vrijdag 29 december 2023

'24 wordt binnenkort gestart, en het Blogger loket is geopend voor de laatste '23 publicaties

 

Hoelang is het geleden dat je nog iets voor de eerste keer hebt gedaan? Het schijnt dat het stellen van die vraag aan jezelf een stimulans zou zijn voor oude mensen om weer initiatief te nemen, om plannen te maken, en de mentale aftakeling en de uitzichtloosheid stop te zetten . Vandaar dat ik mij die vraag af en toe stel en dan tot het besef kom dat die tijdlijn te lang leeg is.

Mijn lijstje van dingen die ik graag voor de eerste keer zou willen doen is simpel: een vlucht in de mand van een warme-lucht-ballon, de elfsteden fietstocht in Friesland uitfietsen met mijn electrische tribike, een excursie naar Chernobyl en de stad Pepryat , met een dubbel bestuurd lesvliegtuigje zelf eens mogen vliegen over de kust en nog wat persoonlijke verlangens. kortom dromen en wensen met een zweem van uitvoerbaarheid. Wie was het ook alweer die zei: “life happens while you are making other plans”. Maar zoals Delphine, mijn personal stroke coach in het AZ Sint Lucas, zei: Roland, er is een leven voor je beroerte, en er is een leven na je beroerte. Het is aan jou om het leven mooi te maken en er van te genieten met wat je nog allemaal kunt.

Dus zal ik beginnen met mijn ondertekening aan te passen met het bijvoegsel HOM (Happy Old Man).

Groeten van HOM Roland De Pauw

maandag 4 december 2023

Music from the past

 Ik was 29 jaar in 1971. Led Zeppelin was toen al een legendarische rock en roll performer die nieuwe horizonten opende. De song "stairway to heaven" plaveide de weg naar de symfonische rock van Procul Harum, Elo en Queen. Ja, Led Zeppelin is een monument.








vrijdag 1 december 2023

Gregorian

Ik hou wel af en toe van een stukje Oud Gregoriaanse muziek. Ooit ben ik  tijdens een vakantie toevallig binnengestapt in een abdijkerk van de paters van Clervaux die aan het zingen waren. Die oude gezangen zijn zo ijl dat het rustgevend is. Inderdaad bizar dat er nu een groepje ontstaan is met de naam "Gregorian". Heel speciaal, ik hou er wel van. Pop muziek op zijn Gregoriaans: het is eens iets anders.





 

woke? of gewoon kwaad

Ben ik nu "woke" omdat ik af en toe eens bewust nadenk over de gang van zaken in dit dierbaar vaderland? Of mag dat niet meer van de overheid. Als je durft bedenkingen te hebben omtrent de integriteit van bepaalde politiekers krijgt je het etiket van "woke" opgespeld. Lachen met pipos zoals den Theo die op de Israëlische televisie ons land afschilderde als een Joden hatende bende Hamas sympathisanten dat mag ik blijkbaar niet doen. Bedenkingen hebben over de pensioen bonussen van de zakkenvullende parlementariërs en hopen dat ik zo snel mogelijk zal kunnen spuwen op het graf van Siegfried Bracke en al die andere zakkenvullers, dat is vaneigens "woke" volgens de burgemeester van Antwerpen.

Ik ben trots dat ik wakker geworden ben: awake, woke. In de hedendaagse, gepolitiseerde context wordt woke nu door de Oxford English Dictionary gedefinieerd als 'oorspronkelijk: goed geïnformeerd, up-to-date. Nu vooral: alert op raciale of sociale discriminatie en onrechtvaardigheid'. Urban Dictionary omschrijft woke als 'je bewust zijn van en weten wat er in de gemeenschap gebeurt (gerelateerd aan racisme en sociale onrechtvaardigheid). Maar blijkbaar zijn wij vijanden van de rechtstaat, die negatief zijn en antipolitiek. 

Ik vind het onrechtvaardig dat mijn belastinggeld gebruikt wordt voor royale dotaties aan politieke partijen. Als er iemand van het kadaster uitlekt dat  bepaalde politieke partijen zoveel dotaties binnenhalen zodat de partij appartementsgebouwen en kantoortorens koopt om te verhuren om een vast inkomen te behouden als de partij slagen krijgt bij de volgende verkiezing en dan wordt er meteen een klopjacht geopend op de klokkenluider van het kadaster. Dan word ik kwaad op de graaizucht van de partijbonzen. Gebuisde politiekers die niet meer verkozen zijn, krijgen als beloning dure gouden handdrukken, daartegen protesteren is volgens de politieke pipos "woke". Vaneigens, vinden zij dergelijk publiek protest heel slecht. 

Nu ja, ik maak me soms een beetje boos op onrechtvaardigheden, maar ik ga daar zeker mijn gemoedrust niet voor laten en zeker niet mijn slaap. Ik ben gewoon "woke" en voel mij daar goed mee.

donderdag 2 november 2023

Friends

 Ik heb heel goede herinneringen aan de vele muziek concerten en festivals die wij hebben mogen zien in ons leven. Ann Christy, Boudewijn De Groot, Regi & Linda Mertens, Shakira, Tina Turner, Clouseau, Liesbeth List, Tom Jones, Sting, The Hollies, the Beach Boys, Christof, Joe Cocker, Axelle Red, en tientallen andere vedetten, de lijst zou te lang worden om dit blad te vullen. Joe Cocker sloot zijn optreden in Antwerpen af met zijn "with a little help from my friends", destijds ook zijn legendarisch slotnummer van zijn optreden op het Woodland festival. RIP Joe Cocker, dank voor al de muziekvreugde die gij ons geschonken hebt. En inderdaad, wat zou ik zijn zonder vrienden?




vrijdag 20 oktober 2023

omtrent slapen

 Oorzaak en gevolg, niet te verwarren. Onlangs hoorde ik een  podcast over een experiment in een geriatrisch woon-zorg instelling waar ze de uren slaap van de bejaarden verminderden en later in bed staken en vroeger lieten ontwaken. De resultaten waren verrassend, de levendigheid verbeterde. Teveel slapen en te lang in bed liggen is niet alleen het gevolg van seniliteit maar veeleer een oorzaak of minstens een trigger van dementie bij bejaarden. Veel slapen is nefast, hou ze wakker en beweeglijk fit om alzheimer en dito te voorkomen. Een nieuwe aanpak en visie van de neurologen.



Eugenia uit Rusland

 Muziek ziften uit het internet is één ding. De vangst triëren is wat moeilijker:  pulp  weg gooien, en kiezen welke muziek ik mooi vind, en het waard is om op te slaan en te converteren van mp4 tot mp3 en uiteindelijk te belanden op een usb stick, afspeelbaar op mijn Sony DAB+ player.

Ik hou van die Russische muziek. Altijd heel sfeervolle beelden en "mijmer" muziek die een rechtstreekse toegang heeft naar mijn hart en ziel. Relaxe introspectie zonder stress ondergedompeld in Slavische romantiek met dat vleugje nostalgie en een snuifje melancholie.

Ja, ik hou van die Russische new age mziek:





GAZA and ISRAEL

 


donderdag 19 oktober 2023

herfst

We waren verwend met de warmste septembermaand sinds de oprichting van het KMI in Ukkel. Goed voor de kost van onze verwarming, maar we leefden wel boven onze klimaatstand, dit kon niet blijven duren. Nu pas beginnen de bomen hun bladeren in traag tempo te verliezen, de herfst begint. Les heuilles mortes, the falling leaves, Jacques Prevert en Yves Montand's stem: dat is pas echte frans chanson.





zaterdag 14 oktober 2023

Tijdreiziger

 

De tijd vliegt over ons heen en laat slechts een vluchtige schaduw achter. We beseffen dat alles wat wij beleven vervluchtigt tot een herinnering van dat moment. We proberen om die momenten te verzamelen en op te slaan om die tijd terug te beleven. 

Eigenlijk zijn we diep van binnen tijdreizigers. Fotograferen en filmen zijn pogingen om de tijd vast te houden met stilstaande of bewegende afbeeldingen van momenten die voltooid verleden tijd zijn. Tijd is niet terug te spoelen om terug te reizen naar het verleden.

John Koenig heeft in zijn woordenboek van obscure zorgen een woord toegevoegd voor dit besef dat momenten vervluchtigen tot herinneringen.





donderdag 5 oktober 2023

het donker tijdperk van de fotografie

 

HET DONKER TIJDPERK VAN DE DIGITALE FOTOGRAFIE



Ik heb een boek gekocht: “Foto beheer zonder stress” , hoe foto's te bewaren, ordenen en delen. Het is een handige handleiding om eindelijk orde te scheppen in onze steeds uitbreidende fotochaos. Met het systeem van de auteur Adam Pratt Leert ge praktisch hoe je de controle terugkrijgt op al je foto's, die verspreid staan op tal van plaatsen: op PC, laptop, tablet, en mobiele telefoons, analoge foto's in fotoalbums en kartonnen schoendozen, in een doos op zolder, volle laders met diapositieven, zelf gemaakte CDR schijfjes, USB sticks enz. Spijtig dat ik dat niet allemaal vroeger wist. Het hebben van foto's wordt zo een lust in plaats van een last om al die herinneringen terug te vinden in de fotochaos, laat staan om ze te delen met anderen, ge weet wel: het bos en de bomen.

Sinds de omschakeling van analoge filmrolletjes naar digitale fotografie wordt er steeds meer en meer gefotografeerd. Er zijn nog nooit in de geschiedenis zoveel afbeeldingen vastgelegd als nu. Maar van al die miljoenen digitale foto's zal er bijna niets meer over blijven en zullen de toekomstige generaties niets kunnen terugvinden. Er komt een donker tijdperk van de fotografie aan, Denk je echt dat binnen 50 jaar het nog zal mogelijk zijn om een CDR met jpeg's te bekijken of een externe harde schijf te openen? Ik heb nog een floppy liggen waar ik ooit, in de jaren zeventig of tachtig, mijn eerste digitale foto's heb opgeslagen en die floppy is niet meer te bekijken. Maar de zwart-wit kiekjes in een oude doos van mijn bompa met zijn nog altijd perfect zichtbaar.


Een ferrotype van 1890, een glasplaat van 1900, een zwart/wit Kodak-box kiekje van 1920, een kleurfoto van 1950 en een een diaposief van 1965, ze zijn nog allemaal te bekijken, je hebt maar één apparaat nodig om ze te zien: het menselijk oog. Bij digitale fotografie zijn er honderden bestandsindelingen die in de afgelopen jaren ontwikkeld. Een deel van die bestandsindelingen zijn verouderd en bijna niet meer te bekijken. Indertijd toen je in de fotowinkel het volgeschoten Kodak of Fuji Fotorolletje binnenbracht om te laten ontwikkelen tot (hopelijk gelukte) 24 of 36 foto's, toen kon je kiezen om naast de fysieke foto's ook een Kodak CD met digitale foto's extra bij te bestellen. Ik heb zo nog een paar van die CD's met digitale foto's liggen. De bestandsindelingen Photo CD (pcd) werd door Kodak geïntroduceerd en was 10 jaar in omloop om de foto labo's en de verkoop van fotofilms te wapenen tegen de vloedgolf van digitale fotografie die er aan kwam. PCD bestanden bestaan nu niet meer en zijn niet te openen op de huidige computers, maar gelukkig heb ik nog de foto's, netjes ingeplakt in fotoalbums.


Het voordeel van snel te kunnen beschikken van de jpegs in je geordende mappen maakt het gemakkelijk om fotoboeken te laten afprinten bij Pixum, Albelli, enz., CEWE colors levert heel mooie fotoboeken, en grote afdrukken. Als je houdt van fotografie: laat dan je mooiste en memorabele foto's uitprinten door een goed labo: losse foto's om uit te delen aan de gefotografeerd vrienden en naasten, of maak een mooi foboek of een ingelijste vergroting in een kader. Een aanrader is de specialist in vergrotingen: whitewall, prachtige foto's, https://www.whitewall.com/nl/. En whitewall print in een lijst is gewoon subliem, tenminste als je een goede foto aanlevert. Mijn favoriete labo's zijn Cewe en Whitewall. Laat je digitale foto's niet verdampen in het niets, je hebt ze per slot van rekening toch opgenomen om gezien te worden, Dus laat ze uitprinten op echt fotopapier, acrylglas, alu-dibond, canvas of in een fraai album.


zondag 24 september 2023

tHE PLATTERS IN 1960

 

ik was 18 jaar toen Only You van de Platters  op al de jukeboxen te vinden was. Op de overvolle danspiste van de Cosy Corner in Blankenberge had ik maar één tegel nodig om heel dicht met mijn lief te slowen op deze Only You. Het is en blijft een romantisch frotter, en ik geniet er nog altijd van, zelfs na bijna 64 jaar.



donderdag 31 augustus 2023

Enio

De enige Enio die ik ken is de Italiaanse componist Enio Morricone. Wat een muzikale erfenis heeft deze geniale musicus achtergelaten. Zijn filmmuziek heeft talloze films een grotere impact bezorgd door de perfecte match van beeld en soundtrack. Bepaalde filmfragmenten zijn onvergetelijk door de kracht van zijn muziek.

Rip Enio Morricone, bedankt voor je mooie composities.



zondag 27 augustus 2023

aan boord van een MSC cruiseschip

 

In 2017 hebben we een cruise gemaakt naar de Noorse Fjorden met MSC Fantasia Zo een cruiseschip is eigenlijk een drijvende stad. Die week in juni waren we met zo een 3600 passagiers en een crew van 1300, samen 4900 opvarenden.


De laatste dag van de cruise waren we een hele dag op zee. Er werd een begeleid scheepsbezoek met gids achter de schermen aangeboden. Zo een rondleiding benedendeks en op de bug is betalend. Ik wilde dat toch wel eens zien. De logistiek bevat veel meer dan alleen maar de bevoorrading van het eten en het drinken maar ook de keukens, de schotelafwas, de wasserijen, de afval machinerie, de watervoorziening, het onderhoud en de herstellingen, kortom al de voorzieningen van een kleine stad.

De kajuiten voor de bemanning bevinden zich benedendeks. De crew beschikt over eigen restaurants, cafetaria, medische post, winkels, een supermarkt,  apotheek, en zelfs een bank. Het personeel heeft haar eigen wasserettes, doucheruimtes, ontspanningslokalen, gebedsruimtes en zelfs een zwembad. MSC zorgt ook voor een ziekte- en ongevallenverzekering voor de bemanning. Ze kunnen terecht bij de scheepsdokter en de verpleging. Er wordt gecontroleerd op persoonlijke hygiëne en propere kledij. Conflicten kunnen besproken worden met een vertrouwensman of -vrouw van de ombudsdienst. Etnische wrijvingen, pesten, diefstal, ruzie en geweld, handtastelijkheden en seksuele intimidatie worden niet getolereerd. Bij onmiddellijk ontslag volgt een vliegtuigticket voor gedwongen terugkeer naar huis, betaald met ingehouden loon.

Het management berekent hoeveel voedsel en drank er nodig zal zijn voor een week en stuurt dan 2 of 3 weken vooraf een lijst door aan meer dan 100 leveranciers. Bij de terugkeer in de haven staat er al een eindeloze rij camions klaar om de bestelde goederen te leveren Die stock voor één week cruise is gigantisch.

30,000 eieren

3 ton kaas

6,800 flessen wijn

1,500 fessen champagne en schuimwijn

15,000 kg vlees

8,000 kg kip

5,000 kg vis

De vaten bier en frisdranken vullen een heel magazijn.

De bakkerij verbruikt 12,000 kg bloem per week om dagelijks 1000 broden en 8,000 croissants en koeken te bakken. De keukens draaien continu zowel voor de passagiers als voor de crew. De koele ruimten zijn we vlug doorlopen want daar waar wij niet echt op gekleed.

De schotelafwas verwerkt 10,000 schotels per dag. De voedselresten op de schotels komen terecht in opslagvaten.

De wasserij draait tot 20,000 stuks beddengoed en handdoeken per week. 1,500 uniformen per week worden gereinigd en geperst.


Er is vaneigens een berg afval: 1/3 van het voedsel en drank gaat naar de bioafval container. Dat wordt vermalen tot een natte brei en ‘s nachts geloosd in zee, als voedsel voor de vissen. Papier en plastic worden gescheiden en belanden versnipperd bij het brandbaar afval dat naar de branders gaat. Niet brandbaar afval wordt gesorteerd in containers. Alle vloeibaar afval van de toiletten, douches, wasserijen, schotel-afwas en allerlei machines  wordt in een machine ontwaterd en gescheiden in half vaste materie, olie en vuil water. De olie en de brei worden verbrand in de ovens. Het vuil water wordt geloosd in zee.

Er is ongeveer 100,000 liter water nodig per dag. Dat wordt door een enorme machine gedistilleerd uit zeewater tot zoet proper wateren opgeslagen in grote reservoirs. Daarnaast zijn er nog aparte tanks met drinkbaar water die in de havens gevuld worden  via grote pijpleidingen aan de kaai.

Het begeleid bezoek aan de beneden dekken was zijn geld waard. We hebben niet alles kunnen bezoeken in twee uur tijd. De ziekenboeg, de operatiezaal en het mortuarium bleven gesloten. Op alle vragen die we stelden hebben we een antwoord gekregen. Het personeel op zo een cruiseboot moet hard en lang werken. Veel van de Filipijnse meisjes blijven twee jaar aan boord en gaan dan naar huis. Ik sprak met een Indiër die al drie jaar aan boord was en nu definitief terug ging gaan naar Indië. Na zo een rondgang achter de schermen heb ik heel veel respect gekregen voor het personeel.

zaterdag 12 augustus 2023

if you go away

 Exploitatie van de nalatenschap van Jacques Brel zijn hartverscheurend lied "ne me quitte pas" is een aanslag op ons cultureel erfgoed, verwerpelijk, en zou moeten bestraft worden. Deze "if you go away" interpretatie door Helen Merrill en saxofonist Stan Getz  benadert echter zo goed de hartenkreet van Jacques Brel omdat het dezelfde nostalgische verzuchting weergeeft met een tribuut aan de Italiaanse actrice Virna Lisa, een bloedmooie vrouw die nog steeds voortleeft in mijn cinefiel geheugen van al de films die ik indertijd gezien heb in cinema Colisé in Blankenberge. Virna Lisa, Gina Lolabrigida, Sophia Loren, Claudia Cardinale, die italiaanse actrices waren echt mooie vrouwen.


 

zondag 30 juli 2023

Soms valt het eens tegen

 ik hou van films, Zowel op televisie en in de cinema. Ik geef toe dat ik een cinefiel ben en hou van een donkere bioscoopzaal en en het grote witte projectiescherm, de perfecte sfeer om meegezogen te worden in een audio-visueel verhaal in filmtaal. Onlangs zijn we gaan kijken naar de film Oppenheimer, over de fysicus wetenschapper wiens naam verbonden blijft met de ontwikkeling van de atoombom. De film gaat over het leven van Oppenheimer en zijn rol als directeur van het zeer geheime Manhattan project waar tijdens de tweede wereldoorlog de eerste kernwapens werden ontwikkeld en de eerste tests van de atoombom werden gedaan in New Lexico. Robert Oppenheimer wordt daarom de vader van de atoombom genoemd. Het is een prestigieuze film, maar persoonlijk viel het mij tegen. De film is veel te lang en te documentair. Ik ken de historie over de opgang, het succes, de val en beschadiging van een wetenschapper die  mentale bedenkingen had over de vreselijke gevolgen van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki. Voor mij was dit een onnodige film. De documentaire op Canvas was meer relevant over de rol van het FBI en Edgar Hoover in de politieke beschadiging van een man die het gevoel had dat hij bloed aan zijn vingers had door de atoombom te helpen ontwikkelen. Een goed gemaakte maar overbodige film die nooit echt boeide. 

vrijdag 28 juli 2023

optimist tot in de kist

 Mijn moto is nog altijd Monty Python's : "always look on the bright side of life". 

Ik probeer zoveel mogelijk positief te zijn en het leven door een roze bril te bekijken en meestal lukt mij dat wel aardig. Maar ik geef toe dat ik mij soms fitter en beter voordoe dan dat ik mij echt voel. The great pretender, die komedie speelt, dat helpt wel om een moeilijke dag te overbruggen, en dat is altijd efficiënter dan te zwelgen in zelfmedelijden en mij te laten afzakken in een moedeloze depressie. Dat wil ik ten alle tijden vermijden. "Het komt wel goed" is , een mantra van hoop. Je moet niet altijd alles geloven van wat de mensen beweren, en gij moet ook niet alles geloven wat je zelf denkt. Maar misschien is het toch beter om je wensdroom "alles komt wel goed" te blijven geloven.



donderdag 20 juli 2023

the girl from Ipanema

 

telkens als ik dit Bossa Nova liedje hoor, roept het bij mij een zomerse Braziliaanse sfeer op en zie ik in mijn verbeelding het terrasje in Ipanema, bij Rio,  waar musicus Antonio Carlos Jobim (35 jaar) en Vinicius de Moraes (50 jaar)elke morgen rond 9.30u een koffie kwamen drinken. Dagelijks passeerde er een bevallig meisje op weg naar het strand. Een wandeling dat de beide mannen niet onopgemerkt lieten voorbij gaan. Antonio Jobim had een leuk melodietje gecomponeerd op zijn gitaar en wilde het gebruiken voor een liedje. Vinicius schreef de Portugese tekst over het meisje uit de wijk die ze dagelijks zagen passeren. Jobim wilde het liedje te laten opnemen in een studio. Astrud Gilberto was een lokale zangeres, ze kon goed zingen, maar was niet professioneel en was nog nooit een opname studio geweest. Stan Getz, een Amerikaanse saxofonist vertoefde graag in Brazilië en was dol op de Braziliaanse Bossa Nova en Salsa muziek. Hij was toen toevallig in Rio. De combinatie van de frêle stem van Astrud Gilberto en de bariton sax van Stan Getz blijft na meer dan 60 jaar onverwoestbaar. Deze simpele versie hoor ik persoonlijk liever dan de versie van Frank Sinatra met een big band begeleiding. Het liedje neemt nog altijd de kortste weg van mijn oor naar mijn hart. Door de macht van mijn verbeelding, denk ik hoe het geweest zijn om de 17 jarige Heloisa voorbij het terras te zien voorbij dartelen op weg naar het strand.

Bijna alle protagonisten zijn weg. Astrud Gilberto is vorige maand overleden. Stan Getz heeft al in 1991 het tijdelijke verwisseld met de eeuwigheid. Jobim heeft de wereld wel een mooie muzikale erfenis nagelaten. De 17 jarige Heloisa is net 80 geworden, mama van 4 kinderen, oma van 15 kleinkinderen en onlangs overgrootmoeder van achterkleindochter Heloisa. Maar the girl from Ipanema nog altijd mijn ultieme relaxe strand en zon muziek.



De muziek werd geschreven door Antônio ("Tom") Carlos Jobim en de tekst door Vinicius de Moraes in 1962. Zij zaten vaak op het terras van de bar Veloso in de wijk Ipanema van Rio de Janeiro en werden geïnspireerd door een meisje dat vrijwel dagelijks voorbijkwam.

Dat meisje was Heloísa ("Helô") Eneida Menezes Pais Pinto, geboren op 7 juli 1945. Ze woonde aan de Rua Montenegro nummer 22 en kwam er pas twee jaar later achter dat zij de inspiratiebron was geweest voor het lied. Later waren Tom Jobim en zijn vrouw Teresa getuigen bij het huwelijk van Heloísa. De bar heet thans Garota de Ipanema.

De eerste commerciële opname van dit nummer was in 1962, door Pery Ribeiro. De bekendste versie, die door Astrud Gilberto is uitgevoerd samen met João Gilberto en jazzsaxofonist Stan Getz, van de elpee Getz/Gilberto uit 1962, werd een wereldwijde hit. Deze opname is vaak gebruikt in verschillende films en wordt ook nog regelmatig gebruikt als 'elevator music' (muzak).

De song werd door bijzonder veel internationale artiesten opgenomen, in diverse talen; de Engelstalige versie, tekst geschreven door Norman Gimbel, onder anderen door Frank SinatraThe Girl from Ipanema zou volgens de website van Helô Pinheiro het op een na meest opgenomen populaire lied in de geschiedenis zijn, na Yesterday van The Beatles.

In 2005 werd The Girl from Ipanema door de Library of Congress uitgeroepen tot een van de 50 grootste muziekwerken van de mensheid.







vrijdag 30 juni 2023

Anticycloon

 Het hogedrukgebied van mijn hart ligt aan de kust, van Knokke tot aan De Panne. Met Blankenberge als middelpunt van mijn anticycloon. De zee is de spiegel van de hemel, soms grijs en soms blauw, af en toe heftig met witte schuimkoppen gegeseld door stormwinden, elk jaar vol schuim en dan vol kwallen, maar ook bled vlak en windstil. Ook het strand is altijd anders, en zeker de strandgasten zijn vestimentair heel heel verschillend. Op het strand "schient assan de zunne in mien herte"

. The best side is the seaside, las ik onlangs op de blog van fotografe www.photobrunette.be.

Hoog tijd dat ik eens een fotoreeks van strand en zee verzamel en op mijn Flickr webstek etaleer als ode aan mijn geboorte streek: de Vlaamse kust, de Atlantic Wall van appartementsgebouwen en dijken vol horeca en winkeltjes, gocards en raar geklede wandelaars. Op een terrasje kijken naar de mensen op de dijk, is minstens even boeiend als een bezoek aan de zoo van Paradaiza.

zondag 18 juni 2023

De Pastorale van Ramses en Liesbeth

 Het blijft een monument van een lied. Deze compositie van Boudewijn De Groot  en de tekst van Lennaert Nijgh wordt  met het magistrale orkest arrangement van Arjan Bruinsma een muzikale parel  van het metropool orkest. En van eigens door het talent van deze twee unieke stemmen. Ramses en Liesbeth hun urnen liggen naast elkaar op de begraafplaats.



Ramses en Liesbeth

 >Ramses Shaffy en Liesbeth List, een onwaarschijnlijk koppel, maar zo supplementair dat ze nog altijd in één adem genoemd worden. Laat mij, laat mij altijd pastoraal van deze twee iconen houden. Rip Ramses en Liesbeth, in dankbare herinnering voor de mooie momenten die jullie mij gunden.


donderdag 25 mei 2023

RIP Tina Turner


 

the best

 Het went niet om mensen die met je meereisden op de trein van het leven te zien verdwijnen. Er komen steeds meer lege zitplaatsen vrij in  mijn wagon. Maar de trein dendert verder van halte tot halte. Hoe verder we rijden hoe minder nieuwe reizigers er bij een halte in mijn treinwagon instappen en hoe leger en leger het hier wordt. Na Gerry Rafferty, Joe Cocker, en Vangelis is nu ook de koningin van de rock-en-roll Tina Turner overleden.

Wij hebben twee keer de flamboyante Tina mogen meemaken, eenmaal in het sportpaleis in Antwerpen en één keer in Gent Expo. Wat een performance en dynamiek: legendarisch. Tina Turner blijft Simply the Best. Haar Steamy Windows en Proud Mary blijven nog altijd nazinderen in mijn muzikaal erotisch  geheugen. Hierbij buig ik het hoofd in eerbiedig respect voor het heengaan van een grote dame, niet alleen met een fenomenale en unieke stem maar ook een fantastisch benenspel-show. 

Tina Turner bedankt. 


    

vrijdag 12 mei 2023

Maired Nessbitt en de Celtic Woman


 Ierland is al zeer lang een favoriet land. Vanaf de eerste keer dat ik Ierland bezocht, ondertussen al bijna 50 jaar geleden, blijft het een fascinerend land met een authentieke eigen  cultuur. De Ierse muziek spreekt me echt aan. De prachtige uitvoering in 1998 van Michael Flatley's Feet of Flames show  blijft historisch, voor eeuwig gebrand in mijn mijn geheugen. Een ongelooflijke show met Ierse dansen en fantastische Keltische muziek. De blonde ierse violiste Maired Nesbitt was voor mij de muzikale ster van die unieke avond. Maired heeft lang getoerd met de dames van de zanggroep Celtic Woman. Zij heeft nu een solo carriere als Celtic fidler. Niet alleen een weldaad voor mijn tromelvliezen maar ook voor mijn oude ogen. Maired Nesbit en haar viool hebben een rechtstreekse toegang naar mijn hart.  

donderdag 6 april 2023

Stabiel

 Net gehoord op de radio: "Zijn dokter verklaarde dat hij stabiel is, hij ademt zelfstandig en hij is bij bewustzijn."

 Ja, het ging van eigens over Berlusconi, de Italiaanse Trump. Dit gezondheidsrapport kon echter even goed over mij gaan: ik ben ook redelijk stabiel en bij bewustzijn en blijf volharden in zelfstandig ademen maar dat geldt ook zo voor bijna de hele mannelijke wereldbevolking.

Dit alleen maar om te zeggen dat ik blij ben dat ik leef en graag meezing met Will Tura "Het leven is mooi".









maandag 20 maart 2023

Pachelbel

Johann Pachelbel was een Duitse componist en organist (°1 sept 1653 +3 mrt 1706) . Hij is vooral bekend van zijn Canon in D major, en van zijn gigues en fuga, deze muziek uit de late barok vind ik evht mooi en helemaal niet zo oubollig, al zijn die composities meer dan 300 jaar oud. De uitvoeringen op orgel zijn wel indrukwekkend maar de meer intieme en esoterische sfeer van piano en cello  zijn de sleutel tot mijmeringen en dromen, kortom deze uitvoering spreekt mij het meeste aan.



boxjes open, ogen toe en laat Johan Pachelbel maar je ziel beroeren.

 

woensdag 15 maart 2023

saxofoon

 Ik hou van de klanktimbres van de saxofoon en van de cello. Deze muziekinstrumenten hoor ik het liefst, gevolgd door de piano. Waarom mijn voorkeur gaat naar de sax en de cello weet ik niet, net zoals het ook niet te achterhalen is waarom ik liever de primaire  kleuren blauw en geel zie dan de kleurmix groen.

Ik hoor liever de tenorsax en de altsax dan de sopraansax, maar ik geef toe dat ik een muzikale analfabeet ben. Daarom deze link naar  Alexandra Ilieva, een begenadigde Bulgaarse zangeres, muzikante en producer, en experte saxofoon.




dinsdag 7 maart 2023

wat een prachtig mooie wereld

ik ken een zekere David die niet kon zingen en het dan maar een lied van Louis Armstrong gewoon ingesproken heeft. En ik denk bij mezelf: wat een mooie wereld.


 

zaterdag 4 maart 2023

Mijn allergenen

 Allergenen, dat zijn van die dingen die een overgevoeligheidsreactie veroorzaken met als resultaat dat ge je niet goed voelt. Gelukkig heb ik geen last van allergene stoffen en geen voedsel intoleranties, maar ik krijg wel allergische aandoeningen van sommige woorden. Om in het jargon te blijven: ik heb een woord allergeen, met name het woordje "nog" en de zin "in mijn tijd" veroorzaken allergie.

Ik krijg het van vragen met "nog". Gaan jullie nog op reis? luister je nog naar muziek? Lees je nog boeken? Gaan jullie nog op restaurant? Van al die "nog" vragen krijg ik het zuur. Hoe ouder ik word, hoe meer dat het mij stoort, hoe goedbedoeld al die "nog" vragen ook wel zijn.

Als het gesprek met leeftijdsgenoten afglijdt naar het vroegere leven en de zin begint met "in onzen tijd....." of nog erger "in mijnen tijd..."     dan moet ik mij altijd inhouden om niet te repliceren: verdomme mensen, onze tijd is nu, zolang we leven is onze tijd nu. Wij leven allemaal in het hiernumaals. Pas als we dood zijn mogen ze over ons zeggen: "in hun tijd was het....".  Ik lijd aan intolerantie wanneer het verleden verheerlijkt wordt met de omschrijving  "in de goede oude tijd". Nostalgie is eigenlijk een ziekelijk leed dat voor ouderen besmettelijk kan zijn. Het is de samenstelling van het griekse woord "nostos" (terugkeer/thuis) en "algos" (pijn, leed). Nostalgie, deze zwaarmoedige begeerte naar de herkomst en het verlangen naar vroegere tijden is niet alleen het gevolg van ouder worden, maar ook het resultaat van de moeite of het onvermogen om zich aan te passen aan de veranderingen van een evoluerende samenleving. Bob Dylan verkondigde het ooit: Times are changing, en aanpassen blijkt moelijker te worden met het vorderen van de leeftijd. Van eigens is een onbezorgde jeugd plezanter dan de kwaaltjes van de ouderdom, maar ik vind dat geen reden om te vervallen tot een oude knorpot die steeds maar leutert over die goede oude tijd toen iedereen jong en mooi was en het leven eindeloos leek. Maar ik geef toe dat ik echt kan genieten van de muziek van Guy Deprez zijn radio programma De Préhistorie en Roy Orbison zijn "Pretty Woman", wat toch ook onder de noemer Nostalgie valt.

dinsdag 21 februari 2023

adoptie

 Hoe lang is het geleden dat je nog iets voor de eerste keer gedaan hebt? Een vraag die steeds meer confronterend wordt naarmate je ouder wordt. Seniorennet waarschuwt dat ouderen die alleen repetitief steeds maar elke dag het zelfde leven leiden en elke verandering vermijden, dat die ouderen gemakkelijk hun levenslust verliezen en raadt aan om eens iets nieuws te doen . 

Wij hebben iets nieuws gedaan. Voor de eerste keer hebben we een kat in huis gehaald. We hebben Pipa geadopteerd, een asiel kattin van circa 8 of 9 jaar die vorige zomer verloren gelopen was en door mensen is  binnengebracht. Pipa heeft maar 1 oog, heel gezond  maar raakte door dat verwijderd oog weinig kans op adoptie. Net daarom hebben wij haar gekozen. We houden van haar, Pipa is een echte schootkat, echt heel lief en eist continu onze aandacht en liefde op. Na 4 honden in ons leven hebben we nu voor het eerst een kat in huis en we hadden nooit gedacht dat je van een kat zoveel vriendschap kunt krijgen. Kortom we zijn zeer gelukkig met de adoptie van de mooie zwarte Pipa, onze nieuwe huisgenote. Tijd om binnenkort eens wat foto's te showen van onze madame moustache.                           

vrijdag 17 februari 2023

Oostendse verse vis

 Een greep uit het leven: deze kortfilm is een ode aan de mensen van de vistrap in Oostende.


donderdag 9 februari 2023

Tempus fugit

 Met deze time-Lapse video wordt onverbiddelijk vastgelegd hoe snel de tijd over ons heen vliegt en amper zijn schaduw achterlaat.  Imposante beelden die nog meer indruk maken door die epische muziek soundtrack. Een prachtig staaltje van filmkunst op Vimeo.


dinsdag 31 januari 2023

Radiohead en Dire Straits

 Als fan van de bandgroep Radiohead en Dire Straits ontdek ik altijd nieuwe lagen bij het beluisteren van hun muziek composities. Ik heb het altijd vreemd gevonden dat Radiohead en Dire Straits nooit serieus gewaardeerd zijn geweest en altijd werden weggezet als alternatieve en obscure popmuziek. Hoog tijd om deze baanbrekers de eer te geven die ze verdienen. 

Thank you for the music and all the joy you give me.











vrijdag 20 januari 2023

Ode aan een van de grootste componisten

 >Ennio Morricone, in mijn ogen een van de grootste componisten, samen met Vangelis hebben deze 2 maestro's  onvergetelijke muziek gecomponeerd. REST IN PEACE.








        

dinsdag 10 januari 2023

luchttrillingen met mentale gevolgen

Altijd fascinerend om te ervaren hoe de luchtgolven die je trommelvliezen doen trillen door je brein worden geconverteerd tot waarnemingen van geluiden zoals woorden, lawaai, signalen, muziek enz.

De geluidstrillingen die geïnterpreteerd worden als muziek hebben een directe toegang rechtstreeks naar mijn mentaal gemoed., Muziek kan mij blij, opgewekt, euforisch, nostalgisch, ja zelfs melancholisch maken, muziek is de kortste weg naar mijn oude simpele ziel. Voor een of andere duistere reden hou ik van de klanken van saxofoon, cello, piano en harp. Candy Duffer beroert mij nog altijd. Wat een vrouw!



 

stjepan Hauser en Lol Astanova, cello en piano, wat moet er meer zijn? 



candy DULFER saxofoon

 zeker al 20 jaar geleden, maar nog altijd een magistraal duo.