Topklasse Francis Coppola, Nino Rota, Al Pacino, Marlon Brando en co

 De muziek soundtrack van de meesterlijke saga The Godfather is van de geniale componist Nino Rota. De filmbeelden met de liefdescenes met de mooie Apollonia zijn in mijn geheugen onherroepelijk verbonden met de muziek van het love thema uit de trilogie. Uit 1972, maar het blijft
onverwoestbare top klasse.

Hauser en Albinoni

 Ik hou van de klank van  de cello. Minder schril dan de viool, voller en meer ruimte voor variaties. Cello in combinatie met piano zijn complementair, alle twee snaarinstrumenten om emoties te kunnen uitdrukken. En het adagio van Albinoni straalt melancholie en ingetogenheid uit, althans voor mij, ik die niets ken van muziek en voor wie muziek alleen maar draait om de gevoelens die het oproept. Stjepan Hauser slaagt er steeds om met zijn cello mij te ontroeren, een balsem voor mijn oude ziel.

CORSICA

 TERRA CORSA ,  TERRA NOSTRA, TERRA MADRE

Stjepan Hauser - Nessum Dorma

De Kroatische cello-speler Stjepan Hauser met de leerlingen van de academie van Pula spelen het aangrijpende Nessum Dorma, de aria uit Turandot van Puccini

- Prachtige muziek en welke uitvoering! Hauser is een cello virtuoos die de leerlingen kan begeesteren. Dit is liefde voor muziek.

Regen en zo

 Ook als het regent kun je fotograferen.

Ik was met mijn Lumix fototoestel er op uit getrokken in Brugge voor wat straatfotografie in de regen, 2 thema's in een slag: mijn project "straat" en mijn project "nat". Zoals Laura Vinck ooit zei: er bestaat geen slecht fotografie licht, alleen een verkeerd ingestelde fotocamera. Toen ik langs de Dijver wandelde gingen de  hemelsluizen helemaal open. In het bootje op de Brugse reien vol Aziatische toeristen onder  paraplus. Er was toch één toeriste die bleef fotograferen in de regen, iemand die blijkbaar net zo gek was ik. Mijn Lumix FZ1000 had geen waterschade opgelopen, en het resultaat van deze snapshot vond ik de beste foto van mijn fotoshoot regen-uitstap.

les feuilles mortes - het chanson van de herfst

De donkere stem van Juliette Greco is onverbreekbaar verbonden met het vallen van de bladeren in deze steeds kortere dagen van de herfst. De poëtische tekst van dit gedicht van Jacques Prevert is gedrenkt in pure nostalgie naar de mooie zomerdagen van weleer. De poëzie blijft na al die jaren overeind. 

 

De ontdekking van het begeren: Malena

Ik herinner mij nog goed die Italiaanse film Malena van circa  twintig jaar geleden. De jongen en de ontdekking van het hunkeren en het verlangen naar het fenomeen "vrouw ", in casu de verrukkelijke Monica Belucci onderstreept door de filmmuziek van de geniale componist Ennio Morricone. Ik geef toe dat ik een cinefiel ben. Een visueel verhaal met beeld en geluid , is een genot. De filmtaal  heb ik van jongsaf aan geleerd heb door elke week de zondag  naar de cinema te gaan let mijn grootmoeder. Dat laat sporen na.

Muziek is de kortste weg naar het welbehagen van mijn bewaarengel

Ik heb een onvoorwaardelijk geloof in het bestaan van een persoonlijke bewaarengel die mij beschermt en behoedt tegen onheil. Het is een Griekse engel. Zijn naam is Angelo Altstmodatis, en ik ben hem heel dankbaar dat ik nog mag blijven rond dartelen op deze ronddraaiende wereldbol die toertjes doet rond een zon. Angelo Altsmodatis zorgt er voor dat ik bij elke ronde op deze kermismolen steeds de flosh kan trekken en mag blijven zitten en niet moet afstappen. Er zijn zeker voldoende opportuniteiten geweest om de molen te verlaten maar Angelo blijft mij motiveren om gretig de flosh te blijven trekken. Mijn manier om hem te danken is muziek, de korstte weg naar het welbehagen van engelen, dat is een vorm van bidden schijnt het. De muziekcomposities van Radiohead ontroeren mij evenveel als hem. En de klank van die zware gietijzeren piano is nog altijd onovertroffen. Laat Radiohead maar los, een balsem voor de obscure delen van mijn ziel.

Als er geen tijd meer is

 Er was ooit een tijd van bruiloften, recepties op trouwfeesten, huwelijksgeschenken, bezoek bij de pas getrouwde vrienden . Later gevolgd door geboorteberichtjes, bezoeken in de kraamkliniek, babyborrels met roze of blauwe balonnen, en geschenklijstjes in premamman- en babywinkels. Dan gevolgd door het tijdperk van de communiefeesten, familiebijeenkomsten, en uitbundige  verjaardag feestjes, gevolgd door zilveren en gouden bruiloften. Echtscheidingsfeesten hebben wij niet mogen meemaken, al waren er af en toe wel opportuniteiten voor "back-to-single-parties".

Nu zijn we al een tijdje beland in het uitvaart tijdperk. We kennen de weg naar de aula's van de funeraria, (waarvan ik vind dat die eerste drie letters echt misplaatst zijn). We zijn al experts geworden in het vergelijken van de kwaliteit van de  begrafenisdiensten in de kerk, de keuze van de muziek in de aula van het crematorium, de onvermijdelijke beamerprojectie van de foto's van een voorbijgevlogen leven, en de getuigenissen van de diverse sprekers. Het lijkt wel alsof wij een abonnement hebben op uitvaart ceremonies. 

Ja, het leven is eindig. Met het verstrijken van de jaren wordt dat besef prominenter. Maar zoals Caroline Pauwels van de VUB zei: "de eindigheid is een reden om van het leven te houden". Zoals de grote filosoof Willy Somers onlangs poneerde: "Laat de zon in je hart en geniet van het leven want het duurt toch maar even". Ik leef graag, maar met Faust in het achterhoofd, heb ik er vrede mee dat het eindig is. Ons klasje van het zesde  is al flink kleiner geworden: van 12 naar 6, gehalveerd. Maandag zijn de laatste van Eva's volgelingen present om alweer een schoolkameraad ten grave te begeleiden.

                  

mo                                              

goed bedachte éénlijner

 

zomerkiekjes

 zomertijd en de luchtigheid van het bestaan gekristalliseerd in point&shoot fotootjes. 

Procol Harum 2006

 Ze noemen dat jeugdnostalgie. De muziek uit "onze tijd", de periode toen we jong en onsterfelijk waren en we nieuwe muziek ontdekten. 

Z

September en bijna herfst

 'S morgens  bewijzen de fietspaden hun nut, al blijven ze te smal voor twee richtingsfietsverkeer. Richting school en werk zoemen de banden van al die scholieren en werknemers die alweer tijdig opstaan in plaats van lang in bed  te blijven soezen in vakantie modus. Aan de achterkant van het Brugs station is de vakantierust verdwenen en is het opletten om te slalommen tussen de fietsers en de wandelaars. Op het strand staan de strandkabines met gesloten deuren mooi in rij, wachtend op de demontage en verhuis naar de winterberging. Wandelend langs de branding zijn er geen aangespoelde kwallen meer te bespeuren. Op de zeedijk zijn de korte shorts vervangen door lange broeken en zijn er veel grijs haar en kaalkoppen te zien.

De apres-saison feestjes zijn al gepasseerd, de vakantie liefdes idem, en de flesjes zonnecrème staan al aan 50%. Het nazomertje vertraagt de herfst die er onherroepelijk gaat aankomen. Maar zolang het kan blijft het terassentijd. Laat de zon in je hart, ze schijnt voor iedereen. Geniet van het leven, want het duurt toch maar even, aldus de filosoof Willy Somers. Ik zing van harte mee om de herfst blues tegen te houden. 

Noorwegen gefilmd met een drone

 beelden + muziek: ndrukwekkend

what a wonderful world

 De stem van sir David Attenborouh bij deze BBC filmbeelden van onze prachtige planeet aarde hebben na 10 jaar nog altijd de zelfde impact op mij. Wat een wondermooie wereld.

Sjtepan Hauser en J.Bach

 Ik ben nog altijd dankbaar voor de lessen muziek die we kregen in de humaniora door Kamiel 'hooghe, de organist van Sint Baafs kathedraal in Brugge. Hij bracht een bandopnemer, versterker en boxen mee naar de klas en leerde ons de muziekinstrumenten herkennen aan de hand van een breed gamma van muziekstijlen: dit is een piano, klavecimbel, klarinet, fagot, hobo, cello, viool, harp, trompet, saxofoon. Ook de stemmen en de zangstijlen kwamen aan bod: dat is een tenor, kopstem en bas, sopraan, mezzosopraan, en al de melodie vormen en ritmes. ik ben blij dat ik de liefde voor muziek daar heb meegekregen en een stukje muziekkultuur.

Air op de G-string van Bach is zo geniaal simpel en toch blijft het na al die eeuwen fascinerend. En zeker als het gespeeld wordt op cello, het snaarinstrument bij uitstek om vrije nuance klanken er in te leggen en gespeeld door een begenadigde cello virtuoos; de Kroatische Sjepan Hauser. 

Brothers in Arms & Ukraine

 De song "brothers in Arms" van Dire Straits heeft me steeds getroffen. Het is een atypisch nummer in het pop repertorium van Dire Straits dat mij altijd intrigeerde door de speciale sfeer die deze muziek oproept, heel ver weg van alle commercie. De beelden van deze clip met deze beklijvende song versterken de impact op mijn emoties. In een vorig leven, ben ik, na de val van de muur en de implosie van de USSR,  ooit enkele weken rondgetrokken in Ukraine,  Kiev ,Charkov platgelopen, op de Krim geweest en de Russische vloot gaan zien, en in het leuke Odessa met zijn blitse stranden vol Siberische meisjesstudenten lekker op terrasjes blijven hangen. Odessa was tof.En met veel mensen gesproken over hun land na het uiteenvallen van de sovjet unie. Het waren mooie memorabele dagen daar in Ukraine. De Oekraïners hadden toen al een getroebleerde relatie met de Russen door de Holodomor  genocide van 1930 waarbij Stalin miljoenen Oekraïners de hongerdood heeft ingejaagd. Opstandelingen werden geëxecuteerd of xrggevoerd nzaar de goelags. https://historianet.nl/maatschappij/geschiedenis-van-rusland/hoeveel-mensenlevens-eiste-holodomor. De verlaten dorpen en boerderijen van de uitgemoorde boeren werden door Stalin bevolkt met aangevoerde Russische landarbeiders, sinds de jaren 1930/1940 is het nooit meer goed gekomen tussen die 2 etnische groepen. Maar dit ooit zou leiden tot een invasie, hadden wij nooit gedacht. De Holodomor met meer dan 10 miljoen doden in Ukraine is in Kiev steeds herdacht geweest tot grote frustratie van grote gebuur Rusland. Google maar eens naar Holodomor en het standbeeld inKiev van het uitgehongerde meisje met de graanstengels. Een beeld dat ook op mijn netvlies gebrand blijft. 

Ik vind de gevolgen van die oorlog verschrikkelijk. Vandaar deze clip met de muziek van Dire Straits.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     

Olëka, als de dagen over je heen vliegen en zelfs geen schaduw achter laten en de leegheid van van een kleurloos bestaan.

Het besef dat het leven als fijn zand uit je handen wegglijdt. Dat de dagen voorbij vliegen en zelf geen schaduw achterlaat. Olëka wordt in the dictionary of obscure sorrrows van van Koenig omschreven als het besef hoe weinig dagen van je leven echt memorabel zijn. Als gisteren en vandaag en morgen net zo inwisselbaar zijn als al die vorige weken en maanden, dan wordt je  geleefd en groeit de leegheid van het bestaan. Je blijft ademen en je lijf is nog niet dood, maar meer is het niet. Wanneer je nooit meer een initiatief hebt  om nog iets nieuws te doen, wat betekent je leven dan nog? Waarom zou je nog morgens moeten opstaan? Ik gruw als ik mijn tante bezoek in het woonzorgcentrum. Rijen dommelende oudjes in hun stoelen in de tv zaal, lezen kunnen ze ook niet meer, want dan vallen ze in slaap. Ze slapen allemaal veel te veel met als gevolg dat niet alleen hun spieren verslappen, maar ook hun brein snel achteruit gaat. Onze huisdokter raadt aan om tussen de 6 en max. 8 uur te slapen om geestelijk en mentaal actief te blijven. 

Ik stel mezelf regelmatig de vraag: hoelang is het geleden dat ik nog iets voor de eerste maal gedaan heb? Ik adem nog steeds met volle goesting, en dat al sinds 1942. Maar het zijn wel de adembenemende moment die onze tijd op deze ronddraaiende aardkloot kleurrijk en memorabel maken. Hoog tij en laag tij, spingvloed en dood tij, maar het het is het verschil van de waterstanden die het boeiend maken. 

Christina , mijn favoriete Cameleon zangeres

 

bella ciao

 een beeld zegt meer dan duizend worden.

zn muziek is de kortste weg naar het gevoel

Deze YT met krachtige foto's en het iconische partizanen lied Bella Ciao slaagt er beter in om de horror van de oorlog in Oekraïne duidelijk te maken dan een dik boek van de een of andere professor in Oost-Europese

politiek.

ukraine Army Girls

 

Amy by Tiffany Barrow

Je moet al van goede huize zijn  om je te wagen aan een cover van Amy Winehouse . En zeker als het gaat om Amy haar Back to Black, een lied dat zoveel soul heeft en dat Amy zo hartverscheurend heeft gezongen. Typh Barrow haar ruwe raspende stem is perfect om de bluesy sfeer van Amy weer op te wekken. Ik kijk uit om eens naar een concert te gaan.

 De tijd vliegt over ons heen en laat slechts een vluchtige schaduw achter. Het besef dat alles

wat wij beleven evalueert tot een herinnering van dat moment, dat gevoel zorgt er voor dat we

proberen momenten te verzamelen en op te slaan. Eigenlijk zijn we diep van binnen tijdreizigers.

Fotograferen en filmen zijn pogingen om de tijd vast te houden met stilstaande of bewegende

 momenten die voltooid verleden tijd zijn. De tijd opslaan is een illusie.

John Koenig heeft in zijn woordenboek van obscure zorgen een woord toegevoegd voor dit

besef dat momenten vervluchtigen tot herinneringen.

https://www.youtube.com/watch?v=bPKoIZn6IJI&t=11s

Waarschuwing

Roken heeft schadelijke gevolgen. Maar er zijn al veel meer mensen gedood door godsdienst oorlogen dan door de sigaret. Toch staan er op de kaften van de bijbel, de koran en de Thora nog steeds geen gedrukte waarschuwing voor de kwalijke gevolgen ervan  en staan er nog steeds geen afschrikwekkende gruwelijke foto's op de omslag van die heilige boeken.

Oekraïense vrouwen

 

als je niets anders hebt dan liefde

 Typh Barrow raakt mij met haar svhuurpapieren stem, rauw en raspend recht naar mijn oude venten hart.

feelgood music

de ultieme WOW cameleon zangeres: Christina Aguilera. Wat een show, wat een stem, en wat een performance!

Terug gekapituleerd naar de dagen van 1968

 Those were the days, my friend. In 1968 was ik 26 toen Mary Hopkins ons verblijde met haar schitterende vertolking van dit Russisch liedje. Nu ik de tachtig nader vraag ik me inderdaad af waar die dagen heen zijn, de dagen waarvan wij  nu zeggen; dat waren de dagen die we volop beleefden en dachten dat ze nooit zouden stoppen. Ja, May Hopkins haalt de trekker over van de catapult die mij terugschiet baar die dagen.

 

EASTER - PASEN

 

Adele blijft me ontroeren

Typh Barrow

 Tifanny Clepy-Barrowski, Brusselse singer-songwriter, juriste, pianiste en componiste. Een stem die mij raakt, een ongepolijste stem vol emotie die mij kippenvel bezorgt. De ontdekking van een diamantmijn, geen etalage van glitterende juwelen maar van pure ongelepen blues diamenten. Typh Barrow: de toevallige YouTube muzikale ontdekking deze morgen maakt mijn dag goed. 

Lola en Stjepan

Lola Astanova en Stjepan Hauser, de piano en de cello. De klankkleur van de snaren matchen goed. En het alpha mannetje en het alpha vrouwtje doen er alles aan om het vermoeden van een hormonale reactie geloofwaardig te maken. De cameravoering speelt daar gretig op in. Maar alle truken van de foor en de commerce daar gelaten, het is wel mooie muziek: een evergreen melodietje en de magische chemie van twee prachtige snaarinstrumenten, de piano van de langbenige Lola en de cello van macho Stjepan, muziek die mij terug capituleert naar de tijd van toen.

  

SAX genius

 Dankzij de goede engelbewaarder van Adolph Sax kunnen wij genieten van de creatie van dat vreemd S-vormig koperen blaasinstrument genoemd naar zijn ontwerper. Ontelbare muzikanten hebben met hun saxofoon de wereld muzikale parels bezorgd waar wij volop  van genieten. Wat een mooie klank heeft dat instrument.  

                     

Leonard Cohen and Marianne

Ik ben weer volop aan het lezen toegekomen. Nu dat mijn fysiek niet meer zo goed is, geniet ik volop van muziek, boeken, kunst en films. IK slenter mankepotend tussen de boekenrekken van de bib en ontdek telkens nieuwe parels. Zo heb ik de biografie gelezen van Leonard Cohen, de poëet die zijn gedichten begon te zingen. Zijn liefdesleven met de amerikaanse hippie Suzanne en zijn "gipsy" tijd op het Griekse eiland Hydra met de Noorse Marianne  hebben onvergetelijke songs opgeleverd. Na Hydra begon Leonard Cohen in de US een zang carrière en Marianne ging terug naar Noorwegen waar ze hertrouwde. Toen Leonard, die wist dat hij kanker had,  vernam dat Marianne stervende was aan kanker, heeft hij het aangrijpende So Long Marianne geschreven. Een lied dat, na het lezen van zijn biografie, mij telkens opnieuw pakt. 

Wie wil eeuwig blijven leven

Queen maakte de ultieme rock opera composities. Freddy Mercury was een opera zanger, vermomd als rock zanger.

De vraag who wants to live forever? blijft een existentieel dilemma voor mij.

Ik word dit jaar 81 en vaneigens weet ik wel dat het leven eindig is. Dat besef maakt het  leven juist waardevoller. De grote filosoof Arthur Blankaert uit Veurne heeft ooit verklaard: "het leven is mooi". Ik volg ook de richtlijnen op van die andere filosoof Mario Somers : "laat de zon in je hart en geniet van het leven want het duurt toch maar even." Maar op de vraag van Freddy Mercury antwoord ik met de woorden: "neen, ik niet". 

  

De etiketering

 etiketten voor stereotypen

• Ik ben blank geboren, dat maakt van mij een racist.

• Ik stem niet links, dat maakt van mij een fascist.

• Ik ben niet gesyndikeerd, dat maakt van mij een verrader van de arbeidsklasse.

• Ik ben atheïst, dat maakt van mij een ongelovige hond.

• Ik hou van mijn land en van mijn cultuur, dat maakt van mij een xenofoob.

• Ik ben 70+ en gepensioneerd, dat maakt van mij een oude zak.

• Ik ben hetero, dat maakt van mij een homofoob.

• Ik vind dat iedereen moet beloond worden in functie van zijn verdiensten, dat maakt van mij een antisociale kapitalist.

• Ik vind dat radicale moslims hier niet thuishoren, dat maakt van mij een moslimhater.

• Ik ben tegen fiscale fraude, dat maakt van mij een linkse militant.

• Ik vind dat de veiligheid prioritair is op de privacy, dat maakt van mij een verrader van de vrijheid.

• Ik geloof dat politie en leger zaak zijn van de gehele maatschappij, dat maakt van mij een militarist.

• Ik ben een boekenliefhebber en hou van film, kunst en muziek, dat maakt mij een dromer.

• Ik ben een man en kijk graag naar een mooie vrouw, dat maakt van mij een geile macho.

• Ik hou van computers en internet, dat maakt van mij een nerd.

   

  Kortom, ik bedank hierbij al mijn vrienden die mijn blog nog steeds lezen en die mij niet geblokkeerd hebben, ondanks al mijn fouten en gebreken.

song for Oekraîna

 

Omtrent video- en fotografie

Het creëren van herinneringen door het kristalliseren van de tijd. Vader met een camera, zo mooi.

4K photo mode Lumix - het beslissende fotomoment

 Ik fotografeer en film voornamelijk met mijn bridge Panasonic Lumix FZ1000 camera. Handig, degelijk en met veel mogelijkheden; althans volgens mij als amateur. Een van de enorme voordelen van de Lumix is de mogelijkheid om in 4K photo mode te filmen en uit de burst reeks foto's te exporteren die genomen zijn met de camera instellingen die je zelf gekozen hebt. 

Ik maak graag actie foto's en met de Lumix mis je nooit  "le moment décisif" van Cartier Bresson, je kunt het nadien rustig thuis kiezen uit 50 beelden per seconde. Ik geef toe dat het soms moeilijk is om te kiezen is wat het beslissend moment is. 

Stjepan Hauser en Nessum Dorma

De Kroatische cellist Stjepan Hauser samen met de studenten van het conservatorium van Pula spelen de aria Nessum Dorma van Giacomo Puccini. Ik hou van cello, en deze mooie compositie  uitgevoerd door Hauser en het conservatorium ontroert mij.

 https://en.wikipedia.org/wiki/Stjepan_Hauser

twee magische stemmen

 Ik

Het meisje dat naar het strand van ipenema ging

De muziek werd geschreven door Antônio ("Tom") Carlos Jobim en de tekst door Vinicius de Moraes in 1962. Zij zaten vaak op het terras van de bar Veloso in de wijk Ipanema van Rio de Janeiro en werden geïnspireerd door een meisje dat vrijwel dagelijks voorbijkwam.

Dat meisje was Heloísa ("Helô") Eneida Menezes Pais Pinto, geboren op 7 juli 1945. Ze woonde aan de Rua Montenegro nummer 22 en kwam er pas twee jaar later achter dat zij de inspiratiebron was geweest voor het lied. Later waren Tom Jobim en zijn vrouw Teresa getuigen bij het huwelijk van Heloísa. De bar heet thans Garota de Ipanema.

De eerste commerciële opname van dit nummer was in 1962, door Pery Ribeiro. De bekendste versie, die door Astrud Gilberto is uitgevoerd samen met João Gilberto en jazzsaxofonist Stan Getz, van de elpee Getz/Gilberto uit 1962, werd een wereldwijde hit. ).

Ooit heb ik de beide oude heren op tv horen vertellen hoe ze elke ochtend op het terrasje van de bar hun koffietje dronken en Heloisa zagen voorbijkomen als zij naar het strand ging. 

Tall and tan and young and lovely 

the girl from Ipanema goes walking by

And when she passes, each one she passes goes "Aah"

Zo simpel kan het leven zijn. De bossa nova versie met de prachtige stem van Astrud Gilberto end de saxofoon van Stan Getz zijn perfect harmonisch. Een muzikaal meesterwerk in al zijn eenvoud dat mij na 60 jaar nog steeds ontroerd. 

Preuteleute

 Ostensche Pretenche

Love Theme (Nino Rota) from The Godfather

 

The magic of the sound of the 2 cellos

voor die donkere dagen luister dan naar Willem

 Een prachtig liedje. Die klarinet en accordeon plus de stem van Vermandere maken het hartverwarmende poëzie, een balsem voor mijn ziel.

https://www.youtube.com/watch?v=L2WNMV_QGSY&list=PLam3DOAu7zb3hexwZCd31m20PAccfNvSz&index=7

uit oude foto mappen

 

Ehe sound of the sax is warming my soul

 

Meditations from Thaïs by Stjepan Hauser

 Daar word ik stil van. Het was één van de lievelingstukken van mijn moeder. Dit is muziek die mij ontroerd.

Muziek is de sterkste vorm van magie. Het maakt de weg die poëzie naar je hart brengt korter.

Elena her new art fotografie

 

Elena humilova

 Elena Shumilova is de koningin van de tegenlicht fotografie. Haar fotografie is kunst.

When we were young

Dit jaar word ik 80 jaar. En ik luister steeds liever naar Adele, een van de meest indringendste stemmen van de laatste jaren. 

Ana Rucner cello

 Cello is een weldaad voor mijn trommelvliezen. En Anna Rucner blijft voor mij de zonnestraal die de Kroatische wolken doorbreekt.

revalidatie na beroerte

 Elke week ga ik, tot nader order, naar de neurologie revalidatie in Sint Lucas, Brugge . Gisteren, was het de eerste keer in het nieuwe jaar om weer van 3 uur ergo en kine te genieten. De twee vorige sessies op vrijdag 24/12 en 31/12  waren geannuleerd door Kerstmis En Nieuwjaar. Ik was blij om opnieuw na 3 weken te kunnen werken aan de revalidatie van mijn beroerte. Met de overblijvende grijze hersencellen onder mijn schedelpan blijft mijn verbeelding redelijk intact maar is het gehalte sarcasme gestegen. Ik bedacht deze oneliner :  Never waste a good brain stroke, enjoy the revalidation. Al zagen sommigen het ironisch bedoelde er niet van in. "Vooruitgang is een ladder die je niet kunt beklimmen met je handen in je zakken."  Deze spreuk in de revalidatie zaal geeft me inspiratie voor mijn variant: 

"De enige plaats waar vooruitgang eerder komt dan werk, is in het woordenboek"

 

De saxofoon, wat een prachtig muziek instrument!

ik heb een compilatie CD gebrand met uitsluitend sax muziek. Candy Duffer staat daar vaneigens op. Toen deze clip opgenomen werd was Candy 20 jaar.