New York, vorig jaar.

Het is bijna niet te geloven dat het al bijna een jaar geleden is dat we in New York waren.

 

1 November

20 graden, zon, je zou bijna denken dat het zomer is.
En toch is het Allerheiligen, de dag dat we onze overleden dierbaren gedenken. De samenleving heeft blijkbaar een structuur nodig om op tijd en stond gezamenlijk te feesten, te sporten, te vieren, en de doden te herdenken.

Ja, een keer per jaar ga ik naar het kerkhof en dan besef ik dat het leven kort is. De plek om gelukkig te zijn is hier. Het uur om gelukkig te zijn is nu.
Leve het hiernumaals.

New York, Times Square

Het is inmiddels al bijna een jaar geleden dat ik met mijn zoon Ivan en mijn kleinzoon Robbe in the Big Apple was. Met ons drieën, drie generaties, ondergedompeld in de intensiteit van New York, the city that never sleeps.
Ons hotel Belvedere in Manhattan lag dicht bij Times Square. Op dit drukste plein van NYC komen elke dag circa 300.000 kijkers gapen naar al die gigantische lichtreclames en vooral naar al die andere bezoekers die voor een of andere reden niet willen ontbreken op Times Square. Elke avond is er de Celebration of the Sunset. Ik heb er ook lustig op los gefotografeerd maar deze foto's van The Big Picture geven de sfeer van Times Square heel markant weer.
http://www.bostonglobe.com/news/bigpicture/2014/10/27/times-square/Z9z8isfncdRj8azT32FwyJ/story.html

Zomer 1967

Those were the days my friend
We thought they'd never end
We'd sing and dance forever and a day
We'd live the live we choose
We'd fight and never lose
Those were the days, oh yes those were the days

En dan zo een nostalgisch filmpje over de zomer van 1967, meer moet dat niet zijn om alles weer helder voor ogen te krijgen. De zon, de dijk met de gocarts en de kwistaksen, de brislams met krabbetjes en zeesterren maar ook de geuren van het zeewater en van de boules de l'yser, van Ambre Solaire en van friet en ijscreemtjes.

Blijkbaar blijf ik nog altijd kleven aan mijn roots "van aan de kust". Vandaar deze YT compilatie:
https://www.youtube.com/watch?v=HyjNxFlxyzA

 

What we gonna do with old sailors?

Samen op een boot zetten in Friesland.

https://www.youtube.com/watch?v=7amzv_XrgZE

Brendan en zijn NewYorkers

De website en Facebook van Brendan over de humans of New York blijft fascineren. De tienduizenden snapshots die Brendan dag in, dag uit, neemt van de mensen in New York blijven mij boeien. Ik heb een feed op deze foto's en zijn korte cursiefjes over de humans die daar rondlopen zijn altijd verrassend.
Fotografisch gezien is het zeker geen grote kunst maar het is wel een heel speciale invalshoek om deze kosmopolitische samenleving te vatten in beelden en woorden. Op Facebook blijken er al meer dan 10 miljoen volgers te zijn. De foto's geven een beeld van het leven zoals het is: soms schrijnend, soms plezant, maar altijd boeiend.
http://www.humansofnewyork.com/
 

Het begint mij nu toch in te vallen

Eigenlijk had ik er geen goed oog in. De besparingsdrift van deze regering leek aanvankelijk wel enigszins verantwoord en dat dit ging pijn doen besefte ik wel. Alles wat de vorige regering had gedaan was vaneigens per definitie slecht, zo kennen we wel de rechtse rakkers. En hun dogma dat het tijd was om schoon schip te maken en te besparen leek me meer verkiezingspropaganda dan staatsmanschap.
Maar dat ze in hun fanatiek radicalisme gans de economie zouden kapot sparen, neen, zo erg had ik het niet gedacht. Die professor De Grauwe, een vent die onafhankelijk denkt en geen partij marionet is zoals veel van die andere universitaire pippo's, heeft vooraf gewaarschuwd: zo bespaar je de economie kapot en krijg je steeds minder en minder inkomsten.

Neem nu De Lijn, dat openbaar vervoer moet miljoenen euro's besparen. De prijzen zullen drastisch stijgen voor iedereen. Dan spreken we nog niet van al die busverbindingen die zullen afgeschaft worden. De insiders weten nu al dat er veel minder reizigers zullen zijn, dat de inkomsten van De Lijn zullen dalen en het tekort nog zal oplopen. Dus nog meer besparen en nog minder bussen en trams. Ja, zwijg me van die politieke hardlijnige pippo's. Elk volk krijgt de regering die het verdient, dat heet democratie. Het begint mij nu pas goed in te vallen, wat de consequenties zijn. 

  

Beyonce

Wat een benenwerk, wat een kontengedraai, kortom het betere bekkengekantel.
Drie single ladies. Een oud clipje maar ik hou er nog altijd van.

En de muziek blijft nog steeds overeind.

http://www.youtube.com/watch?list=PL2178810702985C4F&v=4m1EFMoRFvY

Wat een verjaardag......................

Surprise, surprise!
Wat de vriendinnen in mekaar gestoken hebben om haar te verrassen op haar verjaardag levert in ieder geval plezante beelden op.

http://www.youtube.com/watch?v=DYRCFPffrcE

Fotografen doen het klikkend.

Ja, de homo fotograficus, je komt die soort overal tegen op aarde. Nog nooit is er zoveel gefotografeerd en zijn er zo weinig foto's. Ze trekken er maar op los, met alle mogelijke toestellen van peperdure hebbedingen tot simpele mobieltjes. Als je in een toeristische stad als Brugge even rondkijkt zie je hele horden die zich al klikkend verplaatsen. De klikkende medemens. En dan net als aapjes snel even op het schermpje kijken. Eerst klikken met de wijsvinger en dan kijken naar het resultaat. Klik, kijk, klik, kijk. Dwangmatige controle, maar ik geef toe het is moeilijk om het af te leren. 

 

De tijd vliegt

Helaas, het is waar. De tijd vliegt en soms zou je willen dat die draaimolen wat trager draait.
Maar op de nederlandse TV heb je wel dat hyperkinetisch programma: "de wereld draait door" en dat kan ik dan weer wel smaken.

Waar ik ook van hou zijn die timelapse video's opgenomen met een fototoestel. Tienduizenden foto's worden dan genomen, elke zoveel seconden één foto, en als die gemonteerd worden in een lange reeks krijg je echte tijdsprongen. Dan pas zie je hoe wij ronddraaien met al die duizenden sterren die boven onze hoofden stilstaan. Altijd fascinerend, altijd mooi, de tijd die voorbij gaat.
En elke seconde die gepasseerd is komt nooit meer terug en zoals op NED1: de wereld draait maar door.
https://vimeo.com/groups/filmhd/videos/69844748
 

Times are changing

In mijn CD collectie heb ik nog veel Golden Years. Goldies van de 60's en de 70's. Toen pop nog gewoon populaire muziek was, zonder merchandising; lekker stomend, muzikaal fris, meezingbaar en van de tijd dat er nog toekomst aan de horizon blonk.

De tijd van Roy Orbison, Joe Cocker, Tom Jones, de hamer van Trini Lopez en het zwoele gehijg van Serge Gainsbourg met Jane Birkin. De tijd van de fleur van ons leven, toen we nog jong en mooi waren. (Nu zijn we nog alleen maar mooi.) De sociaal democratie had toen nog niet die naam, maar er waren toekomstverwachtingen, de mensen kregen het beter, er was werk en vooral het geloof dat het beter en beter zou gaan. De toekomst lachte ons toe en iedereen was hoopvol. Verkavelingen schoten her en der uit de grond, de autoverkoop piekte jaar na jaar en de parkeerplaatsen werden schaarser. Er werden ieder jaar nieuwe snelwegen gebouwd. Iedereen ging op vakantie, veel met de auto maar steeds meer met chartervliegtuigen. De televisie kreeg kleur en de hifi-torens met dure luidsprekers vlogen de winkels uit. De ouderen hebben nostalgie naar wat ze nu de gouden jaren noemen. Al was het niet allemaal goud dat blonk.

Mijn kleinzoon wordt binnenkort 17. Net als zijn leeftijdsgenoten heeft hij altijd  gehoord dat er crisis is, continu het zelfde doemdenken. En ja, er is altijd wel crisis bij iets en bij iemand, die manta hebben wij indertijd ook dikwijls gehoord maar dat werd altijd gecompenseerd door vertrouwen in de vooruitgang. Nu niet meer. Ge moet maar eens als 17 jarige luisteren naar onze lieve regering.
Iedereen verdient te veel en de lonen zijn te hoog, onze huizen zijn te groot en er geen grond niet meer dus iedereen in kleine konijnenkoten, de mensen leven veel te lang en er is geen geld meer voor de pensioenen, de zieken kosten te veel geld, iedereen moet inleveren, langer werken, asielzoekers er uit, werklozen moeten maar straten vegen, en gedaan met staken en lastige vragen stellen. Besparen, minder overheid, geen vermogensbelastingen, België moet maar splitsen, en alle ruimte voor de ondernemers en de bonussen voor de bankiers. Studeren is voorbehouden voor de kids van welstellende ouders. Bejaardentehuizen, ziekenhuisbedden, scholen, opvang voor invaliden en gehandicapten kosten te veel geld. De politiekers hebben de postjes verdeeld, ze glunderen terwijl ze hun deprimerende boodschap verkondigen.
Godfried Bomans schreef lang geleden: Ook de tegenwoordige tijd zal men ooit omschrijven als "die goede oude tijd". Dus ook deze bespaar periode gaat wel eens over en deze regering zal wel op tijd en stond weggestemd worden.
Always look on the bright side of life. De slinger van hoop in toekomst komt wel eens terug voor deze nieuwe generatie. Hoop ik uit ganser harte.