Ze noemen dat jeugdnostalgie. De muziek uit "onze tijd", de periode toen we jong en onsterfelijk waren en we nieuwe muziek ontdekten.
Z
Mijn blog: de kroniek van ingevulde verloren tijd. Het bewijs dat bezig zijn niet noodzakelijk nuttig moet zijn. Als het maar plezant blijft. Af en toe eens wat fotootjes showen, wat onzin uitkramen, en ook wat provoceren, allemaal de expressie van mijn chaotische fantasie. Of zou het toch een therapie zijn tegen dementie?
Ze noemen dat jeugdnostalgie. De muziek uit "onze tijd", de periode toen we jong en onsterfelijk waren en we nieuwe muziek ontdekten.
De apres-saison feestjes zijn al gepasseerd, de vakantie liefdes idem, en de flesjes zonnecrème staan al aan 50%. Het nazomertje vertraagt de herfst die er onherroepelijk gaat aankomen. Maar zolang het kan blijft het terassentijd. Laat de zon in je hart, ze schijnt voor iedereen. Geniet van het leven, want het duurt toch maar even, aldus de filosoof Willy Somers. Ik zing van harte mee om de herfst blues tegen te houden.
De stem van sir David Attenborouh bij deze BBC filmbeelden van onze prachtige planeet aarde hebben na 10 jaar nog altijd de zelfde impact op mij. Wat een wondermooie wereld.
Ik ben nog altijd dankbaar voor de lessen muziek die we kregen in de humaniora door Kamiel 'hooghe, de organist van Sint Baafs kathedraal in Brugge. Hij bracht een bandopnemer, versterker en boxen mee naar de klas en leerde ons de muziekinstrumenten herkennen aan de hand van een breed gamma van muziekstijlen: dit is een piano, klavecimbel, klarinet, fagot, hobo, cello, viool, harp, trompet, saxofoon. Ook de stemmen en de zangstijlen kwamen aan bod: dat is een tenor, kopstem en bas, sopraan, mezzosopraan, en al de melodie vormen en ritmes. ik ben blij dat ik de liefde voor muziek daar heb meegekregen en een stukje muziekkultuur.
Air op de G-string van Bach is zo geniaal simpel en toch blijft het na al die eeuwen fascinerend. En zeker als het gespeeld wordt op cello, het snaarinstrument bij uitstek om vrije nuance klanken er in te leggen en gespeeld door een begenadigde cello virtuoos; de Kroatische Sjepan Hauser.
Ik vind de gevolgen van die oorlog verschrikkelijk. Vandaar deze clip met de muziek van Dire Straits.
zn muziek is de kortste weg naar het gevoel
Deze YT met krachtige foto's en het iconische partizanen lied Bella Ciao slaagt er beter in om de horror van de oorlog in Oekraïne duidelijk te maken dan een dik boek van de een of andere professor in Oost-Europese
Je moet al van goede huize zijn om je te wagen aan een cover van Amy Winehouse . En zeker als het gaat om Amy haar Back to Black, een lied dat zoveel soul heeft en dat Amy zo hartverscheurend heeft gezongen. Typh Barrow haar ruwe raspende stem is perfect om de bluesy sfeer van Amy weer op te wekken. Ik kijk uit om eens naar een concert te gaan.
De tijd vliegt over ons heen en laat slechts een vluchtige schaduw achter. Het besef dat alles
wat wij beleven evalueert tot een herinnering van dat moment, dat gevoel zorgt er voor dat we
proberen momenten te verzamelen en op te slaan. Eigenlijk zijn we diep van binnen tijdreizigers.
Fotograferen en filmen zijn pogingen om de tijd vast te houden met stilstaande of bewegende
momenten die voltooid verleden tijd zijn. De tijd opslaan is een illusie.
John Koenig heeft in zijn woordenboek van obscure zorgen een woord toegevoegd voor dit
besef dat momenten vervluchtigen tot herinneringen.
zeker al 20 jaar geleden, maar nog altijd een magistraal duo.