Pachelbel

Johann Pachelbel was een Duitse componist en organist (°1 sept 1653 +3 mrt 1706) . Hij is vooral bekend van zijn Canon in D major, en van zijn gigues en fuga, deze muziek uit de late barok vind ik evht mooi en helemaal niet zo oubollig, al zijn die composities meer dan 300 jaar oud. De uitvoeringen op orgel zijn wel indrukwekkend maar de meer intieme en esoterische sfeer van piano en cello  zijn de sleutel tot mijmeringen en dromen, kortom deze uitvoering spreekt mij het meeste aan.

boxjes open, ogen toe en laat Johan Pachelbel maar je ziel beroeren.

 

saxofoon

 Ik hou van de klanktimbres van de saxofoon en van de cello. Deze muziekinstrumenten hoor ik het liefst, gevolgd door de piano. Waarom mijn voorkeur gaat naar de sax en de cello weet ik niet, net zoals het ook niet te achterhalen is waarom ik liever de primaire  kleuren blauw en geel zie dan de kleurmix groen.

Ik hoor liever de tenorsax en de altsax dan de sopraansax, maar ik geef toe dat ik een muzikale analfabeet ben. Daarom deze link naar  Alexandra Ilieva, een begenadigde Bulgaarse zangeres, muzikante en producer, en experte saxofoon.

wat een prachtig mooie wereld

ik ken een zekere David die niet kon zingen en het dan maar een lied van Louis Armstrong gewoon ingesproken heeft. En ik denk bij mezelf: wat een mooie wereld.

 

Mijn allergenen

 Allergenen, dat zijn van die dingen die een overgevoeligheidsreactie veroorzaken met als resultaat dat ge je niet goed voelt. Gelukkig heb ik geen last van allergene stoffen en geen voedsel intoleranties, maar ik krijg wel allergische aandoeningen van sommige woorden. Om in het jargon te blijven: ik heb een woord allergeen, met name het woordje "nog" en de zin "in mijn tijd" veroorzaken allergie.

Ik krijg het van vragen met "nog". Gaan jullie nog op reis? luister je nog naar muziek? Lees je nog boeken? Gaan jullie nog op restaurant? Van al die "nog" vragen krijg ik het zuur. Hoe ouder ik word, hoe meer dat het mij stoort, hoe goedbedoeld al die "nog" vragen ook wel zijn.

Als het gesprek met leeftijdsgenoten afglijdt naar het vroegere leven en de zin begint met "in onzen tijd....." of nog erger "in mijnen tijd..."     dan moet ik mij altijd inhouden om niet te repliceren: verdomme mensen, onze tijd is nu, zolang we leven is onze tijd nu. Wij leven allemaal in het hiernumaals. Pas als we dood zijn mogen ze over ons zeggen: "in hun tijd was het....".  Ik lijd aan intolerantie wanneer het verleden verheerlijkt wordt met de omschrijving  "in de goede oude tijd". Nostalgie is eigenlijk een ziekelijk leed dat voor ouderen besmettelijk kan zijn. Het is de samenstelling van het griekse woord "nostos" (terugkeer/thuis) en "algos" (pijn, leed). Nostalgie, deze zwaarmoedige begeerte naar de herkomst en het verlangen naar vroegere tijden is niet alleen het gevolg van ouder worden, maar ook het resultaat van de moeite of het onvermogen om zich aan te passen aan de veranderingen van een evoluerende samenleving. Bob Dylan verkondigde het ooit: Times are changing, en aanpassen blijkt moelijker te worden met het vorderen van de leeftijd. Van eigens is een onbezorgde jeugd plezanter dan de kwaaltjes van de ouderdom, maar ik vind dat geen reden om te vervallen tot een oude knorpot die steeds maar leutert over die goede oude tijd toen iedereen jong en mooi was en het leven eindeloos leek. Maar ik geef toe dat ik echt kan genieten van de muziek van Guy Deprez zijn radio programma De Préhistorie en Roy Orbison zijn "Pretty Woman", wat toch ook onder de noemer Nostalgie valt.

adoptie

 Hoe lang is het geleden dat je nog iets voor de eerste keer gedaan hebt? Een vraag die steeds meer confronterend wordt naarmate je ouder wordt. Seniorennet waarschuwt dat ouderen die alleen repetitief steeds maar elke dag het zelfde leven leiden en elke verandering vermijden, dat die ouderen gemakkelijk hun levenslust verliezen en raadt aan om eens iets nieuws te doen . 

Wij hebben iets nieuws gedaan. Voor de eerste keer hebben we een kat in huis gehaald. We hebben Pipa geadopteerd, een asiel kattin van circa 8 of 9 jaar die vorige zomer verloren gelopen was en door mensen is  binnengebracht. Pipa heeft maar 1 oog, heel gezond  maar raakte door dat verwijderd oog weinig kans op adoptie. Net daarom hebben wij haar gekozen. We houden van haar, Pipa is een echte schootkat, echt heel lief en eist continu onze aandacht en liefde op. Na 4 honden in ons leven hebben we nu voor het eerst een kat in huis en we hadden nooit gedacht dat je van een kat zoveel vriendschap kunt krijgen. Kortom we zijn zeer gelukkig met de adoptie van de mooie zwarte Pipa, onze nieuwe huisgenote. Tijd om binnenkort eens wat foto's te showen van onze madame moustache.                           

Oostendse verse vis

 Een greep uit het leven: deze kortfilm is een ode aan de mensen van de vistrap in Oostende.

Tempus fugit

 Met deze time-Lapse video wordt onverbiddelijk vastgelegd hoe snel de tijd over ons heen vliegt en amper zijn schaduw achterlaat.  Imposante beelden die nog meer indruk maken door die epische muziek soundtrack. Een prachtig staaltje van filmkunst op Vimeo.

Radiohead en Dire Straits

 Als fan van de bandgroep Radiohead en Dire Straits ontdek ik altijd nieuwe lagen bij het beluisteren van hun muziek composities. Ik heb het altijd vreemd gevonden dat Radiohead en Dire Straits nooit serieus gewaardeerd zijn geweest en altijd werden weggezet als alternatieve en obscure popmuziek. Hoog tijd om deze baanbrekers de eer te geven die ze verdienen. 

Thank you for the music and all the joy you give me.

Ode aan een van de grootste componisten

 >Ennio Morricone, in mijn ogen een van de grootste componisten, samen met Vangelis hebben deze 2 maestro's  onvergetelijke muziek gecomponeerd. REST IN PEACE.

        

luchttrillingen met mentale gevolgen

Altijd fascinerend om te ervaren hoe de luchtgolven die je trommelvliezen doen trillen door je brein worden geconverteerd tot waarnemingen van geluiden zoals woorden, lawaai, signalen, muziek enz.

De geluidstrillingen die geïnterpreteerd worden als muziek hebben een directe toegang rechtstreeks naar mijn mentaal gemoed., Muziek kan mij blij, opgewekt, euforisch, nostalgisch, ja zelfs melancholisch maken, muziek is de kortste weg naar mijn oude simpele ziel. Voor een of andere duistere reden hou ik van de klanken van saxofoon, cello, piano en harp. Candy Duffer beroert mij nog altijd. Wat een vrouw!

 

stjepan Hauser en Lol Astanova, cello en piano, wat moet er meer zijn? 

Topklasse Francis Coppola, Nino Rota, Al Pacino, Marlon Brando en co

 De muziek soundtrack van de meesterlijke saga The Godfather is van de geniale componist Nino Rota. De filmbeelden met de liefdescenes met de mooie Apollonia zijn in mijn geheugen onherroepelijk verbonden met de muziek van het love thema uit de trilogie. Uit 1972, maar het blijft
onverwoestbare top klasse.

Hauser en Albinoni

 Ik hou van de klank van  de cello. Minder schril dan de viool, voller en meer ruimte voor variaties. Cello in combinatie met piano zijn complementair, alle twee snaarinstrumenten om emoties te kunnen uitdrukken. En het adagio van Albinoni straalt melancholie en ingetogenheid uit, althans voor mij, ik die niets ken van muziek en voor wie muziek alleen maar draait om de gevoelens die het oproept. Stjepan Hauser slaagt er steeds om met zijn cello mij te ontroeren, een balsem voor mijn oude ziel.