Ik hou van lezen, en ik heb iets met taal en met boeken. Het kunnen waarderen van een mooi geschreven tekst, van een goede roman, van een sprankelende column of een boeiend tijdschriftartikel, dat is wellicht het resultaat van een opvoeding in een tijd zonder televisie, zonder sociale media en niet in het minst door de school en de bijhorende bibliotheek. Kortom ik ben blij dat ik mij een lezer kan noemen.
Soms houdt het lezen ook het risico in dat je wakker geschud wordt uit je behaaglijke knusse cocon. Ik heb net het boek "Grijsgedraaid" van Knack-journaliste Ann Peuteman gelezen, met als ondertitel "waarom we bang moeten zijn om oud te worden". Het is een interview boek dat mij aangegrepen heeft. De getuigenissen van de 80-plussers in rust- en verzorgingstehuizen zijn niet bepaald opbeurende komische verhalen. Het moeilijkste van het leven in een RVT blijkt het onvermogen te zijn om te blijven zijn wie je altijd was: een zelfstandig vrije volwassene. Vaneigens zijn er oudere mensen die nog mondig en vitaal zijn en een mooie oude dag beleven en is het te hopen dat wij bespaard blijven van een repetitief vegetatief leven. Dit boek heeft me doen beseffen hoe waardevol het leven is en dat de kwaliteit belangrijker is dan de kwantiteit van de jaren. Als ik ooit 78 jaar word ga ik me een T-shirt laten printen : Ik ben geen 78 maar 18 met 60 jaar ervaring. Ook al kraakt en piept er van alles in mijn lijf bij het opstaan 's morgens.
Af en toe moet je zelf de vraag durven stellen: Hoelang is het geleden dat ik nog iets voor de eerste keer gedaan heb? Als je het antwoord schuldig blijft is het hoog tijd om te herbronnen. Volgende donderdag gaan we voor de eerste keer naar Mallorca.
Soms houdt het lezen ook het risico in dat je wakker geschud wordt uit je behaaglijke knusse cocon. Ik heb net het boek "Grijsgedraaid" van Knack-journaliste Ann Peuteman gelezen, met als ondertitel "waarom we bang moeten zijn om oud te worden". Het is een interview boek dat mij aangegrepen heeft. De getuigenissen van de 80-plussers in rust- en verzorgingstehuizen zijn niet bepaald opbeurende komische verhalen. Het moeilijkste van het leven in een RVT blijkt het onvermogen te zijn om te blijven zijn wie je altijd was: een zelfstandig vrije volwassene. Vaneigens zijn er oudere mensen die nog mondig en vitaal zijn en een mooie oude dag beleven en is het te hopen dat wij bespaard blijven van een repetitief vegetatief leven. Dit boek heeft me doen beseffen hoe waardevol het leven is en dat de kwaliteit belangrijker is dan de kwantiteit van de jaren. Als ik ooit 78 jaar word ga ik me een T-shirt laten printen : Ik ben geen 78 maar 18 met 60 jaar ervaring. Ook al kraakt en piept er van alles in mijn lijf bij het opstaan 's morgens.
Af en toe moet je zelf de vraag durven stellen: Hoelang is het geleden dat ik nog iets voor de eerste keer gedaan heb? Als je het antwoord schuldig blijft is het hoog tijd om te herbronnen. Volgende donderdag gaan we voor de eerste keer naar Mallorca.
