donderdag 16 januari 2020

Dwazerik, het gaat over de euro's over niets anders

Politiek is de edele kunst om dankzij de perceptie de bevolking te laten geloven dat de politiek hun dient. En daarom worden we wettelijk verplicht om ons om de zoveel tijd naar het stemlokaal te begeven om onze kiesplicht te vervullen. Toen er indertijd eindelijk een algemeen stemrecht kwam waar elke man één stem mocht uitbrengen, (vrouwen mochten niet stemmen) was dat een doorn in het oog van de begoede klasse die voldoende inkomsten/belastingen had en daardoor mocht stemmen. Bij de eerste keer dat ook de armere mannen mochten stemmen werden werklieden bedreigt met ontslag door de fabrieksbazen als ze durfden naar het verkiezingslokaal te gaan. Er stonden piketten van de patroons aan de ingang te controleren welke arbeider binnenstapte om te kiezen. Velen durfden niet gaan stemmen omdat ze anders buiten vlogen. De enige oplossing om de almacht van de kapitalisten te breken en de democratie te waarborgen was om het stemrecht uit te breiden met een opkomstplicht. Indertijd volledig terecht.

Anno 2020 is er nog altijd opkomstplicht. Ge zijt verplicht om in het kieshoekje te kruipen, maar vaneigens moogt ge blanco of ongeldig stemmen door bvb een grote rode streep op het formulier te trekken. De opkomstplicht afschaffen en vervangen door een kiesrecht is een illusie want dat willen de partijen absoluut niet. De politieke partijen hebben een systeem bedacht om zichzelf royale dotaties te schenken, betaald door de belastingbetaler. Partijen zijn bedrijfjes geworden door aan het infuus van de regionale en federale dotaties te hangen. Die kiezer is een moneymaker, iedere binnengehaalde stem is geld. Elk jaar krijgen ze miljoenen euro's binnen dat ze elk naar eigen partij-dna spenderen, verdelen of investeren. Je kunt gebuisde ex-parlementairen een betaald jobke geven zoals Paul met-de-losse handjes Vandendriesche, je kunt er sociaal toerisme hotels mee financieren, je kunt er een vloot auto's mee leasen, studiebureaus en reclamemensen inhuren, of lucratief investeren in iets dat geld opbrengt zoals immobiliën. 

De partijfinanciering bij het Vlaamse parlement dat jaarlijks uitgedeeld wordt aan de 7 Vlaamse partijen is 12,7 miljoen euro. Er is de geïndexeerde fractietoelage per Vlaams parlementslid van € 19.088 bestemd voor de partij. Plus een vaste partijdotatie van € 61.973,38 + €1,49 per geldig stembiljet.

De regionale partijdotaties in Brussel en Wallonië liggen in dezelfde lijn. Alle partijen vangen zo ongeveer 30% van hun dotaties via de regionale parlementen, 60% komt van de federale dotaties en 10% van giften van bedrijven die schatplichtig zijn aan partijen en van trouwe partijsoldaten.

Federaal is de partijtoelage € 64.194,47 per fractielid in de kamer plus € 3,30 per geldig uitgebracht stem. In de Senaat vangen de partijen toch nog € 24.000 per senatorkop plus € 1,32 per stem. Zolang dat die praatbarak geld opbrengt zie ik de partijen de Senaat nog niet afschaffen, wat ze zogezegd ook mogen beweren. Er moet overal bespaard worden, de pensioenen worden niet verhoogd, de woonbonus voor het verwerven van een eigen woning is verdwenen, minder kindergeld, minder geld voor de zieken en de gehandicapten, materniteiten moeten dicht, en noem maar op. De dotaties blijven jaar na jaar stijgen en de partijen hebben allemaal een enorme oorlogskas binnengerijfd. Ik heb niet alle cijfers kunnen vinden op het internet en het niet exact kunnen becijferen, maar ik schat dat bij elke geldig uitgebrachte stem in het kieshokje de plichtsgetrouwe belastingbetaler daardoor jaarlijks bijna twintig euro aan de partijen geeft. Partijen zijn tollenaars geworden die dure studiebureaus en spindokters betalen om de perceptie te creëren van hardwerkende dienaars die het beste voorhebben met de bevolking. Nu ja, eigenlijk mag ik daar geen kritiek op hebben want zo voed ik alleen maar de anti-politiek. Als iedereen zich gedegouteerd zou afkeren van de politiek zouden er alleen maar gedegouteerden over verblijven en wedden dat die dan een partij zouden oprichten. 

Geen opmerkingen:

candy DULFER saxofoon

 zeker al 20 jaar geleden, maar nog altijd een magistraal duo.