Terug van weggeweest

Jawadde!
Ik ben nogal verschoten dat het al van 2012 is dat ik nog iets gepost heb op Blogger. Zou het toch Alzheimer Light zijn? De kans dat mijn Blogger account Toeskilfoo nog bestond leek mij onbestaande; ik dacht dat Google na een lange inactiviteit gewoon zo een slapende blog gewoon opdoekte en liet verdwijnen in de internet nevelen.
Kortom, ik ben nog steeds "vivant et engagé" op deze blog.
Nu is het wel zo dat ik wel af en toe iets schreef en etaleerde op mijn seniorennet blog.

Google+ is ondertussen in het leven geroepen en zo duiken er ook blogberichten op mijn Google+ van mensen die ik blijkbaar zou moeten kennen. Blijkbaar zijn er nog internauters die hun stress, hormonale frustaties, lustbelevenissen, wow-momenten en innerlijke zielsberoeringen graag kwijtraken aan de cyberwereld via een blog.

Dan zwijg ik nog van al die snapshots, selfies en foto's die wereldkundig moeten gemaakt worden. Ik denk dat er nog nooit zoveel visuele afbeeldingen gemaakt en rondgestrooid worden als nu. Hoog tijd dat ik mij aansluit bij de meute fotograferende nerds.

Het enige dat mij nu rest is peinzen. Dat is west-vlaams voor nadenken, een eenzame en zeldzame bezigheid in deze kontreien.
Waar ga ik eens over schrijven? Wat ligt er op mijn lever? Zijn er leuke dingen die ik dringend moet verkondigen? Dus: rap een beetje peinzen over het vervolg.





 

Ja, in Seoul Korea kennen die meisjes er wat van.
Zie ze uit de bol gaan bij de show van hun vedette PSY.
Gangnam Style, inderdaad een wervelend nummer en wat een presence heeft die vent.
Ik kan er inkomen dat dit een hit is in heel Azië, zelfs bij ons kan dit lukken. Ambiance troef.
http://www.youtube.com/watch?v=rX372ZwXOEM&feature=relmfu

Landschapsfotografie

Eigenlijk hou ik meer van straatfotografie en van die dingen, al kan ik zeker een mooi landschapsfoto waarderen. Op pixdaus draait alles rond het landschap.
Er staan daar werkelijk pareltjes op.
http://www.facebook.com/Pixdaus
 

Waarschuwing

Hannah De Pauw, mijn kleindochter

Nog wat portretjes van Hannah.

Zit de nood aan een god in ons DNA?

Hoe komt het dat mensen geloven?

Zit de behoefte aan een bovennatuurlijk houvast en aan een leven na de

dood geprogrammeerd in ons menselijk DNA? Zit god in onze genen?

Waarom geloven mensen? Hoe komt het dat er in alle samenlevingen, bij

alle volkeren, in alle tijden, mythologische en religieuze denkbeelden en

systemen zijn ontstaan, veranderd, verdwenen en opnieuw uitgevonden?

Als atheïst kan ik er niet naast kijken dat heel veel mensen “geloven”: met

name iets aanvaarden als vaststaand zonder enig rationeel, wetenschappelijk

of logisch bewijs. Het geloof in een god behoeft geen bewijs, dat is net

de essentie van “gelovigheid”.

Wat drijft de mensen er toe om mythologische en religieuze wereldbeelden

uit te vinden? Dat de primitieve mens een heleboel vragen en angsten had

in een wereld die hem bedreigend en overweldigend overkwam lijkt me

vanzelfsprekend. De primitieve mens worstelt met vragen over al die dingen

die gebeuren en waarvoor hij een verklaring zoekt Dank zij zijn verbeelding

en zijn toegenomen inzicht en rationaliteit omtrent doelstelling, actie en

gevolg krijgt de evoluerende mens steeds meer en meer vragen. Donder,

bliksem, aardbevingen, overstromingen, bosbranden, leven en dood, er moet

toch een reden, een oorzaak zijn. Het onverklaarbare krijgt een menselijke

verklaring. Dan is er nog de ultieme levensvraag: waar kom ik vandaan en

waar ga ik naartoe? Want het zou toch heel erg zijn dat er na dit leven niets

meer is.

De god van het vuur, van de regen, de zon, de koude, de droogte, het zijn

antwoorden op terechte vragen. En het hiernamaals: de geest, de ziel, het

paradijs, de Elegische velden, de hemel, de hel, het vagevuur, het zijn

oplossingen voor fundamentele vragen. Hoe ontwikkelder de mensen

worden, hoe meer bovennatuurlijke acteurs er te voorschijn komen. De oude

mythologieën barsten van de goden, de halfgoden, de geesten, de zielen van

de overledenen, de engelen, de duivels enz. De Egyptische farao’s hadden

al veel verbeelding, de Grieken deden er met hun godenacteurs nog een

flinke schep bovenop. In India was de eenvoud helemaal zoek. Al die

bovennatuurlijke mythische godsbeelden maken het nogal lastig om te

volgen dus moet de verbeelding aan banden gelegd worden om het geheel

te ordenen. De godsdienst wordt een noodzaak, anders wordt het te gek. De

priester, de sjamaan, de goeroe, de monnik, kortom de professionelen

maken van die onoverzichtelijke magische wereld een praktische godsdienst.

De magie wordt instituut: de religieuze leiders benoemen zichzelf tot de

tussenpersonen tussen de goden en de bevolking. Zij kunnen de

hulpzoekende mensen helpen door te bemiddelen bij de goden: door te

bidden, te offeren, te bezweren, duivels uit te drijven. De liturgie ontstaat, en

de regeltjes, de geboden en de verboden, en de wetten van de liturgische

orde worden de leidraad. Wee de ongelovigen! Verbanning, etnische

zuivering, brandstapels komen er aan. Van legenden en sagen tot een

structurele religie, van mythologie tot godsdienst is maar een kleine stap.

Wij zijn allemaal dragers van de genen van onze voorouders. Het menselijk

brein heeft ook zijn erfelijke eigenschappen. Bij stress komt er adrenaline vrij

zodat we beter kunnen wegrennen bij een vlucht voor het gevaar. Een

erfenis uit het verleden, waar een autobestuurder of een piloot niets aan

heeft, alleen maar de last. De behoefte aan iets bovennatuurlijks is ook

genetisch.

Ons menselijk verstand heeft nog altijd moeite om rationeel om te gaan met

de eindigheid en de gebrekkigheid van ons bestaan. De eindigheid van het

leven onder ogen zien, dat is nogal veelgevraagd van ons menselijk brein.

Leven met het besef van eindigheid en gebrekkigheid is niet gemakkelijk

maar hard. Het is eigenlijk heel normaal dat voor miljarden mensen op deze

planeet aarde dat besef onverteerbaar is en dat zij de geërfde notie van een

god en een eeuwig leven in het hiernamaals behouden. En de knellende en

pijnlijke rechtvaardigheidsvragen omtrent een goed en een slecht mens zijn

meteen ook opgelost: in het hiernamaals worden de goeden beloond en de

slechten gestraft. Daar kunnen we onze overleden geliefden terug zien.

Gelukkig dat er een leven na de dood is. En al die projecties zitten in ons

erfelijk DNA opgeborgen, klaar om opnieuw geactiveerd te worden. Zelf in de

Westerse wereld met een wetenschappelijk wereldbeeld is ons menselijk

brein niet verschillend van de verre voorouders uit de tijd van de Farao’s, de

Indianen of de Grieken.

Gelukkig leven we in een seculiere maatschappij met vrijheid van geloof en

godsdienst. Maar ook de vrijheid om niet te geloven in een god is een recht.

En dat gelovigen onder mekaar argumenteren “mijn god is veel beter dan de

uwen” behoort tot de vrijheid van meningsuitdrukking. Zolang ze maar niet

hun wereldbeeld opdringen aan mensen die van zichzelf denken dat ze

atheïst zijn. Net zoals er kleurenblindheid bestaat waardoor iemand

bepaalde kleuren niet kan waarnemen, of toondoofheid waardoor iemand

niet in staat is om muziek te kunnen herkennen of waarderen, zo bestaat er

conceptblindheid voor fundamentele levensvragen omtrent de eindigheid van

ons leven. Ongelovigen hebben een genetische afwijking.

Roland De Pauw

mini helicopter fotografie en videofilmen

De grote octocopter met 8 propellors en een gyroscoop draagwieg is geen speelgoed maar beroepsgereedschap.

Ik heb een demo gezien op de Photokina in Keulen, maar dat is niet meer voor amateurs. En zeker niet voor mijn budget.

Mocht ge ooit eens tijd hebben, kijk dan eens naar deze vimeo’s:

https://vimeo.com/41351841

https://vimeo.com/30720111

en vooral deze vimeo toont hoe de octocopter nieuwe mogelijkheden opent in het filmen:

https://vimeo.com/27959788

 

 

Mijn nichtje Justine

In de schaduw een portret foto van Justine Vienne, mijn nichtje van 14 jaar.

In kleur en in zwart/wit van de zelfde opname.

Carnaval in Heist

Hier ga ik weer met mijn etalage.
Nog enkele shots van het carnaval in Heist. Veel kopjes. Grotere groepen komen niet zo goed uit in het kleine formaat.

Wie snakt er niet naar de zon?

Koude, regen, mist, wind, wie heeft er niet geneg van?
Met te kijken naar deze foto's krijg ik direkt goesting naar zon, zee en strand.
http://totallycoolpix.com/2012/02/lifes-a-beach/

Daar in Rusland: favoriete fotografen

Via, via, via ben ik terechtgekomen op de webstek van een fotograaf in Siberië.
Die Lobur is de man die de trouwfoto's van Maria, de dochter van mijn correspondente Lena, gemaakt heeft. Die fotograaf maakt foto's die me boeien, van die speciale die me intrigeren, kortom foto's die me raken. En vaneigens wil ik die soort siberische fotografie delen met de grote buitenwereld van tinternet.

Geklikt tot een groot beeld komt de bevreemdende sfeer beter tot zijn recht.

carnaval

De confetti thuis is bijna verdwenen. Onze stofzuiger heeft overwerk gedaan.
Hier en daar komen nog confetti rondjes te voorschijn. Het was een mooie carnaval tijd.
De oogst aan foto's was groot. Over de kwaliteit durf ik niet te oordelen.
Als het maar plezant is, ben ik al kontent.