Those were the days, my friend. In 1968 was ik 26 toen Mary Hopkins ons verblijde met haar schitterende vertolking van dit Russisch liedje. Nu ik de tachtig nader vraag ik me inderdaad af waar die dagen heen zijn, de dagen waarvan wij nu zeggen; dat waren de dagen die we volop beleefden en dachten dat ze nooit zouden stoppen. Ja, May Hopkins haalt de trekker over van de catapult die mij terugschiet baar die dagen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
PETULA CLARK -
Waar is de tijd toen wij dansten op één tegel in de Old Corner.. Aan allen die nog romantische herinneringen aan 1963 hebben: wie heeft er...
-
De lente nadert, het is tijd om de donkere bladzijden om te draaien en te denken aan lichtere zaken. Zoals de bronzen naakten van Irenee Du... -
D e tijd vliegt over ons heen en laat slechts een vluchtige schaduw achter. Het besef dat alles wat wij beleven evalueert tot een herinner...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten