Ik herinner mij nog goed die Italiaanse film Malena van circa twintig jaar geleden. De jongen en de ontdekking van het hunkeren en het verlangen naar het fenomeen "vrouw ", in casu de verrukkelijke Monica Belucci onderstreept door de filmmuziek van de geniale componist Ennio Morricone. Ik geef toe dat ik een cinefiel ben. Een visueel verhaal met beeld en geluid , is een genot. De filmtaal heb ik van jongsaf aan geleerd heb door elke week de zondag naar de cinema te gaan let mijn grootmoeder. Dat laat sporen na.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
De lente nadert, het is tijd om de donkere bladzijden om te draaien en te denken aan lichtere zaken. Zoals de bronzen naakten van Irenee Du... -
Ik hou wel af en toe van een stukje Oud Gregoriaanse muziek. Ooit ben ik tijdens een vakantie toevallig binnengestapt in een abdijkerk van ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten