Ik zit met een oorworm. Niet voor de eerste keer dat ik er mee geplaagd zit, met een liedje dat blijft plakken op mijn trommelvlies. Het gebeurt af en toe dat een melodie met bijhorende lyriek zich 's morgens nestelt in het audiocentrum van mijn hersenen. Vandaag is het "gelukkig zijn" van Ann Christie dat ik niet kwijtraak. Deze zondagmorgen hoorde ik dit prachtig liedje toen ik nog wat lag te soezen in mijn bed. Gelukkig zijn, een prachtige lied van deze zangeres die ons veel te vroeg heeft verlaten. Ik blijf het heel de dag neuriën. Er zijn ergere kwalen dan deze oorworm.
Mijn blog: de kroniek van ingevulde verloren tijd. Het bewijs dat bezig zijn niet noodzakelijk nuttig moet zijn. Als het maar plezant blijft. Af en toe eens wat fotootjes showen, wat onzin uitkramen, en ook wat provoceren, allemaal de expressie van mijn chaotische fantasie. Of zou het toch een therapie zijn tegen dementie?
zondag 7 december 2014
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
PETULA CLARK -
Waar is de tijd toen wij dansten op één tegel in de Old Corner.. Aan allen die nog romantische herinneringen aan 1963 hebben: wie heeft er...

-
De lente nadert, het is tijd om de donkere bladzijden om te draaien en te denken aan lichtere zaken. Zoals de bronzen naakten van Irenee Du...
-
D e tijd vliegt over ons heen en laat slechts een vluchtige schaduw achter. Het besef dat alles wat wij beleven evalueert tot een herinner...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten