Saxofoon

 Ik geniet van simpele dingen, zoals van lucht trillingen met frequenties tussen 50 Hz en 15.000 Hz, golven die mijn oude trommelvliezen strelen. Muziek verzacht de roerselen van mijn hersenspinsels.

De saxofoon van de Bulgaarse Alexandra Ilieva en de stem van haar zus Ole Ilieva zijn zonneschijn voor mijn oude ziel.

Saxofoon beroert mijn hart. Binnenkort wordt Sandy Duffer 56 jaar (°19 september 1969). Haar podium optreden op een festival circa 20 jaar geleden heeft toen van mij een grote fan gemaakt. Wat een formidabele muzikante.

Sandy Duffer blaast met haar sax een warme balsem op mijn obscure zorgenkronkels. 

Gelukkige verjaardag Sandy, en bedankt dat je deze oude vent gelukkig maakt met je saxofoon.

Onze strandkabine

Het is binnenkort afgelopen met naar onze strandkabine te gaan bij bar Sunset Beach van Glenn en Febe. Ze voorspellen een zonnig weekend en we gaan er rap nog een keer van profiteren om lekker op onze zetel te zonnen en een goed boek te lezen. Wij zijn verre de laatste kabine huurders op de Sunset Beach. Onze kabine buren zijn al vertrokken. Het is goed geweest, ons kabientje heeft deze zomer nog mooier gemaakt. Binnenkort start Glenn met de afbraak van zijn 11 kabientjes en van heel zijn strandbar en de kinderspelen. Het was een mooie zomer.

 

het leven gaat snel voorbij, vooral de zomer.

gisteren was er alweer de bloemenstoet in Blankenberge.  Als de corso de laatste zondag van Augustusdoor het steedje trekt dan is er avonds voor al de jobstudenten, de redders en al de mensen die gans het zomerseizoen gewerkt hebben feest: de fameuze "fin-de-saison".

Het is weer voorbij, die mooie zomer waar we zo van genoten hebben, en oh wat gaat dat vlug, zoals in dat liedje. Hoe ouder ik wordt hoe sneller dar de tijd gaat. In het woordenboek van de obscure sorrows klinkt het zo: ZENOSYN

Blankenberge

 Sinds 1 Februari 2025 wonen we terug in het steedje, de badstad waar ik ben verwekt, geboren, opgegroeid, gepuberd,  gevrijd met Jacqueline en ermee getrouwd, en waar wij vader en moeder zijn geworden. Nu zijn we terug Blankenaars geworden na meer dan 50 jaar passages in het Brugse ommeland. Back to the roots.

Hier zijn we niet meer bang om oud te worden. Vandaar deze ode aan Blankenberge.