Ramses en Liesbeth

 >Ramses Shaffy en Liesbeth List, een onwaarschijnlijk koppel, maar zo supplementair dat ze nog altijd in één adem genoemd worden. Laat mij, laat mij altijd pastoraal van deze twee iconen houden. Rip Ramses en Liesbeth, in dankbare herinnering voor de mooie momenten die jullie mij gunden.

RIP Tina Turner

 

the best

 Het went niet om mensen die met je meereisden op de trein van het leven te zien verdwijnen. Er komen steeds meer lege zitplaatsen vrij in  mijn wagon. Maar de trein dendert verder van halte tot halte. Hoe verder we rijden hoe minder nieuwe reizigers er bij een halte in mijn treinwagon instappen en hoe leger en leger het hier wordt. Na Gerry Rafferty, Joe Cocker, en Vangelis is nu ook de koningin van de rock-en-roll Tina Turner overleden.

Wij hebben twee keer de flamboyante Tina mogen meemaken, eenmaal in het sportpaleis in Antwerpen en één keer in Gent Expo. Wat een performance en dynamiek: legendarisch. Tina Turner blijft Simply the Best. Haar Steamy Windows en Proud Mary blijven nog altijd nazinderen in mijn muzikaal erotisch  geheugen. Hierbij buig ik het hoofd in eerbiedig respect voor het heengaan van een grote dame, niet alleen met een fenomenale en unieke stem maar ook een fantastisch benenspel-show. 

Tina Turner bedankt. 

    

Maired Nessbitt en de Celtic Woman

 Ierland is al zeer lang een favoriet land. Vanaf de eerste keer dat ik Ierland bezocht, ondertussen al bijna 50 jaar geleden, blijft het een fascinerend land met een authentieke eigen  cultuur. De Ierse muziek spreekt me echt aan. De prachtige uitvoering in 1998 van Michael Flatley's Feet of Flames show  blijft historisch, voor eeuwig gebrand in mijn mijn geheugen. Een ongelooflijke show met Ierse dansen en fantastische Keltische muziek. De blonde ierse violiste Maired Nesbitt was voor mij de muzikale ster van die unieke avond. Maired heeft lang getoerd met de dames van de zanggroep Celtic Woman. Zij heeft nu een solo carriere als Celtic fidler. Niet alleen een weldaad voor mijn tromelvliezen maar ook voor mijn oude ogen. Maired Nesbit en haar viool hebben een rechtstreekse toegang naar mijn hart.  

Stabiel

 Net gehoord op de radio: "Zijn dokter verklaarde dat hij stabiel is, hij ademt zelfstandig en hij is bij bewustzijn."

 Ja, het ging van eigens over Berlusconi, de Italiaanse Trump. Dit gezondheidsrapport kon echter even goed over mij gaan: ik ben ook redelijk stabiel en bij bewustzijn en blijf volharden in zelfstandig ademen maar dat geldt ook zo voor bijna de hele mannelijke wereldbevolking.

Dit alleen maar om te zeggen dat ik blij ben dat ik leef en graag meezing met Will Tura "Het leven is mooi".

Pachelbel

Johann Pachelbel was een Duitse componist en organist (°1 sept 1653 +3 mrt 1706) . Hij is vooral bekend van zijn Canon in D major, en van zijn gigues en fuga, deze muziek uit de late barok vind ik evht mooi en helemaal niet zo oubollig, al zijn die composities meer dan 300 jaar oud. De uitvoeringen op orgel zijn wel indrukwekkend maar de meer intieme en esoterische sfeer van piano en cello  zijn de sleutel tot mijmeringen en dromen, kortom deze uitvoering spreekt mij het meeste aan.

boxjes open, ogen toe en laat Johan Pachelbel maar je ziel beroeren.

 

saxofoon

 Ik hou van de klanktimbres van de saxofoon en van de cello. Deze muziekinstrumenten hoor ik het liefst, gevolgd door de piano. Waarom mijn voorkeur gaat naar de sax en de cello weet ik niet, net zoals het ook niet te achterhalen is waarom ik liever de primaire  kleuren blauw en geel zie dan de kleurmix groen.

Ik hoor liever de tenorsax en de altsax dan de sopraansax, maar ik geef toe dat ik een muzikale analfabeet ben. Daarom deze link naar  Alexandra Ilieva, een begenadigde Bulgaarse zangeres, muzikante en producer, en experte saxofoon.

wat een prachtig mooie wereld

ik ken een zekere David die niet kon zingen en het dan maar een lied van Louis Armstrong gewoon ingesproken heeft. En ik denk bij mezelf: wat een mooie wereld.

 

Mijn allergenen

 Allergenen, dat zijn van die dingen die een overgevoeligheidsreactie veroorzaken met als resultaat dat ge je niet goed voelt. Gelukkig heb ik geen last van allergene stoffen en geen voedsel intoleranties, maar ik krijg wel allergische aandoeningen van sommige woorden. Om in het jargon te blijven: ik heb een woord allergeen, met name het woordje "nog" en de zin "in mijn tijd" veroorzaken allergie.

Ik krijg het van vragen met "nog". Gaan jullie nog op reis? luister je nog naar muziek? Lees je nog boeken? Gaan jullie nog op restaurant? Van al die "nog" vragen krijg ik het zuur. Hoe ouder ik word, hoe meer dat het mij stoort, hoe goedbedoeld al die "nog" vragen ook wel zijn.

Als het gesprek met leeftijdsgenoten afglijdt naar het vroegere leven en de zin begint met "in onzen tijd....." of nog erger "in mijnen tijd..."     dan moet ik mij altijd inhouden om niet te repliceren: verdomme mensen, onze tijd is nu, zolang we leven is onze tijd nu. Wij leven allemaal in het hiernumaals. Pas als we dood zijn mogen ze over ons zeggen: "in hun tijd was het....".  Ik lijd aan intolerantie wanneer het verleden verheerlijkt wordt met de omschrijving  "in de goede oude tijd". Nostalgie is eigenlijk een ziekelijk leed dat voor ouderen besmettelijk kan zijn. Het is de samenstelling van het griekse woord "nostos" (terugkeer/thuis) en "algos" (pijn, leed). Nostalgie, deze zwaarmoedige begeerte naar de herkomst en het verlangen naar vroegere tijden is niet alleen het gevolg van ouder worden, maar ook het resultaat van de moeite of het onvermogen om zich aan te passen aan de veranderingen van een evoluerende samenleving. Bob Dylan verkondigde het ooit: Times are changing, en aanpassen blijkt moelijker te worden met het vorderen van de leeftijd. Van eigens is een onbezorgde jeugd plezanter dan de kwaaltjes van de ouderdom, maar ik vind dat geen reden om te vervallen tot een oude knorpot die steeds maar leutert over die goede oude tijd toen iedereen jong en mooi was en het leven eindeloos leek. Maar ik geef toe dat ik echt kan genieten van de muziek van Guy Deprez zijn radio programma De Préhistorie en Roy Orbison zijn "Pretty Woman", wat toch ook onder de noemer Nostalgie valt.

adoptie

 Hoe lang is het geleden dat je nog iets voor de eerste keer gedaan hebt? Een vraag die steeds meer confronterend wordt naarmate je ouder wordt. Seniorennet waarschuwt dat ouderen die alleen repetitief steeds maar elke dag het zelfde leven leiden en elke verandering vermijden, dat die ouderen gemakkelijk hun levenslust verliezen en raadt aan om eens iets nieuws te doen . 

Wij hebben iets nieuws gedaan. Voor de eerste keer hebben we een kat in huis gehaald. We hebben Pipa geadopteerd, een asiel kattin van circa 8 of 9 jaar die vorige zomer verloren gelopen was en door mensen is  binnengebracht. Pipa heeft maar 1 oog, heel gezond  maar raakte door dat verwijderd oog weinig kans op adoptie. Net daarom hebben wij haar gekozen. We houden van haar, Pipa is een echte schootkat, echt heel lief en eist continu onze aandacht en liefde op. Na 4 honden in ons leven hebben we nu voor het eerst een kat in huis en we hadden nooit gedacht dat je van een kat zoveel vriendschap kunt krijgen. Kortom we zijn zeer gelukkig met de adoptie van de mooie zwarte Pipa, onze nieuwe huisgenote. Tijd om binnenkort eens wat foto's te showen van onze madame moustache.                           

Oostendse verse vis

 Een greep uit het leven: deze kortfilm is een ode aan de mensen van de vistrap in Oostende.

Tempus fugit

 Met deze time-Lapse video wordt onverbiddelijk vastgelegd hoe snel de tijd over ons heen vliegt en amper zijn schaduw achterlaat.  Imposante beelden die nog meer indruk maken door die epische muziek soundtrack. Een prachtig staaltje van filmkunst op Vimeo.