Those were the days, my friend. In 1968 was ik 26 toen Mary Hopkins ons verblijde met haar schitterende vertolking van dit Russisch liedje. Nu ik de tachtig nader vraag ik me inderdaad af waar die dagen heen zijn, de dagen waarvan wij nu zeggen; dat waren de dagen die we volop beleefden en dachten dat ze nooit zouden stoppen. Ja, May Hopkins haalt de trekker over van de catapult die mij terugschiet baar die dagen.
Mijn blog: de kroniek van ingevulde verloren tijd. Het bewijs dat bezig zijn niet noodzakelijk nuttig moet zijn. Als het maar plezant blijft. Af en toe eens wat fotootjes showen, wat onzin uitkramen, en ook wat provoceren, allemaal de expressie van mijn chaotische fantasie. Of zou het toch een therapie zijn tegen dementie?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
cadeau
Ouder worden is het mooiste geschenk dat het leven mij kan geven, Ik ben echt blij dat ik leef, het kon makkelijk "game over" gewe...
-
D e tijd vliegt over ons heen en laat slechts een vluchtige schaduw achter. Het besef dat alles wat wij beleven evalueert tot een herinner...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten