Origineel, of toch niet?

Er is zeker nog nooit zoveel geschreven, gedrukt, gecomponeerd, gefotografeerd, gezongen, gefilmd enz. als tegenwoordig. Er zijn ook nooit zoveel mensen op aarde geweest als nu. Vroeger waren er weinig mensen die konden lezen en schrijven. Nu is er overal muziek, drukwerk en televisie. En van de ontelbare pagina's op het internet zwijg ik nog.

Er zijn gigantisch veel fototoestellen en elke dag worden er miljoenen foto's mee gemaakt. Maar elk verhaal is al eens verteld, elk muziekstuk is al eens gecomponeerd en elke foto is al eens gemaakt. Maar we maken ons graag zelf wijs dat die foto die we genomen hebben op dit speciaal moment origineel is. Want dat ogenblik die we net vastgelegd hebben komt inderdaad nooit meer terug, dat tijdstip is bevroren dankzij een druk op de fotocamera. Het is uniek, denken we.  
https://www.youtube.com/watch?v=8ftDjebw8aA&list=UUDetdM5XDZD1xrQHDPgEg5w



 

een fotograferende moeder

Elena Shumilova is een Russische fotografe.
Ze woont op een boerderij en haar hobby is fotograferen. Ik hou van haar publicaties op Flikr en op 500px. Blijkbaar zijn er nog veel mensen die haar volgen: met meer dan 5 miljoen views en een dikke 43 duizend followers. Ze is de koningin van de foto's met tegenlicht. Ik kijk altijd uit naar haar nieuwste foto's op 500px waar ik een follower ben. Meer kun je te weten komen op de fotoblogger en op haar pagina.
http://defotoblogger.nl/russische-elena-shumilova-maakt-fantastische-fotos/
 https://500px.com/ElenaShumilova

New York, vorig jaar.

Het is bijna niet te geloven dat het al bijna een jaar geleden is dat we in New York waren.

 

1 November

20 graden, zon, je zou bijna denken dat het zomer is.
En toch is het Allerheiligen, de dag dat we onze overleden dierbaren gedenken. De samenleving heeft blijkbaar een structuur nodig om op tijd en stond gezamenlijk te feesten, te sporten, te vieren, en de doden te herdenken.

Ja, een keer per jaar ga ik naar het kerkhof en dan besef ik dat het leven kort is. De plek om gelukkig te zijn is hier. Het uur om gelukkig te zijn is nu.
Leve het hiernumaals.

New York, Times Square

Het is inmiddels al bijna een jaar geleden dat ik met mijn zoon Ivan en mijn kleinzoon Robbe in the Big Apple was. Met ons drieën, drie generaties, ondergedompeld in de intensiteit van New York, the city that never sleeps.
Ons hotel Belvedere in Manhattan lag dicht bij Times Square. Op dit drukste plein van NYC komen elke dag circa 300.000 kijkers gapen naar al die gigantische lichtreclames en vooral naar al die andere bezoekers die voor een of andere reden niet willen ontbreken op Times Square. Elke avond is er de Celebration of the Sunset. Ik heb er ook lustig op los gefotografeerd maar deze foto's van The Big Picture geven de sfeer van Times Square heel markant weer.
http://www.bostonglobe.com/news/bigpicture/2014/10/27/times-square/Z9z8isfncdRj8azT32FwyJ/story.html

Zomer 1967

Those were the days my friend
We thought they'd never end
We'd sing and dance forever and a day
We'd live the live we choose
We'd fight and never lose
Those were the days, oh yes those were the days

En dan zo een nostalgisch filmpje over de zomer van 1967, meer moet dat niet zijn om alles weer helder voor ogen te krijgen. De zon, de dijk met de gocarts en de kwistaksen, de brislams met krabbetjes en zeesterren maar ook de geuren van het zeewater en van de boules de l'yser, van Ambre Solaire en van friet en ijscreemtjes.

Blijkbaar blijf ik nog altijd kleven aan mijn roots "van aan de kust". Vandaar deze YT compilatie:
https://www.youtube.com/watch?v=HyjNxFlxyzA

 

What we gonna do with old sailors?

Samen op een boot zetten in Friesland.

https://www.youtube.com/watch?v=7amzv_XrgZE

Brendan en zijn NewYorkers

De website en Facebook van Brendan over de humans of New York blijft fascineren. De tienduizenden snapshots die Brendan dag in, dag uit, neemt van de mensen in New York blijven mij boeien. Ik heb een feed op deze foto's en zijn korte cursiefjes over de humans die daar rondlopen zijn altijd verrassend.
Fotografisch gezien is het zeker geen grote kunst maar het is wel een heel speciale invalshoek om deze kosmopolitische samenleving te vatten in beelden en woorden. Op Facebook blijken er al meer dan 10 miljoen volgers te zijn. De foto's geven een beeld van het leven zoals het is: soms schrijnend, soms plezant, maar altijd boeiend.
http://www.humansofnewyork.com/
 

Het begint mij nu toch in te vallen

Eigenlijk had ik er geen goed oog in. De besparingsdrift van deze regering leek aanvankelijk wel enigszins verantwoord en dat dit ging pijn doen besefte ik wel. Alles wat de vorige regering had gedaan was vaneigens per definitie slecht, zo kennen we wel de rechtse rakkers. En hun dogma dat het tijd was om schoon schip te maken en te besparen leek me meer verkiezingspropaganda dan staatsmanschap.
Maar dat ze in hun fanatiek radicalisme gans de economie zouden kapot sparen, neen, zo erg had ik het niet gedacht. Die professor De Grauwe, een vent die onafhankelijk denkt en geen partij marionet is zoals veel van die andere universitaire pippo's, heeft vooraf gewaarschuwd: zo bespaar je de economie kapot en krijg je steeds minder en minder inkomsten.

Neem nu De Lijn, dat openbaar vervoer moet miljoenen euro's besparen. De prijzen zullen drastisch stijgen voor iedereen. Dan spreken we nog niet van al die busverbindingen die zullen afgeschaft worden. De insiders weten nu al dat er veel minder reizigers zullen zijn, dat de inkomsten van De Lijn zullen dalen en het tekort nog zal oplopen. Dus nog meer besparen en nog minder bussen en trams. Ja, zwijg me van die politieke hardlijnige pippo's. Elk volk krijgt de regering die het verdient, dat heet democratie. Het begint mij nu pas goed in te vallen, wat de consequenties zijn. 

  

Beyonce

Wat een benenwerk, wat een kontengedraai, kortom het betere bekkengekantel.
Drie single ladies. Een oud clipje maar ik hou er nog altijd van.

En de muziek blijft nog steeds overeind.

http://www.youtube.com/watch?list=PL2178810702985C4F&v=4m1EFMoRFvY

Wat een verjaardag......................

Surprise, surprise!
Wat de vriendinnen in mekaar gestoken hebben om haar te verrassen op haar verjaardag levert in ieder geval plezante beelden op.

http://www.youtube.com/watch?v=DYRCFPffrcE

Fotografen doen het klikkend.

Ja, de homo fotograficus, je komt die soort overal tegen op aarde. Nog nooit is er zoveel gefotografeerd en zijn er zo weinig foto's. Ze trekken er maar op los, met alle mogelijke toestellen van peperdure hebbedingen tot simpele mobieltjes. Als je in een toeristische stad als Brugge even rondkijkt zie je hele horden die zich al klikkend verplaatsen. De klikkende medemens. En dan net als aapjes snel even op het schermpje kijken. Eerst klikken met de wijsvinger en dan kijken naar het resultaat. Klik, kijk, klik, kijk. Dwangmatige controle, maar ik geef toe het is moeilijk om het af te leren.