Zouden het de donkere dagen zijn? Of gewoon een winterdipje? Ik geef toe dat ik altijd wel van blues gehouden heb, maar toen ik onlangs Ray Charles weer hoorde, kwam het blues gevoel plots hevig terug. De playlists met Aretha Franklin, Nina Simone, Dinah Washington en al die anderen zijn een bron van ontroering als ik ze afspeel. Een van de meesterwerken waar ik intens kan van genieten is het fenomenale Summertime van Ella Fitzgerald samen met Louis Armstrong. De song "Georgia on my mind" van de grote Ray Charles is ook zo een monument. Uniek, dat is echte blues, de heimwee naar Georgia waar Ray Charles geboren is druipt er van af. Ruw sentiment. Boxjes open en laat je ontroeren. https://www.youtube.com/watch?v=-DFhuE_XeT8
Mijn blog: de kroniek van ingevulde verloren tijd. Het bewijs dat bezig zijn niet noodzakelijk nuttig moet zijn. Als het maar plezant blijft. Af en toe eens wat fotootjes showen, wat onzin uitkramen, en ook wat provoceren, allemaal de expressie van mijn chaotische fantasie. Of zou het toch een therapie zijn tegen dementie?
donderdag 5 december 2019
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
candy DULFER saxofoon
zeker al 20 jaar geleden, maar nog altijd een magistraal duo.
-
De lente nadert, het is tijd om de donkere bladzijden om te draaien en te denken aan lichtere zaken. Zoals de bronzen naakten van Irenee Du...
-
Ik hou wel af en toe van een stukje Oud Gregoriaanse muziek. Ooit ben ik tijdens een vakantie toevallig binnengestapt in een abdijkerk van ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten