Ze noemen dat jeugdnostalgie. De muziek uit "onze tijd", de periode toen we jong en onsterfelijk waren en we nieuwe muziek ontdekten.
Z
Mijn blog: de kroniek van ingevulde verloren tijd. Het bewijs dat bezig zijn niet noodzakelijk nuttig moet zijn. Als het maar plezant blijft. Af en toe eens wat fotootjes showen, wat onzin uitkramen, en ook wat provoceren, allemaal de expressie van mijn chaotische fantasie. Of zou het toch een therapie zijn tegen dementie?
zeker al 20 jaar geleden, maar nog altijd een magistraal duo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten