Stapelzot en onbegrijpelijk

Dat de kust de weinige natuur die er nog overschiet beschermt is vaneigens een noodzaak. Het Zwin had behoefte aan een vernieuwing van het Natuurcentrum om de talrijke bezoekers goed te ontvangen. Die veel te kleine vogelkooien en de vervallen gebouwen waren inderdaad ver over de houdbaarheidsdatum. De verloedering moest dringend aangepakt worden en niets dan lof voor de het nieuwe Zwin Natuur Park, een realisatie van de Provincie en het Agentschap voor Natuur en Bos.

Wat me mateloos stoort is de uitbreiding van het Zwin door goede polders in te palmen en te vernietigen. Achter de internationale dijk die het Zwin omringt liggen er vruchtbare landbouwgronden. De groene maffia heeft blijkbaar zoveel macht dat ze politieke pippo's zover kan brengen dat die bonobo's akkoord zijn om goede vette poldergrond te onteigenen om er schorren, slikken en duin van te maken. Binnenkort starten ze met het ontgraven van die goede poldergrond tot de onvruchtbare zandlaag. Gedaan met de mooie patatten, de boeren mogen hun traktoren verkopen, en zijn vergoed met de nodige kapitalen. Straks wordt het Zwin veel groter nadat de internationale dijk wordt afgebroken en de verdwenen polders met zout zeewater zullen overstroomd worden. Dat er tienduizenden camions met goede poldergrond afgevoerd moeten worden om een stuk namaak natuur te maken, noemen de groene maffiosi dan natuurbehoud. Compleet absurd om ettelijke miljoenen belastinggeld te vergooien aan deze ontpoldering om de grond te verzuren en te verzouten tot schorren en slikken. Allemaal in de hoop dat er daar ooit een paar vogels een ei gaan leggen. Elk ei dat daar binnen een paar jaar misschien zal gelegd worden zal betaald worden door mijn en uw belasting. Ik hoop alleen maar dat er op het internet een lijst zal circuleren met de namen, de bijnamen, de funkties en de politieke partij van de schuldigen van dit absurd ontpolderingsbesluit. Ik ben er niet goed van.

Het oog en de zoeker

Je hebt fotocamera's die niet alleen een achterschermpje hebben maar ook nog een oogkijker bezitten. En daar wil ik het over hebben, de oogzoeker van de digitale fotocamera's. Alle zogezegd "betere" toestellen hebben zo een beeldzoeker, hetzij een optische, hetzij een electronische kijker. De optische zoeker is standaard op elke reflex camera terwijl de electronische zoeker te vinden is op compacte, bridge en mirrorless toestellen. Mijn klassieke spiegelreflex met een optische kijker en mijn spiegelloos toestel met een electronische zoeker zijn allebei fantastische toestellen met elk hun voordelen en nadelen in functie van de gebruiksomstandigheden. Daar wil ik nu niet over hebben maar over het verschil en de voor- en nadelen van de twee oogzoekers. Want in feite is dat het belangrijkste onderscheid tussen een spiegelreflex en een mirrorless. 

De optische beeldzoeker gebruikt een spiegel en een prisma om het licht naar je oog terug te kaatsen. Je ziet de werkelijkheid door de lens, zonder vertraging, het beeld zoals het is. Het voordeel is dat je alle nuances ziet, zelfs als er een intens contrast is met een heel groot dynamisch bereik. Je ziet de schakeringen in de donkere delen en de heldere delen. Je kunt je volledig concentreren op je onderwerp. Elk voordeel heeft ook een nadeel. Met een optische oogzoeker ben je nooit zeker hoe het beeld er zal uitzien, weet je niet of de sensor in staat is geweest om dat beeld op te nemen dat je wilde. Eigenlijk zie je pas het produkt van je sensor als je het bekijkt op de display achteraan, en als dat tegenvalt kun je proberen het nog eens te herdoen met andere instellingen op je camera. Ons oog heeft nu eenmaal een veel breder dynamisch bereik dan de beste camerasensor. Helaas kan photoshop dat ook niet volledig veranderen.

De electronische beeldzoeker is in feite een klein LCD of OLED schermpje met een oculaire kijker. Het voordeel is dat je ziet wat de sensor ziet, en hoe de instellingen van je camera zijn. Als je gekozen hebt voor zwart/wit zie je een zwart/wit beeld in je zoeker, of levendige kleuren, of de gekozen belichting. You see what you get. Je kunt ook veel extra informatie in je oogzoeker bijplaatsen, zoals bijvoorbeeld een histogram, wat ik persoonlijk heel praktisch vind in speciale (donkere) omstandigheden. Het nadeel is dat een electronische viewfinder toch een iets andere kleurtint heeft dan een optische kijker via een spiegel. In donkere avondomstandigheden is het electronisch beeld iets helderder omdat het geboost wordt om nog duidelijk te kunnen kijken. Een klein nadeel is dat een electronische zoeker wel iets afpeuzelt van de de autonomie van je accu. Met een mirrorless heb je meer electriciteitsverbruik dan met een reflex. Je kunt minder foto's nemen, je batterij is iets sneller leeg. Maar in de praktijk heb ik daar weinig last van.

  

Niet de visser, maar de vis moet het aas lekker vinden.

Laura Vinck, een Nederlandse fotografe, heeft een toffe website. Zo heeft ze mij bewust gemaakt van het feit dat mijn eigen gevoel tijdens het fotograferen of filmen bepalend is voor de voldaanheid over mijn eigen resultaat. Als je bij het indrukken van de opnameknop een goed wow-gevoel hebt omtrent die opname, dan is de kans groot dat je tevreden bent over je foto of je film. Maar andere kijkers kijken onbevangener naar het visueel beeld dan de maker er van. Nu hengelt niet elke fotograaf en videograaf naar de continu waardering van anderen over zijn beelden, maar geeft toe die appreciatie wel voldoening geeft en vooral positief is voor je zelfvertrouwen in de kunst van het afbeelden.

Zo herinner ik mij een zonnige zomervakantie waar we reisgenoten leerden kennen. Hun roodharige tienerdochter had een mooi gezicht met sproeten, en mijn voorstel om portretfoto's te nemen werd onmiddelijk aanvaard. Ik heb veel dia's genomen aan de haven, onder de bomen enz. De foto's van dat meisje tegen een blauwe muur met een zacht tegenlicht van de lage avondzon dat haar lang ros haar een gouden glans gaf, was mijn fotografisch wow-moment. Het was mijn favoriete dia waar ik heel trots of was. Maar iedereen vond de andere portretfoto's veel mooier en vond dat tegenlicht portret niets speciaals. En juist daarom is het artikel van Laura Vinck zo herkenbaar. Klik maar hier.

Sacha, een Nederlandse fotografe filmt in de kou

Altijd is er wel iets boeiends te vinden bij de Fotoblogger, een blog dat nooit genoeg kan aangeraden worden aan alle mensen die visueel kunnen genieten van iets moois. Zo ben ik op deze Nikon fotosite terechtgekomen, met schitterende films van Sacha, een filmende fotografe die blijkbaar niet bang is van de vrieskou aan de Noordpool.

Schitterende beelden van deze desolate Inouit gemeenschap. Dat is toch andere koek dan een toeristische film, bekijk het zelf eens op haar website: klik hier, zet je op je gemak en geniet van het verslag van deze innemende fotografe. She is Sacha.

Een straatfotograaf in Nederland

Ruud Albers fotografeert mensen op straat. Nu ja, er zijn wel meer fotografen die voor straatfotografie een zwak hebben. Ik vind het altijd nogal genant om zomaar wildvreemde mensen op straat te fotograferen, ik voel me dan wat voyeurist. Maar blijkbaar is dat in Nederland geen probleem als ik zie wat Ruud Albers allemaal fotografeert en op photo.net publiceert. Feit is dat die man heel boeiende foto's maakt van zijn "dutch people".

Als ge ideeën wilt opdoen om "het leven zoals het is" op foto vast te leggen moet ge zeker eens kijken naar zijn portfolio op photo.net. Deze webstek, waar tal van goede fotografen hun werk etaleren, geeft altijd inspiratie. Klik maar op Ruud Albers en start maar de slideshow.

allemaal politiek correct: 2015/2016 Keulen

Als de maatschappelijk druk zo groot wordt dat je braafjes de vluchtelingen politiek aanvaardt en zedig zwijgt over het gevaar van onaangepaste asielzoekers, dan kan die boemerang wel frontaal in je eigen gezicht terugkeren. Als de politiechef in Keulen zelfs niet meer durfde om luidop zeggen dat het allochtonen waren die honderden vrouwen en meisjes hebben aangerand op eindejaarsavond, dan wordt "politieke correctheid" een woord met een slechte wrange smaak. Wie durft nog zijn mening verkondigen dat de islam niet compatibel is met onze Westerse vrijheid? Als ge vreest dat die invasie van meer dan een miljoen moslims alleen maar meer aanslagen, criminaliteit en  miserie gaat meebrengen, dan wordt ge verweten dat ge een racist, een islamofoob, een VB-er of gewoon een oude rechtse zak bent. En neen, ik heb het boek van Wim Van Rooy "Waarover men niet spreekt" niet gelezen, maar ik twijfel wel of dat een gematigde euro-islam er ooit zal komen. Gelukkig zijn er nog schrijvers die durven in gaan tegen dwangmatig politiek denken. Klik maar eens op deze website. Ook de spoorwegen hebben dwarsliggers nodig om de treinen te laten rijden.

Vivian Maier

Volslagen onbekend, een nanny die tot aan haar dood een anoniem leven leidde en in haar vrije tijd fotografeerde. Niemand kende haar fotografisch werk tot er na haar dood meer dan 100.000 negatieven ontdekt werden in een kist die geveild werd op een openbare verkoping. Wie was deze onbekende Vivian Maier? En daar gaat deze documentaire over: Finding Vivian Maier, de zoektocht naar de fotografe die de straatfotografie weer op de kaart gezet heeft. Mijn decoder staat al geprogrammeerd om zondag 3 januari op 22.40 deze film op te nemen van Canvas. Een voorsmaakje kun je hier al bekijken.
Vivian Maier, een icoon van de fotografie is uit het niets opgedoken. Aanbevolen voor alle fotografie liefhebbers.

Brugge, waar het vol loopt met fotograferende toeristen

Eindejaar 2015

Het is weer zover. De jaaroverzichten van alles wat er gebeurde in 2015, binnenkort barsten ze los op TV en in de kranten. Nu ja, een jaar gaat snel voorbij en de beelden van 2015 omvatten zeker heel veel miserie, geweld, wanhoop en angst. Maar als ik even stilsta en mijn eigen jaar overzie dan besef ik dat het een goed jaar geweest is voor mijn Jacqueline en ik, voor mijn familie en mijn naasten. Een jaar zonder ziekten, zonder ongevallen, zonder onheil, kortom een goed jaar. Een jaar zoals er hopelijk nog komen.

Straks selecteer ik mijn foto's bestemd voor het fotoalbum van 2015. Zal het een fotoalbum worden van Pixum, Albelli, Fuji of van een andere printcentrale? Dat is voor later, eerst de oogst van mijn fotografie sprokkelen en in een aparte selectiemap kopiëren. En dat is het moeilijkste, welke foto's kiezen en welke niet? Bij het zoeken naar de foto's die het best mijn jaar samenvatten krijg ik altijd een teleurstellend gevoel, ik had eigenlijk meer moeten fotograferen, ik mis “wow” momenten waarvan beelden ontbreken.

In de media gaat mijn fotografische bewondering vooral uit naar de fotobijlage 2015 van De Morgen. Een jaaroverzicht vol beklijvende, emotionele en esthetische foto's. De Morgen is de krant die het meest aandacht besteedt aan vormgeving en fotografie. Leen Van Baelen, chef fotoredactie, weet dat een sterke foto een journalistiek artikel een veel grotere impact kan geven. Tekst en beeld versterken elkaar. Maar ook de fotobijlage van 24 bladzijden in het Laatste Nieuws vandaag toont naast de harde foto's van de terreur, de angst, verloren onschuld en vergane zorgeloosheid ook de mooie momenten, de vreugde, de emoties vol levensgenot, liefde en passie. De wereld kan ook mooi zijn en het leven plezant. Wie zei dat ook weer? Alles wat ik leerde over het leven kan ik samenvatten in drie woorden: “Het Gaat Verder”. Prettige Kerstdagen.

Zwartwit

Kleur is zo vanzelfsprekend in digitale fotografie, net zoals kleur standaard is op televisie.
Ik heb zopas een boek geleend in de bib: Handboek Digitale Zwartwit Fotografie. Die Nederlandse auteur promoot nogal het fotograferen in zwartwit, amaai als ge het allemaal gelooft dan zijn de ware liefhebbers van "Fine Art Photography" allemaal zwartwit adepten. Persoonlijk denk ik dat foto's in kleur meestal beter uitkomen dan zonder kleur. De uitzondering maakt de regel, Slechts af en toe is een zwartwit meer sprekend en zou kleur zelfs storen. 

Toch heb ik eens wat zitten prutsen om een kleurrijke foto te ontdoen van zijn realiteit en er een zwartwit van te maken. En ik geef toe: het heeft wel iets.

Elena Shumilova

Wat een fotografe! Ik volg haar op 500px en sta telkens vol bewondering te kijken naar de foto's die deze Russische fotografe maakt van haar kinderen. En ik ben niet de enige die haar volg. Deze korte film is nog steeds een pareltje, een introductie in de wereld van Elena Shumilova. Klik hier 

Wil je meer zien van haar fotografisch talent, neem dan eens de tijd om naar haar 500px galerie te gaan. https://500px.com/elenashumilova

Ze is de koningin van het tegenlicht.

Fotomappen

Foto's Ordenen op je PC

Iedere fotoamateur ordent zijn foto's op zijn eigen manier. Als je veel foto's neemt dan begin je op de duur een wirwar van fotomappen te krijgen. Op internet las ik eens een artikel dat de voordelen van mappen op datum uitlegde en toen heb ik deze manier van werken toegepast. Het is mijn manier van ordenen en ik ben daar kontent van.

Stap 1 : Mappen namen geven

Zorg er voor dat je het overzicht niet kwijtraakt en geef je foto's en fotomappen in je
Afbeeldingen bibliotheek logische namen om ze later gemakkelijk weer te vinden. De
eerste stap is een goede indeling van je fotomappen. Je kunt beginnen met twee super
hoofdmappen te maken: “Mijn Foto's” en “Andere Foto's. In de hoofdmap “Mijn Foto's”
komen je eigen foto's terecht terwijl de hoofdmap “Andere Foto's” bestemd is voor
allerlei geïmporteerde foto's van het internet, uit leuke mails of van andere mensen.
In de hoofdmap “Mijn Foto's” kun je best eerst verzamelmappen aanmaken voor de
jaren (2011, 2012; 2013, 2014, enzovoorts). In die jaarmappen stop je de fotomappen.
Die fotomappen geef je een datum en een omschrijving. Gesteld dat je op 15 juli 2014
een uitstap gedaan heb naar Walibi dan zou die fotomap kunnen heten: 2014-07-15
Uitstap Walibi. Deze fotomap is eigenlijk een submap van het jaar 2014. Je foto's van
het verjaardagsfeestje van Anja steek je in de fotomap "2015-10-17 Verjaardag Anja".
Deze naamgeving op jaar-maand-dag zorgt er voor dat de fotomappen in de Windows
Verkenner op datum worden gesorteerd. Al de fotomappen van een bepaald jaar
staan automatisch chronologisch gerangschikt en je ziet ook aan de naam waar het
over gaat.

Stap 2 : Foto's importeren naar je harde schijf

Als je foto's importeert van je geheugenkaartje naar je PC kun je gebruik maken van
diverse gratis programma's zoals Picasa, Photo Gallery, Irfan View en het knappe
Faststone Image Viewer. Je kunt ook importeren met betalende programma's zoals
Lightroom en Photoshop Elements. Sommige programma's maken dan zelf een
fotomap aan en doen dan hun eigen ding waar ik niet zo gelukkig van word. Vandaar
dat ik eerst zelf een lege nieuwe fotomap aanmaak in Windows Verkenner op de juiste
plaats en met de juiste naam. Dus eerst datum dan pas de omschrijving. Dan pas
importeer ik de foto's van mijn geheugenkaart naar de vooraf klaar gemaakte fotomap.
Sommige foto's omvatten soms een grotere periode. Bijvoorbeeld je reis naar Italië in
September 2012 met 300 foto's tussen 28/8 en 16/9 kan gerust in een fotomap met
alleen jaar en maand met de naam "2012-09 Vakantie Italië". Gesteld dat je gebeten bent
door macro fotografie dan kun je alle macro foto's van 2013 onderbrengen in een map “2013 Macro” of desnoods alle macro's van alle jaren in één map 0001 Macro. Als je graag
vogels fotografeert stop dan heel je verzameling in één map 0002 Vogels. Enzovoorts.
Als Windows verkenner oplopend op naam sorteert begint het met de vier cijferige
nummering: 0001 is de eerste verzamelmap en dit jaar is 2015 de laatste verzamelmap.
De onderliggende submappen met de foto's staan dankzij de datum meteen ook
chronologisch. Begin elke submap met een 4-delig cijfer zodat ze goed gesorteerd
kunnen worden. In het begin een beetje werk, maar nadien wel veel comfortabeler.

Stap 3 : Naam van foto's wijzigen

Je camera nummert je foto's volgens een eigen systeem en zo belanden ze uiteindelijk
ook op de harde schijf van je computer. Maar foto's met de naam DSC0-01583.jpg en
DSC-02369.jpeg zeggen eigenlijk niets. Vandaar dat je best de naam van de foto's
wijzigt in een omschrijving die wel iets zegt. Daarvoor zou je beroep kunnen doen op
een programma zoals Faststone Image Viewer om de namen te herbenoemen maar je
kan het ook binnen de Windows Verkenner doen. Navigeer met uw Verkenner naar de
map met foto's die je wilt herbenoemen. Kies liefst de miniatuurweergave zodat je de
foto's ziet. Vervolgens selecteer je de foto's binnen die map door CTRL+A. Ze staan nu
allemaal klaar om te herbenoemen. Rechtsklik op de eerste uit uw selectie en kies
Naam Wijzigen: je zult zien dat de naam van de eerste foto gemarkeerd staat. Nu kies
je een relevante naam voor de gehele reeks zoals bijvoorbeeld: Citytrip2015Parijs. Als
je bevestigt met de Enter-toets krijgt je eerste foto de naam Citytrip2015Parijs(1).jpg en
de volgende foto's krijgen automatisch dezelfde naam met oplopende nummers (2) (3)
enzovoorts. Als je dus later een map opent zie je de foto's gesorteerd op naam, met
een benaming die je tenminste iets zegt.

Roland De Pauw