The clash of the civilizations, helaas een ingevulde profetie, weliswaar nog steeds ver van mijn bed in Loppem.
Vandaag bloklettert mijn krant dat er opnieuw een moslimextremistisch terreurnetwerk opgerold is.
Brussel en Luik zijn de thuisbasis van deze islamisten. De staatsveiligheid doet wat ze kan om ze op de kaart te zetten.
Maar wat ik niet begrijp is waarom ons politieapparaat en de inlichtingsdiensten niets kunnen doen om bekende extremisten te neutraliseren.
Stuur ze terug naar waar ze vandaan komen. In Marokko en Tunesiƫ worden zulke extremisten niet met de fluwelen handschoenen aangepakt en zullen ze wel zingen.
Neem die Marokkaanse Malika El Aroud, de weduwe van Abdessater Dahmane, de moordenaar van de Afghaanse commandant Massoud.
Deze zwaar gesluierde 49-jarige vrouw is gevaarlijk extremistisch en roept in haar blogs en websites op voor het martelaarschap door zelfmoord aanslagen en terrosrisme. Ze is al verschillende keren opgepakt en ondervraagd maar opgesloten worden schrikt haar niet af:
"Dat zou ik niet erg vinden" zei ze ooit "Dan zou ik echt een levende martelares zijn".
Natuurlijk zijn er de mensenrechten en de onvermijdelijke dwarsliggende advokaten die zich graag manisfesteren als de redders van de vrijheid. Blijkbaar is de impact van deze intelectuele pipo's groot bij de edelachtbare heren van de gerechtelijke macht, ook ooit afgestudeerde gediplomeerde juristen. Niet dat zo een diploma geldt als een referentie als ge ziet hoeveel dummy's de rechts-faculteiten elk jaar op de markt schoppen. Gelukkig zijn er nog verstandige advokaten en rechters, die niet zo wereldvreemd zijn, en die begrijpen dat de samenleving het recht heeft op bescherming. Veiligheid van de maatschappij is niet in tegenspraak met vrijheid van het individu.
Kortom, de razzia naar moslimextremisten en de arrestatie van terreurverdachten is toch een lichtpuntje in deze donkerste dagen van het jaar.
Mijn blog: de kroniek van ingevulde verloren tijd. Het bewijs dat bezig zijn niet noodzakelijk nuttig moet zijn. Als het maar plezant blijft. Af en toe eens wat fotootjes showen, wat onzin uitkramen, en ook wat provoceren, allemaal de expressie van mijn chaotische fantasie. Of zou het toch een therapie zijn tegen dementie?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
candy DULFER saxofoon
zeker al 20 jaar geleden, maar nog altijd een magistraal duo.
-
De lente nadert, het is tijd om de donkere bladzijden om te draaien en te denken aan lichtere zaken. Zoals de bronzen naakten van Irenee Du...
-
Ik hou wel af en toe van een stukje Oud Gregoriaanse muziek. Ooit ben ik tijdens een vakantie toevallig binnengestapt in een abdijkerk van ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten