Ik hou van de klank van de cello. Minder schril dan de viool, voller en meer ruimte voor variaties. Cello in combinatie met piano zijn complementair, alle twee snaarinstrumenten om emoties te kunnen uitdrukken. En het adagio van Albinoni straalt melancholie en ingetogenheid uit, althans voor mij, ik die niets ken van muziek en voor wie muziek alleen maar draait om de gevoelens die het oproept. Stjepan Hauser slaagt er steeds om met zijn cello mij te ontroeren, een balsem voor mijn oude ziel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
De lente nadert, het is tijd om de donkere bladzijden om te draaien en te denken aan lichtere zaken. Zoals de bronzen naakten van Irenee Du... -
Ik hou wel af en toe van een stukje Oud Gregoriaanse muziek. Ooit ben ik tijdens een vakantie toevallig binnengestapt in een abdijkerk van ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten