor met meer dan 10 miljoen doden in Ukraine is in Kiev steeds herdacht geweest tot grote frustratie van grote gebuur Rusland. Google maar eens naar Holodomor en het standbeeld inKiev van het uitgehongerde meisje met de graanstengels. Een beeld dat ook op mijn netvlies gebrand blijft. 

Ik vind de gevolgen van die oorlog verschrikkelijk. Vandaar deze clip met de muziek van Dire Straits.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     

Olëka, als de dagen over je heen vliegen en zelfs geen schaduw achter laten en de leegheid van van een kleurloos bestaan.

Het besef dat het leven als fijn zand uit je handen wegglijdt. Dat de dagen voorbij vliegen en zelf geen schaduw achterlaat. Olëka wordt in the dictionary of obscure sorrrows van van Koenig omschreven als het besef hoe weinig dagen van je leven echt memorabel zijn. Als gisteren en vandaag en morgen net zo inwisselbaar zijn als al die vorige weken en maanden, dan wordt je  geleefd en groeit de leegheid van het bestaan. Je blijft ademen en je lijf is nog niet dood, maar meer is het niet. Wanneer je nooit meer een initiatief hebt  om nog iets nieuws te doen, wat betekent je leven dan nog? Waarom zou je nog morgens moeten opstaan? Ik gruw als ik mijn tante bezoek in het woonzorgcentrum. Rijen dommelende oudjes in hun stoelen in de tv zaal, lezen kunnen ze ook niet meer, want dan vallen ze in slaap. Ze slapen allemaal veel te veel met als gevolg dat niet alleen hun spieren verslappen, maar ook hun brein snel achteruit gaat. Onze huisdokter raadt aan om tussen de 6 en max. 8 uur te slapen om geestelijk en mentaal actief te blijven. 

Ik stel mezelf regelmatig de vraag: hoelang is het geleden dat ik nog iets voor de eerste maal gedaan heb? Ik adem nog steeds met volle goesting, en dat al sinds 1942. Maar het zijn wel de adembenemende moment die onze tijd op deze ronddraaiende aardkloot kleurrijk en memorabel maken. Hoog tij en laag tij, spingvloed en dood tij, maar het het is het verschil van de waterstanden die het boeiend maken.