Ik heb de kaap van de Zegening gerond: vanaf nu kan er op bepaalde berichten de zin verschijnen: "op de gezegende leeftijd van 81 jaar is.....................". Inderdaad, ik rij op tramlijn 8, maar geniet nog altijd van het uitzicht op deze wondermooie wereld, zoals zo mooi bezongen door Louis Armstrong in "What a wonderful world".
Oud worden is niet zo erg als je even denkt aan wat het alternatief is. Ik leef graag en gulzig. Rond draaiend op deze blauwe planeet blijf ik graag toertjes maken rondom onze eigen ster, de zon. En iedere keer dat ik in het heelal de zelfde plaats passeer waar ooit mijn longen zich de eerste gevuld hebben met lucht en de navelstring verbinding met mijn moeder definitief werd doorgeknipt, is dat terecht een reden om blij te zijn met elke nieuwe verjaardag. Het voortschrijdend besef dat leven per definitie eindig is maakt het juist daarom nog veel waardevoller. J'aime la vie, viva la vida. Jonge mensen weten niet wat het is om oud te zijn, maar wij weten wat het was om jong te zijn. Hoe ouder ik word, hoe beter ik vroeger was.
tijd voor wat poëtische reflectie: een golden oldie van een begenadigde zanger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten