Groei en planning

Altijd optimist blijven, zei mijn moeder, met doemdenken maak je alleen je eigen ongelukkig. Maar als ik nu het Yale demografisch rapport van 11 Februari 2020 bekijk, dan moet ik toch moeite doen om te geloven dat het allemaal wel in orde zal komen met de wereld bevolking.

Het Yale studierapport over de demografische evolutie geeft regeringen en bedrijven de nodige informatie voor hun plannen omtrent bevolking, urbanisatie, migratie, vergrijzing, en economie. Uit de cijfers blijkt dat de globale wereldbevolking iets sneller gestegen is dan Yale voorzien had in hun 2010 rapport en verder zal blijven stijgen vooral in minder ontwikkelde landen. Anderzijds zijn er in meer dan 80 landen, de helft van de globale bevolking, minder geboortes en een stijging van levenslengte wat resulteert in meer bejaarden en minder werkende mensen. 

Op onze blauwe planeet zitten we nu anno 2020 met 7,8 miljard mensen, in 2011 hadden we net de kaap van 7 miljard gerond, terwijl we in 1950 een wereld bevolking van 2,5 miljard telden. Toen in 1950 was de jaarlijkse aangroei van de populatie 1,8% wat neerkwam op 77 miljoen per jaar door de nataliteit van 5 geboorten/vrouw. 

In 2020 is de jaarlijkse aangroei verminderd tot 1%, maar de jaarlijkse groei van de wereld populatie is nu 81 miljoen, meteen gemiddelde nataliteit van 2,4 geboorten/vrouw met een gedaalde kindersterfte van 29/1000 geboorten en een hogere gemiddelde levensverwachting van 73 jaar. Hoe hoger de graad van ontwikkeling hoe lager de groei van de bevolking. Zo blijkt dat de bevolking van China nog amper toeneemt. Ook in Azië is er een daling van het aantal geboorten/vrouw maar blijft de bevolking toenemen. De bevolking in Rusland is snelst gedaald. Yale becijfert dat van 2020 tot 2050 de bevolking in Europa met 37 miljoen zal verminderen.

Die bevolkingsgroei gebeurt vooral in de 50 armste landen. Vooral in Afrika is er een exponentiële groei. Yale becijfert dat de Afrikaanse bevolking met 1.149 miljoen zal toenemen tussen 2020 en 2050. Tegen 2050 verwacht men een verdubbeling van de populatie in Angola, Burkina Faso, Congo, Mozambique, Niger, Nigeria, Tanzania en Uganda. In Nigeria groeit de bevolking het snelst: met 733 miljoen zullen er meer mensen wonen dan in Europa en de USA. Wat onvermijdelijk zal leiden tot massale emigratie golven, ook ten gevolge van etnische spanningen in de overbevolkte gebieden. De conflicten in Afrika leiden tot meer armoede van de bevolking. En de oorlogen in het Midden-Oosten jagen miljoenen mensen op de vlucht. Samuel Huntington zijn boek van 1996 "clash of the civilizations" is helaas werkelijkheid geworden. Godsdienstige waanzin, en etnische onverdraagzaamheid zijn de demonen van deze tijd.

Terzelfder tijd stagneert of daalt de bevolking in de meeste ontwikkelde landen, met lagere geboortecijfers en hogere overlijdingsleeftijden. In 34 ontwikkelde landen resulteert dat al in een nieuw fenomeen: een scheefgetrokken populatie ondersteuningsratio: er zijn meer 65plussers dan -15 jarige kinderen, de bevolkingspiramide is breder boven dan onderaan, en dat wordt problematisch. De PSR (potentiële support ratio) was in 1950 nog 12 werkende 15- tot 64-jarigen per 65+gepensioneerde. In 34 landen is de PSR al gedaald beneden de 7/1 gepensioneerde. In Europa is het gemiddeld iets meer 3/1 terwijl in Duitsland, Italië en Japan de verhouding al gedaald is tot beneden de 3 en de berekeningen aantonen dat in 2050 de PSR er zal zakken tot 2. Als de geboortedaling zich verder zal doorzetten in de ontwikkelde landen zal het onvermijdelijk worden om door migratie het dalende aantal werkenden op te krikken, en anderzijds de pensioenleeftijd flink te verhogen. Met 10, 8, of zelfs met 5 kunt ge nog een kar met één gepensioneerde trekken, maar met 3 of 2 werkenden kunt ge geen gepensioneerde meer onderhouden. Dus minder niet-werkende ouderen en meer mensen die de kar trekken. Stakingen, protesten, betogingen kunnen de cijfers en de onvermijdelijk wetmatigheden niet veranderen: we gaan allemaal veel langer moeten werken, pensioenen verhogen zit er niet in en er zullen meer migranten komen. 

Surfen naar de yaleglobal links zijn niet bevorderlijk voor een blij gelukmakend gevoel. Zeker niet als ge surft naar het Yale report: Prepare for the 21st Century Exodus of Migrants. Dus niet lezen, en blijven geloven dat doemdenken niet goed is voor je welzijn. Always look at the bright side of life en leef lang en gelukkig.

Achter de schermen van een cruiseschip

In 2018 zijn we met de MSC Fantasia één week op cruise geweest naar de Noorse Fjorden. Zo een cruiseschip is eigenlijk een drijvende stad. De bevolking van ons schip Fantasia was die week 4.800 opvarenden: namelijk 3.643 passagiers en 1.257 bemanning personeel. Ik weet niet meer hoeveel dozijnen dekken, bars en restaurants er waren, echt groot. Zo een week vliegt voorbij.

De laatste dag waren we een hele dag op zee en hebben we ons ingeschreven voor een begeleid scheepsbezoek achter de schermen. De logistiek achter zo een cruiseschip wilde ik toch wel eens zien. Zo een rondleiding door de beneden dekken is betalend en gebeurt in groepen van 30 tot 40 passagiers met een gids. Het logistiek management bevat veel meer dan alleen maar de bevoorrading van het eten en het drinken maar ook de keukens, de schotelafwas, de wasserijen, de afval machinerie, watervoorziening, onderhoud en herstellingen kortom al de voorzieningen van een kleine stad.

Het management berekent hoeveel voedsel en drank er nodig zal zijn voor een week en stuurt dan 2 of 3 weken vooraf een lijst door aan meer dan 100 leveranciers. Bij de terugkeer in de haven staat er al een eindeloze rij camions klaar om de bestelde goederen te lossen die door vorkliften naar de diverse magazijnen worden gereden. Die stock voor één week cruise is gigantisch.

30,000 eieren

3 ton kaas

6,800 flessen wijn

1,500 fessen champagne en schuimwijn

15,000 kg vlees

8,000 kg kip

5,000 kg vis

De vaten bier en frisdranken vullen een heel magazijn.

Niet te geloven wat er allemaal in die magazijnen ligt

De bakkerij verbruikt 12,000 kg bloem per week om dagelijks 1000 broden en 8,000 croissants te bakken. De keukens draaien continu zowel voor de passagiers als voor de crew. De diepvriesruimten en de koele ruimten zijn we vlug doorlopen want daar waar we niet echt op gekleed. De schotelafwas verwerkt 10,000 schotels per dag. De wasserij draait tot 20,000 stuks beddegoed en handdoeken per week. 1,500 uniformen per week worden geperst.

Er is vaneigens een berg afval: 1/3 van het voedsel en drank gaat naar de bio-afval container. Dat wordt vermalen tot een natte brei en ‘s nachts geloost in zee, als voedsel voor de vissen. Papier en plastic worden gescheiden en belanden bij het brandbaar afval dat naar de branders gaat. Niet brandbaar afval wordt gesorteerd in containers. Alle vloeibaar afval van de toiletten, douches, wasserijen, schotelafwas, allerlei machines en reiniging wordt in een process machine ontwaterd en gescheiden in vaste materie dat verbrand wordt en vuil water dat geloosd wordt in zee. De afval behandeling van zo een cruiseschip is een heel complex proces, gebonden aan een hele reeks procedures en wettelijke verplichtingen. Er is ongeveer 100,000 liter drinkbaar water nodig per dag. Dat wordt door een enorme machine gedistilleerd uit zeewater en opgeslagen in grote reservoirs. Daarnaast zijn er nog aparte tanks die in de havens gevuld worden met drinkbaar water met grote pijpleidingen aan de kaai.

Het begeleid bezoek aan de beneden dekken was zijn geld waard. We hebben niet alles kunnen bezoeken in twee uur tijd. Het ziekenhuis en de operatiezaal mochten we alleen zien door een open deur. Het mortuarium bleef gesloten. Op alle vragen die we stelden hebben we een antwoord gekregen. Het personeel op zo een cruiseboot moet veel werken. Veel van de Filipijnse meisjes blijven twee jaar aan boord en gaan dan naar huis. Ik sprak met een Indiër die al drie jaar aan boord was en nu definitief terug ging gaan naar Indië. Na zo een rondgang achter de schermen heb ik heel veel respect gekregen voor het personeel.

Dwazerik, het gaat over de euro's over niets anders

Politiek is de edele kunst om dankzij de perceptie de bevolking te laten geloven dat de politiek hun dient. En daarom worden we wettelijk verplicht om ons om de zoveel tijd naar het stemlokaal te begeven om onze kiesplicht te vervullen. Toen er indertijd eindelijk een algemeen stemrecht kwam waar elke man één stem mocht uitbrengen, (vrouwen mochten niet stemmen) was dat een doorn in het oog van de begoede klasse die voldoende inkomsten/belastingen had en daardoor mocht stemmen. Bij de eerste keer dat ook de armere mannen mochten stemmen werden werklieden bedreigt met ontslag door de fabrieksbazen als ze durfden naar het verkiezingslokaal te gaan. Er stonden piketten van de patroons aan de ingang te controleren welke arbeider binnenstapte om te kiezen. Velen durfden niet gaan stemmen omdat ze anders buiten vlogen. De enige oplossing om de almacht van de kapitalisten te breken en de democratie te waarborgen was om het stemrecht uit te breiden met een opkomstplicht. Indertijd volledig terecht.

Anno 2020 is er nog altijd opkomstplicht. Ge zijt verplicht om in het kieshoekje te kruipen, maar vaneigens moogt ge blanco of ongeldig stemmen door bvb een grote rode streep op het formulier te trekken. De opkomstplicht afschaffen en vervangen door een kiesrecht is een illusie want dat willen de partijen absoluut niet. De politieke partijen hebben een systeem bedacht om zichzelf royale dotaties te schenken, betaald door de belastingbetaler. Partijen zijn bedrijfjes geworden door aan het infuus van de regionale en federale dotaties te hangen. Die kiezer is een moneymaker, iedere binnengehaalde stem is geld. Elk jaar krijgen ze miljoenen euro's binnen dat ze elk naar eigen partij-dna spenderen, verdelen of investeren. Je kunt gebuisde ex-parlementairen een betaald jobke geven zoals Paul met-de-losse handjes Vandendriesche, je kunt er sociaal toerisme hotels mee financieren, je kunt er een vloot auto's mee leasen, studiebureaus en reclamemensen inhuren, of lucratief investeren in iets dat geld opbrengt zoals immobiliën. 

De partijfinanciering bij het Vlaamse parlement dat jaarlijks uitgedeeld wordt aan de 7 Vlaamse partijen is 12,7 miljoen euro. Er is de geïndexeerde fractietoelage per Vlaams parlementslid van € 19.088 bestemd voor de partij. Plus een vaste partijdotatie van € 61.973,38 + €1,49 per geldig stembiljet.

De regionale partijdotaties in Brussel en Wallonië liggen in dezelfde lijn. Alle partijen vangen zo ongeveer 30% van hun dotaties via de regionale parlementen, 60% komt van de federale dotaties en 10% van giften van bedrijven die schatplichtig zijn aan partijen en van trouwe partijsoldaten.

Federaal is de partijtoelage € 64.194,47 per fractielid in de kamer plus € 3,30 per geldig uitgebracht stem. In de Senaat vangen de partijen toch nog € 24.000 per senatorkop plus € 1,32 per stem. Zolang dat die praatbarak geld opbrengt zie ik de partijen de Senaat nog niet afschaffen, wat ze zogezegd ook mogen beweren. Er moet overal bespaard worden, de pensioenen worden niet verhoogd, de woonbonus voor het verwerven van een eigen woning is verdwenen, minder kindergeld, minder geld voor de zieken en de gehandicapten, materniteiten moeten dicht, en noem maar op. De dotaties blijven jaar na jaar stijgen en de partijen hebben allemaal een enorme oorlogskas binnengerijfd. Ik heb niet alle cijfers kunnen vinden op het internet en het niet exact kunnen becijferen, maar ik schat dat bij elke geldig uitgebrachte stem in het kieshokje de plichtsgetrouwe belastingbetaler daardoor jaarlijks bijna twintig euro aan de partijen geeft. Partijen zijn tollenaars geworden die dure studiebureaus en spindokters betalen om de perceptie te creëren van hardwerkende dienaars die het beste voorhebben met de bevolking. Nu ja, eigenlijk mag ik daar geen kritiek op hebben want zo voed ik alleen maar de anti-politiek. Als iedereen zich gedegouteerd zou afkeren van de politiek zouden er alleen maar gedegouteerden over verblijven en wedden dat die dan een partij zouden oprichten. 

Balthazar Boma orakelt Mijn Gedacht

Ieder met zijn vlag, ieder met zijn gedacht. Maar is dat wel zo? Lopen we niet allemaal achter een vlag van een of andere groep, en nemen we de ideeën van iemand anders over en zeggen dan met overtuiging dat dit ons eigen gedacht is. Mijn Bompa, dat is mijn grootvader van aan moederskant, was een liberale anti-klerikaal die dweepte met "vrijdenken". Hij prentte mij in dat je nooit alles klakkeloos mag geloven.  Hij zei: zorgt dat je steeds een vrijdenker bent, pas met rede ben je een vrij mens. De kerk en de politiek gaan je proberen te hersenspoelen zodat je niet meer in staat bent om zelf na te denken. Blijf kritisch denken en volg niet hersenloos de meute. 

Zeker nu in tijden van fake news, correct politiek denken, en politieke profilering besef ik waarom mijn grootvader zo veel belang hechte aan de eretitel: "ik ben een vrijdenker". Wat is dat eigenlijk "links" en "rechts"? Wat is de verborgen agenda van Vlaams Belang en NV-A? Waarom willen die Antwerpenaars zo graag de sociale zekerheid splitsen? Politieke dotatie per binnengehaalde verkiezings stem is dat goed? Als een partij met het gekregen geld van de brave belastingbetaler investeert in een groot kantoorgebouw dat ze verhuurt aan de privé en op die inkomsten zelfs geen belasting moet betalen, moet ik dat dan zo maar accepteren? En als ik dat onethisch vind, ben ik dan "rechts" of "links"? 
Wellicht gaan die politieke pippo's mij waarschijnlijk gewoon averechts vinden? Mijn Bompa had gelijk: ik probeer een vrijdenker te zijn die meer belang hecht aan de rede dan aan het gevoel. Wat nog altijd iets anders is dan een rebelse dwarsligger.

De Tijd en 2019

Het gezegde dat de de tijd vliegt wordt door De Tijd bevestigt. Het overzicht van 2019 is 365 foto's is zoals altijd een waardig afscheid van een jaar in pakkende momenten.

https://multimedia.tijd.be/365-19/?utm_campaign=NIEUWOP&utm_medium=email&utm_source=SIM&utm_source=SIM&utm_medium=email&utm_campaign=&utm_content=&utm_term=

2019 enkele foto's

Het is bijna 2020. Dus op de valreep snel nog enkele sprokkels van diverse fotomappen. Neen, het is geen jaaroverzicht, gewoon een lukrake greep afbeeldingen.

Dè tijd van het jaar

De kerstverlichting in de winkelstraten twinkelt
De parking aanduiding meldt vol
De file naar de stad rijdt accordeon
De christmas songs op de radio veroorzaken allergie
De verlofdagen worden opgenomen
De winkelverkoopsters draaien overuren
De jobstudenten strikken de cadeaupakjes
De bankkaart lezers boeken nieuwe records
De warmste week is onoverkoombaar
De buren zeggen goedendag
De auto's stoppen voor de zebrapaden
De mensen glimlachen milder
De nacht is vandaag 90 seconden korter
Het wordt Kerstmis

Familietradities

Een man vraagt aan zijn vrouw waarom ze bij het koken

de uiteinden van de worstjes eraf gesneden heeft alvorens

ze te bakken. Zij antwoordt: Omdat mijn ma dat ook

altijd deed. Wanneer de man dezelfde vraag aan zijn

schoonmoeder stelt, krijgt hij hetzelfde antwoord. Die oma

had het op haar beurt van haar moeder. Op bezoek in het

rusthuis van de overgrootmoeder krijgt hij eindelijk het

antwoord: Bakken jullie nog steeds in dat kleine pannetje?

Lieve Blancquaert en haar cirkel

Wij zijn vandaag gaan kijken in de Gentse Sint-Pieters-Abdij naar de tentoonstelling Circle of Life. Lieve Blancquaert haar reeks over de cirkel van het leven: Birthday, Weddingday en Lastdays, indertijd uitgezonden op VRT, herinner ik me nog zeer goed. Haar wereldreizen omtrent geboorte, liefde en dood in de verschillende culturen op onze aardbol zijn niet alleen interessant maar hebben mij echt aangegrepen. Het zijn de universele hoogtepunten van het leven zowel voor blank, bruin of zwart, rijk of arm, gelovig of ongelovig. Wat een caleidoscoop van levenswijzen. 

De tentoonstelling Circle of Life is echt de moeite waard, het is boeiend, mooi gepresenteerd, met nooit vertoond beeldmateriaal en met een uitstekende audio gids. De persoonlijke ingesproken stem van Lieve Blancquaert bij de fotoreeksen over geboorte, huwelijk en dood maken het verschil. Als ze vertelt over de verschrikkelijke toestanden bij bevallingen en genitale verminkingen in zwart Afrika dan is het wel slikken. En de gearrangeerde huwelijken in Arabische en Afrikaanse landen waar jonge meisjes vanaf hun eerste menstruatie gedwongen worden met een oude viezerik samen te wonen zijn al even erg als de kindhuwelijken in India. De dood en de uitvaart grijpen je ook soms naar de keel. Het is een tentoonstelling met impact door haar foto's en de video's genomen in die 10 jaar dat de cirkel van geboorte tot dood is vastgelegd. De plaats en de cultuur waar je ter wereld komt is bepalend voor de rest van je leven. Kortom, na die tentoonstelling besef ik pas ten volle hoe gelukkig ik ben dat mijn wieg hier gestaan heeft. Het is misschien niet politiek correct maar als ik de beelden gezien en de bijpassende commentaar gehoord heb, dan heb ik chance dat ik hier in een seculiere democratie leef. Sommige civilisaties en religies zijn werkelijk verschrikkelijk, met als enige troost de reïncarnatie of het paradijselijk hiernamaals. Ik ben blij dat ik naar de Circle of Life in Gent geweest ben en ik raad iedereen aan die interesse heeft in waarden en normen om de tentoonstelling te bezoeken. De tentoonstelling loopt nog tot 12 januari, dus wacht niet te lang.

De blues

Zouden het de donkere dagen zijn? Of gewoon een winterdipje? Ik geef toe dat ik altijd wel van blues gehouden heb, maar toen ik onlangs Ray Charles weer hoorde, kwam het blues gevoel plots hevig terug. De playlists met Aretha Franklin, Nina Simone, Dinah Washington en al die anderen zijn een bron van ontroering als ik ze afspeel. Een van de meesterwerken waar ik intens kan van genieten is het fenomenale Summertime van Ella Fitzgerald samen met Louis Armstrong. De song "Georgia on my mind" van de grote Ray Charles is ook zo een monument. Uniek, dat is echte blues, de heimwee naar Georgia waar Ray Charles geboren is druipt er van af. Ruw sentiment. Boxjes open en laat je ontroeren. https://www.youtube.com/watch?v=-DFhuE_XeT8

Herfst

De dagen korten, het is de tijd van aarzelende herfstkleuren, dunnende bossen, paddestoelen, verlaten stranden, chrysanten, ochtendnevels en halloween-troep in de winkels. Vandaag nog 69 dagen en het is nieuwjaar. Volgende week start de sinterklaas gekte in de stad. De herstblues beginnen toe te slaan, mijn muziek keuze is veranderd. Adele haar "someone like you" geeft me weer kippevel. En Claude Debussy zijn "Claire de Lune" past perfect in deze herfsttijd.

Ik hou van goede muziek, en daar behoort zeker Claire de Lune bij, het piano meesterwerk van Debussy geïnspireerd op een gedicht van Verlaine. De kabbelende romantische melodie met fijne harmonische variaties, het rijke rapsodische middenstuk met een andere melodie dat uitmondt in een het sluitstuk dat een compilatie is van de middenmelodie en een uptempo van het begin. Ogenschijnlijk zo simpel, maar wat een melodische weelde. 
Het heeft iets nostalgische, niet triest, maar ik heb er altijd iets "blues" in gevonden. Als fan van de electronische sheetmusic van Rousseau kan ik deze YT absoluut aanbevelen. Boxjes open, relax in je zetel en geniet van Debussy. https://www.youtube.com/watch?v=WNcsUNKlAKw

Puerto Alcudia

Mallorca, wij waren er nog nooit geweest. Wij hadden lage verwachtingen voor dit eiland van de Balearen en het leek ons een toeristenval voor charter-vakantiegangers. Maar dat is best meegevallen. Mallorca is echt mooi. Uitgestrekte zandstranden, pittoreske stadjes en dorpen, spectaculaire noordkust met hoge bergen en rotsen, aangename terrasjes, leuke winkeltjes en een fietsparadijs. Kortom we hebben een mooi weekje gehad met prachtig zomers weer. 

Akkoord, ons goedkoop Globales hotel was niet bepaald een aantrekkelijke top accommodatie en moet dringend gerenoveerd worden. De prijs maakt echter veel goed, en deprijs/kwaliteit blijft positief. We hebben goed geslapen in een comfortabel bed, lekker gedoucht, het eten was smakelijk en we zijn veel weg geweest, want rond het colibri-zwembad en de overbevolkte ligzetels voelden we ons sardientjes in een blik. Het strand was zalig, met de gehuurde auto in de bergen was spectaculair en de boottocht met de grote catamaran is tof. Kortom, een plezante week die voorbijgevlogen is.