Ja, de homo fotograficus, je komt die soort overal tegen op aarde. Nog nooit is er zoveel gefotografeerd en zijn er zo weinig foto's. Ze trekken er maar op los, met alle mogelijke toestellen van peperdure hebbedingen tot simpele mobieltjes. Als je in een toeristische stad als Brugge even rondkijkt zie je hele horden die zich al klikkend verplaatsen. De klikkende medemens. En dan net als aapjes snel even op het schermpje kijken. Eerst klikken met de wijsvinger en dan kijken naar het resultaat. Klik, kijk, klik, kijk. Dwangmatige controle, maar ik geef toe het is moeilijk om het af te leren.
Mijn blog: de kroniek van ingevulde verloren tijd. Het bewijs dat bezig zijn niet noodzakelijk nuttig moet zijn. Als het maar plezant blijft. Af en toe eens wat fotootjes showen, wat onzin uitkramen, en ook wat provoceren, allemaal de expressie van mijn chaotische fantasie. Of zou het toch een therapie zijn tegen dementie?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
candy DULFER saxofoon
zeker al 20 jaar geleden, maar nog altijd een magistraal duo.
-
De lente nadert, het is tijd om de donkere bladzijden om te draaien en te denken aan lichtere zaken. Zoals de bronzen naakten van Irenee Du...
-
Ik hou wel af en toe van een stukje Oud Gregoriaanse muziek. Ooit ben ik tijdens een vakantie toevallig binnengestapt in een abdijkerk van ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten