HET DONKER TIJDPERK VAN DE DIGITALE FOTOGRAFIE
Ik heb een boek gekocht: “Foto beheer zonder stress” , hoe foto's te bewaren, ordenen en delen. Het is een handige handleiding om eindelijk orde te scheppen in onze steeds uitbreidende fotochaos. Met het systeem van de auteur Adam Pratt Leert ge praktisch hoe je de controle terugkrijgt op al je foto's, die verspreid staan op tal van plaatsen: op PC, laptop, tablet, en mobiele telefoons, analoge foto's in fotoalbums en kartonnen schoendozen, in een doos op zolder, volle laders met diapositieven, zelf gemaakte CDR schijfjes, USB sticks enz. Spijtig dat ik dat niet allemaal vroeger wist. Het hebben van foto's wordt zo een lust in plaats van een last om al die herinneringen terug te vinden in de fotochaos, laat staan om ze te delen met anderen, ge weet wel: het bos en de bomen.
Sinds de omschakeling van analoge filmrolletjes naar digitale fotografie wordt er steeds meer en meer gefotografeerd. Er zijn nog nooit in de geschiedenis zoveel afbeeldingen vastgelegd als nu. Maar van al die miljoenen digitale foto's zal er bijna niets meer over blijven en zullen de toekomstige generaties niets kunnen terugvinden. Er komt een donker tijdperk van de fotografie aan, Denk je echt dat binnen 50 jaar het nog zal mogelijk zijn om een CDR met jpeg's te bekijken of een externe harde schijf te openen? Ik heb nog een floppy liggen waar ik ooit, in de jaren zeventig of tachtig, mijn eerste digitale foto's heb opgeslagen en die floppy is niet meer te bekijken. Maar de zwart-wit kiekjes in een oude doos van mijn bompa met zijn nog altijd perfect zichtbaar.
Een ferrotype van 1890, een glasplaat van 1900, een zwart/wit Kodak-box kiekje van 1920, een kleurfoto van 1950 en een een diaposief van 1965, ze zijn nog allemaal te bekijken, je hebt maar één apparaat nodig om ze te zien: het menselijk oog. Bij digitale fotografie zijn er honderden bestandsindelingen die in de afgelopen jaren ontwikkeld. Een deel van die bestandsindelingen zijn verouderd en bijna niet meer te bekijken. Indertijd toen je in de fotowinkel het volgeschoten Kodak of Fuji Fotorolletje binnenbracht om te laten ontwikkelen tot (hopelijk gelukte) 24 of 36 foto's, toen kon je kiezen om naast de fysieke foto's ook een Kodak CD met digitale foto's extra bij te bestellen. Ik heb zo nog een paar van die CD's met digitale foto's liggen. De bestandsindelingen Photo CD (pcd) werd door Kodak geïntroduceerd en was 10 jaar in omloop om de foto labo's en de verkoop van fotofilms te wapenen tegen de vloedgolf van digitale fotografie die er aan kwam. PCD bestanden bestaan nu niet meer en zijn niet te openen op de huidige computers, maar gelukkig heb ik nog de foto's, netjes ingeplakt in fotoalbums.
Het voordeel van snel te kunnen beschikken van de jpegs in je geordende mappen maakt het gemakkelijk om fotoboeken te laten afprinten bij Pixum, Albelli, enz., CEWE colors levert heel mooie fotoboeken, en grote afdrukken. Als je houdt van fotografie: laat dan je mooiste en memorabele foto's uitprinten door een goed labo: losse foto's om uit te delen aan de gefotografeerd vrienden en naasten, of maak een mooi foboek of een ingelijste vergroting in een kader. Een aanrader is de specialist in vergrotingen: whitewall, prachtige foto's, https://www.whitewall.com/nl/. En whitewall print in een lijst is gewoon subliem, tenminste als je een goede foto aanlevert. Mijn favoriete labo's zijn Cewe en Whitewall. Laat je digitale foto's niet verdampen in het niets, je hebt ze per slot van rekening toch opgenomen om gezien te worden, Dus laat ze uitprinten op echt fotopapier, acrylglas, alu-dibond, canvas of in een fraai album.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten