'24 wordt binnenkort gestart, en het Blogger loket is geopend voor de laatste '23 publicaties

 

Hoelang is het geleden dat je nog iets voor de eerste keer hebt gedaan? Het schijnt dat het stellen van die vraag aan jezelf een stimulans zou zijn voor oude mensen om weer initiatief te nemen, om plannen te maken, en de mentale aftakeling en de uitzichtloosheid stop te zetten . Vandaar dat ik mij die vraag af en toe stel en dan tot het besef kom dat die tijdlijn te lang leeg is.

Mijn lijstje van dingen die ik graag voor de eerste keer zou willen doen is simpel: een vlucht in de mand van een warme-lucht-ballon, de elfsteden fietstocht in Friesland uitfietsen met mijn electrische tribike, een excursie naar Chernobyl en de stad Pepryat , met een dubbel bestuurd lesvliegtuigje zelf eens mogen vliegen over de kust en nog wat persoonlijke verlangens. kortom dromen en wensen met een zweem van uitvoerbaarheid. Wie was het ook alweer die zei: “life happens while you are making other plans”. Maar zoals Delphine, mijn personal stroke coach in het AZ Sint Lucas, zei: Roland, er is een leven voor je beroerte, en er is een leven na je beroerte. Het is aan jou om het leven mooi te maken en er van te genieten met wat je nog allemaal kunt.

Dus zal ik beginnen met mijn ondertekening aan te passen met het bijvoegsel HOM (Happy Old Man).

Groeten van HOM Roland De Pauw

Music from the past

 Ik was 29 jaar in 1971. Led Zeppelin was toen al een legendarische rock en roll performer die nieuwe horizonten opende. De song "stairway to heaven" plaveide de weg naar de symfonische rock van Procul Harum, Elo en Queen. Ja, Led Zeppelin is een monument.

Gregorian

Ik hou wel af en toe van een stukje Oud Gregoriaanse muziek. Ooit ben ik  tijdens een vakantie toevallig binnengestapt in een abdijkerk van de paters van Clervaux die aan het zingen waren. Die oude gezangen zijn zo ijl dat het rustgevend is. Inderdaad bizar dat er nu een groepje ontstaan is met de naam "Gregorian". Heel speciaal, ik hou er wel van. Pop muziek op zijn Gregoriaans: het is eens iets anders.

 

woke? of gewoon kwaad

Ben ik nu "woke" omdat ik af en toe eens bewust nadenk over de gang van zaken in dit dierbaar vaderland? Of mag dat niet meer van de overheid. Als je durft bedenkingen te hebben omtrent de integriteit van bepaalde politiekers krijgt je het etiket van "woke" opgespeld. Lachen met pipos zoals den Theo die op de Israëlische televisie ons land afschilderde als een Joden hatende bende Hamas sympathisanten dat mag ik blijkbaar niet doen. Bedenkingen hebben over de pensioen bonussen van de zakkenvullende parlementariërs en hopen dat ik zo snel mogelijk zal kunnen spuwen op het graf van Siegfried Bracke en al die andere zakkenvullers, dat is vaneigens "woke" volgens de burgemeester van Antwerpen.

Ik ben trots dat ik wakker geworden ben: awake, woke. In de hedendaagse, gepolitiseerde context wordt woke nu door de Oxford English Dictionary gedefinieerd als 'oorspronkelijk: goed geïnformeerd, up-to-date. Nu vooral: alert op raciale of sociale discriminatie en onrechtvaardigheid'. Urban Dictionary omschrijft woke als 'je bewust zijn van en weten wat er in de gemeenschap gebeurt (gerelateerd aan racisme en sociale onrechtvaardigheid). Maar blijkbaar zijn wij vijanden van de rechtstaat, die negatief zijn en antipolitiek. 

Ik vind het onrechtvaardig dat mijn belastinggeld gebruikt wordt voor royale dotaties aan politieke partijen. Als er iemand van het kadaster uitlekt dat  bepaalde politieke partijen zoveel dotaties binnenhalen zodat de partij appartementsgebouwen en kantoortorens koopt om te verhuren om een vast inkomen te behouden als de partij slagen krijgt bij de volgende verkiezing en dan wordt er meteen een klopjacht geopend op de klokkenluider van het kadaster. Dan word ik kwaad op de graaizucht van de partijbonzen. Gebuisde politiekers die niet meer verkozen zijn, krijgen als beloning dure gouden handdrukken, daartegen protesteren is volgens de politieke pipos "woke". Vaneigens, vinden zij dergelijk publiek protest heel slecht. 

Nu ja, ik maak me soms een beetje boos op onrechtvaardigheden, maar ik ga daar zeker mijn gemoedrust niet voor laten en zeker niet mijn slaap. Ik ben gewoon "woke" en voel mij daar goed mee.

Friends

 Ik heb heel goede herinneringen aan de vele muziek concerten en festivals die wij hebben mogen zien in ons leven. Ann Christy, Boudewijn De Groot, Regi & Linda Mertens, Shakira, Tina Turner, Clouseau, Liesbeth List, Tom Jones, Sting, The Hollies, the Beach Boys, Christof, Joe Cocker, Axelle Red, en tientallen andere vedetten, de lijst zou te lang worden om dit blad te vullen. Joe Cocker sloot zijn optreden in Antwerpen af met zijn "with a little help from my friends", destijds ook zijn legendarisch slotnummer van zijn optreden op het Woodland festival. RIP Joe Cocker, dank voor al de muziekvreugde die gij ons geschonken hebt. En inderdaad, wat zou ik zijn zonder vrienden?

omtrent slapen

 Oorzaak en gevolg, niet te verwarren. Onlangs hoorde ik een  podcast over een experiment in een geriatrisch woon-zorg instelling waar ze de uren slaap van de bejaarden verminderden en later in bed staken en vroeger lieten ontwaken. De resultaten waren verrassend, de levendigheid verbeterde. Teveel slapen en te lang in bed liggen is niet alleen het gevolg van seniliteit maar veeleer een oorzaak of minstens een trigger van dementie bij bejaarden. Veel slapen is nefast, hou ze wakker en beweeglijk fit om alzheimer en dito te voorkomen. Een nieuwe aanpak en visie van de neurologen.

Eugenia uit Rusland

 Muziek ziften uit het internet is één ding. De vangst triëren is wat moeilijker:  pulp  weg gooien, en kiezen welke muziek ik mooi vind, en het waard is om op te slaan en te converteren van mp4 tot mp3 en uiteindelijk te belanden op een usb stick, afspeelbaar op mijn Sony DAB+ player.

Ik hou van die Russische muziek. Altijd heel sfeervolle beelden en "mijmer" muziek die een rechtstreekse toegang heeft naar mijn hart en ziel. Relaxe introspectie zonder stress ondergedompeld in Slavische romantiek met dat vleugje nostalgie en een snuifje melancholie.

Ja, ik hou van die Russische new age mziek:

GAZA and ISRAEL

 

herfst

We waren verwend met de warmste septembermaand sinds de oprichting van het KMI in Ukkel. Goed voor de kost van onze verwarming, maar we leefden wel boven onze klimaatstand, dit kon niet blijven duren. Nu pas beginnen de bomen hun bladeren in traag tempo te verliezen, de herfst begint. Les heuilles mortes, the falling leaves, Jacques Prevert en Yves Montand's stem: dat is pas echte frans chanson.

Tijdreiziger

 

De tijd vliegt over ons heen en laat slechts een vluchtige schaduw achter. We beseffen dat alles wat wij beleven vervluchtigt tot een herinnering van dat moment. We proberen om die momenten te verzamelen en op te slaan om die tijd terug te beleven. 

Eigenlijk zijn we diep van binnen tijdreizigers. Fotograferen en filmen zijn pogingen om de tijd vast te houden met stilstaande of bewegende afbeeldingen van momenten die voltooid verleden tijd zijn. Tijd is niet terug te spoelen om terug te reizen naar het verleden.

John Koenig heeft in zijn woordenboek van obscure zorgen een woord toegevoegd voor dit besef dat momenten vervluchtigen tot herinneringen.

het donker tijdperk van de fotografie

 

HET DONKER TIJDPERK VAN DE DIGITALE FOTOGRAFIE

Ik heb een boek gekocht: “Foto beheer zonder stress” , hoe foto's te bewaren, ordenen en delen. Het is een handige handleiding om eindelijk orde te scheppen in onze steeds uitbreidende fotochaos. Met het systeem van de auteur Adam Pratt Leert ge praktisch hoe je de controle terugkrijgt op al je foto's, die verspreid staan op tal van plaatsen: op PC, laptop, tablet, en mobiele telefoons, analoge foto's in fotoalbums en kartonnen schoendozen, in een doos op zolder, volle laders met diapositieven, zelf gemaakte CDR schijfjes, USB sticks enz. Spijtig dat ik dat niet allemaal vroeger wist. Het hebben van foto's wordt zo een lust in plaats van een last om al die herinneringen terug te vinden in de fotochaos, laat staan om ze te delen met anderen, ge weet wel: het bos en de bomen.

Sinds de omschakeling van analoge filmrolletjes naar digitale fotografie wordt er steeds meer en meer gefotografeerd. Er zijn nog nooit in de geschiedenis zoveel afbeeldingen vastgelegd als nu. Maar van al die miljoenen digitale foto's zal er bijna niets meer over blijven en zullen de toekomstige generaties niets kunnen terugvinden. Er komt een donker tijdperk van de fotografie aan, Denk je echt dat binnen 50 jaar het nog zal mogelijk zijn om een CDR met jpeg's te bekijken of een externe harde schijf te openen? Ik heb nog een floppy liggen waar ik ooit, in de jaren zeventig of tachtig, mijn eerste digitale foto's heb opgeslagen en die floppy is niet meer te bekijken. Maar de zwart-wit kiekjes in een oude doos van mijn bompa met zijn nog altijd perfect zichtbaar.

Een ferrotype van 1890, een glasplaat van 1900, een zwart/wit Kodak-box kiekje van 1920, een kleurfoto van 1950 en een een diaposief van 1965, ze zijn nog allemaal te bekijken, je hebt maar één apparaat nodig om ze te zien: het menselijk oog. Bij digitale fotografie zijn er honderden bestandsindelingen die in de afgelopen jaren ontwikkeld. Een deel van die bestandsindelingen zijn verouderd en bijna niet meer te bekijken. Indertijd toen je in de fotowinkel het volgeschoten Kodak of Fuji Fotorolletje binnenbracht om te laten ontwikkelen tot (hopelijk gelukte) 24 of 36 foto's, toen kon je kiezen om naast de fysieke foto's ook een Kodak CD met digitale foto's extra bij te bestellen. Ik heb zo nog een paar van die CD's met digitale foto's liggen. De bestandsindelingen Photo CD (pcd) werd door Kodak geïntroduceerd en was 10 jaar in omloop om de foto labo's en de verkoop van fotofilms te wapenen tegen de vloedgolf van digitale fotografie die er aan kwam. PCD bestanden bestaan nu niet meer en zijn niet te openen op de huidige computers, maar gelukkig heb ik nog de foto's, netjes ingeplakt in fotoalbums.

Het voordeel van snel te kunnen beschikken van de jpegs in je geordende mappen maakt het gemakkelijk om fotoboeken te laten afprinten bij Pixum, Albelli, enz., CEWE colors levert heel mooie fotoboeken, en grote afdrukken. Als je houdt van fotografie: laat dan je mooiste en memorabele foto's uitprinten door een goed labo: losse foto's om uit te delen aan de gefotografeerd vrienden en naasten, of maak een mooi foboek of een ingelijste vergroting in een kader. Een aanrader is de specialist in vergrotingen: whitewall, prachtige foto's, https://www.whitewall.com/nl/. En whitewall print in een lijst is gewoon subliem, tenminste als je een goede foto aanlevert. Mijn favoriete labo's zijn Cewe en Whitewall. Laat je digitale foto's niet verdampen in het niets, je hebt ze per slot van rekening toch opgenomen om gezien te worden, Dus laat ze uitprinten op echt fotopapier, acrylglas, alu-dibond, canvas of in een fraai album.

Peggy Lee Is that all there is? 1969

 

what a voice!