Jawadde!
Ik ben nogal verschoten dat het al van 2012 is dat ik nog iets gepost heb op Blogger. Zou het toch Alzheimer Light zijn? De kans dat mijn Blogger account Toeskilfoo nog bestond leek mij onbestaande; ik dacht dat Google na een lange inactiviteit gewoon zo een slapende blog gewoon opdoekte en liet verdwijnen in de internet nevelen.
Kortom, ik ben nog steeds "vivant et engagé" op deze blog.
Nu is het wel zo dat ik wel af en toe iets schreef en etaleerde op mijn seniorennet blog.
Google+ is ondertussen in het leven geroepen en zo duiken er ook blogberichten op mijn Google+ van mensen die ik blijkbaar zou moeten kennen. Blijkbaar zijn er nog internauters die hun stress, hormonale frustaties, lustbelevenissen, wow-momenten en innerlijke zielsberoeringen graag kwijtraken aan de cyberwereld via een blog.
Dan zwijg ik nog van al die snapshots, selfies en foto's die wereldkundig moeten gemaakt worden. Ik denk dat er nog nooit zoveel visuele afbeeldingen gemaakt en rondgestrooid worden als nu. Hoog tijd dat ik mij aansluit bij de meute fotograferende nerds.
Het enige dat mij nu rest is peinzen. Dat is west-vlaams voor nadenken, een eenzame en zeldzame bezigheid in deze kontreien.
Waar ga ik eens over schrijven? Wat ligt er op mijn lever? Zijn er leuke dingen die ik dringend moet verkondigen? Dus: rap een beetje peinzen over het vervolg.
Ik ben nogal verschoten dat het al van 2012 is dat ik nog iets gepost heb op Blogger. Zou het toch Alzheimer Light zijn? De kans dat mijn Blogger account Toeskilfoo nog bestond leek mij onbestaande; ik dacht dat Google na een lange inactiviteit gewoon zo een slapende blog gewoon opdoekte en liet verdwijnen in de internet nevelen.
Kortom, ik ben nog steeds "vivant et engagé" op deze blog.
Nu is het wel zo dat ik wel af en toe iets schreef en etaleerde op mijn seniorennet blog.
Google+ is ondertussen in het leven geroepen en zo duiken er ook blogberichten op mijn Google+ van mensen die ik blijkbaar zou moeten kennen. Blijkbaar zijn er nog internauters die hun stress, hormonale frustaties, lustbelevenissen, wow-momenten en innerlijke zielsberoeringen graag kwijtraken aan de cyberwereld via een blog.
Dan zwijg ik nog van al die snapshots, selfies en foto's die wereldkundig moeten gemaakt worden. Ik denk dat er nog nooit zoveel visuele afbeeldingen gemaakt en rondgestrooid worden als nu. Hoog tijd dat ik mij aansluit bij de meute fotograferende nerds.
Het enige dat mij nu rest is peinzen. Dat is west-vlaams voor nadenken, een eenzame en zeldzame bezigheid in deze kontreien.
Waar ga ik eens over schrijven? Wat ligt er op mijn lever? Zijn er leuke dingen die ik dringend moet verkondigen? Dus: rap een beetje peinzen over het vervolg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten