Ik hou van de klank van de cello. Minder schril dan de viool, voller en meer ruimte voor variaties. Cello in combinatie met piano zijn complementair, alle twee snaarinstrumenten om emoties te kunnen uitdrukken. En het adagio van Albinoni straalt melancholie en ingetogenheid uit, althans voor mij, ik die niets ken van muziek en voor wie muziek alleen maar draait om de gevoelens die het oproept. Stjepan Hauser slaagt er steeds om met zijn cello mij te ontroeren, een balsem voor mijn oude ziel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
D e tijd vliegt over ons heen en laat slechts een vluchtige schaduw achter. Het besef dat alles wat wij beleven evalueert tot een herinner...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten